Scheemder clash op d’ Oosterd

Daar ligt ie dan. Ingeklemd tussen de A7 en de N362. Het sportpark d’Oosterd in Scheemda. Thuisbasis van de gelijknamige club met teams op zaterdag en zondag. Mijn knieën voelen wat slapjes aan, het rommelt in mijn maag. Ik heb helemaal geen zin in deze wedstrijd. Omdat ik op mijn vingers kan natellen dat ze zo snel mogelijk willen scoren en vervolgens op jacht gaan naar de dubbele cijfers. Want ja, als je al zoveel goals om de oren hebt gekregen als wij wil elke volgende ploeg daar nog wel een schepje bovenop doen.

Om klokslag twee uur klinkt het fluitje van de scheids. De eerste de beste aanval van de Scheemders doet het team verstijven. Zijn het de zenuwen? Het zal toch niet nu al mis gaan? Het schot dat op ons doel wordt afgevuurd knalt onhoudbaar in de kruising. Daar gaan de goede bedoelingen. De nul houden was vooraf al een utopie, maar zo snel een draai om de oren krijgen hadden we ook niet verwacht. We trappen af en hoewel SC Scheemda het betere veldspel laat zien, weigeren we vooralsnog opnieuw te buigen. Dichttimmeren die verdediging. Dan maar met z’n allen rond het eigen doelgebied en alle ballen richting de snelweg schieten. Het doel heiligt vandaag de middelen. We worden belegerd en de fans van de thuisclub doen verbaal driftig mee. ‘Opjagen die hap. Ze zijn rijp voor de slacht’, klinkt het langs de zijlijn.

Na twintig minuten spelen ploft er een voorzet vanaf de rechterkant in het strafschopgebied. De uithaal betekent 2-0. Nog geen tien minuten later gaat een van onze verdedigers gruwelijk in de fout. Hij wenst de bal een ruimtereis toe maar trapt in het luchtledige. SC Scheemda profiteert dankbaar: 3-0. Gelukkig voor ons lijkt het heilige vuur daarna wat te doven bij de gastheren. Ze dringen niet echt meer aan en we halen de thee op d’ Oosterd zonder dat er nog meer goals vallen.

In de kleedkamer roert de een mistroostig in zijn kop thee zonder suiker, vloekt een ander hardop en zeggen sommigen helemaal niets. De trainer hamert er op dat we scherper moeten spelen. Dat we van eigen kracht moeten uitgaan en ons niks van Scheemda aan moeten trekken. Een deur verder is het groot feest. Er worden weddenschappen afgesloten over de volgorde van de doelpuntenmakers in de tweede helft. We kijken elkaar aan. In de ogen van mijn teamgenoten verschijnt iets onherkenbaars.

Als er na tien minuten in de tweede helft nog niets aan de stand is veranderd wordt het wat onrustig binnen en buiten de lijnen. En als we ook nog in staat blijken om voor 3-1 te zorgen, zijn de rapen pas echt  gaar. Heel voorzichtig durven we weer hopen. Na een half uur wordt onze spits onderuit gekegeld. De inzet is niet bijster goed, maar de Scheemder goalie laat de bal door zijn vingers glippen: 3-2. We zijn door het dolle heen, blijken ineens veel meer te kunnen dan we voor mogelijk hadden gehouden en toveren de ene na de andere mooie aanval uit de hoge hoed. Vijf minuten voor het eindsignaal komen we langszij: 3-3. Het wonder van Scheemda is bijna volmaakt. Wie had dit durven dromen.

SC Scheemda is de kluts helemaal kwijt. Vlak voor tijd ontstaat er een scrimmage voor het doel van de thuisclub. Er bewegen zoveel benen dat uiteindelijk niemand weet hoe het is gebeurd, maar de bal ligt in het doel: 3-4. Vanaf de kant wordt er van alles geroepen. De Scheemder bank wil dat hun favorieten nog een keer aanzetten, onze dug-out roept alleen maar dat we de voorsprong moeten verdedigen. Nog één keer rolt er een aanval op ons doel af. De bal gaat razendsnel rond. Onze spelers zijn vermoeid, kunnen amper nog op hun benen staan. Ze kijken allemaal vertwijfeld naar de scheidsrechter. Die heeft de fluit in zijn mond, maar er komt geen geluid uit. Een van de Scheemders haalt verwoestend uit. Plotseling valt er een griezelige stilte en wordt het inktzwart om me heen. Even later voel ik een stekende pijn in mijn arm. Ik draai me verbaasd om en kijk in het gezicht van mijn vrouw. Ze zegt: ‘Hey dagdromer. Zou jij je voetbaltas niet eens gaan inpakken? Over een paar uur moet je in Scheemda zijn toch?’ Ik mompel wat onverstaanbaars en denk bij mezelf: Als dromen nou eens geen bedrog zouden zijn…

No Replies to "Scheemder clash op d' Oosterd"