Beachvoetbal op ‘strand’ van Uithuizermeeden

Het was inmiddels de negende editie, maar aan glans heeft het Beach Event in Uithuizermeeden nog niets verloren. Er werd maar liefst vierhonderd kubieke meter zand op het Johan van Veenplein gestort om de diverse teams aan een ondergrond te helpen. En de organisatie kon tevreden zijn. Niet alleen deden er enkele tientallen teams mee, het weer zorgde er ook nog eens voor dat het tropische tintje extra werd versterkt.

Palmbomen, discomuziek, van houten pallets gemaakt strandmeubilair en louter gelukzalige gezichten. Wat jaren geleden als een probeersel werd opgestart, is inmiddels uitgegroeid tot een traditie die niet meer uit het Eemsmonder dorp is weg te denken. Dat de winkelende mensen er ietwat hinder van ondervinden? ‘Ach, het is toch mooi dat ze zoiets in ons dorp organiseren? Dan nemen we dit wel voor lief’, zegt een dame op leeftijd.

Half onder een geïmproviseerde bartafel ligt een tiener uit te puffen. Ze heeft kennelijk al heel wat inspanningen verricht, want haar hoofd is zo rood als een rijpe tomaat. ‘Het is hartstikke mooi zo’n toernooi, maar ik ben er nu wel even klaar mee’, zegt de jongedame die een flinke slok water uit een bidon neemt en de rest van de inhoud in haar nek giet.

Diverse verenigingen hebben teams afgevaardigd, maar ook zijn er deelnemers die een eigen clubje hebben geformeerd. Zoals bijvoorbeeld de dames van de FC Winsome. Gevraagd naar de tekst op hun shirt, antwoordt Iris Oostindiën; ‘You win some, you lose some. Meer betekent het niet. We willen gewoon lekker bezig zijn.’ Haar teamgenoot Wendy de Blecourt rept over de ongedwongenheid en dat het plezier voorop dient te staan.

Dat is precies wat de organisatie wil bereiken. ‘Het is natuurlijk prachtig dat je wilt presteren, maar hier is de derde helft ook belangrijk. Het gaat er om dat je iets voor het dorp doet, de onderlinge verbondenheid versterkt en tegelijkertijd lekker met z’n allen bezig bent. Ook wij zijn klein begonnen, maar de rek i er nog lang niet uit’, egt Roy Streppel. Normaal gesproken zou hij ook wel een balletje willen trappen, maar hij kan zich niet in tweeën opdelen.

De laatste goals zijn nog niet gescoord, hier en daar moeten wat kleintjes worden uitgegraven en merkt een enkeling dat een suikerspin in je haar wel erg plakkerig is, of Streppel en de zijnen zijn al weer met de gedachten bij volgend jaar. ‘Dan is het de tiende editie en daar willen we iets bijzonders van maken. Wat dat gaat worden? Wacht maar af.’