SGV periodekampioen na moddergevecht met FC LEO

SGV periodekampioen na moddergevecht met FC LEO

Van sommige wedstrijden vraag je je vooral in deze tijd van het jaar af waarom ze eigenlijk gespeeld worden. In Leens waren de omstandigheden voor de aftrap van de plaatselijke trots FC LEO in het duel met koploper SGV ronduit belabberd. Het toch al amper te bespelen veld werd er door de regen bepaald niet beter op en van goed voetbal kon al helemaal geen sprake zijn. Sterker nog, bij sommige duels om de bal ontstonden nogal eens glijpartijen waarbij lijf en leden werden geriskeerd. Uiteindelijk wist SGV het moddergevecht met 1-3 te winnen en is nu, zonder ook maar een punt te hebben verloren, periodekampioen geworden.

De gemeente Het Hogeland zou er goed aan doen om het abominabel slechte hoofdveld van de Leenster club eens grondig aan te pakken. Van een goed grasveld kon je niet eens meer spreken. Het was een grote kleibende met hier en daar een graspol. Bleef je te lang op dezelfde plek staan, dan zakte je geheid een aantal centimeters in de smurrie weg. De beide grensrechters trokken gedurende negentig minuten een geul langs de vrijwel onzichtbare zijlijnen. Als het huidige najaarsweer nog een poosje aanhoudt, kunnen ze daar binnenkort wel rijst gaan verbouwen.

Op voorhand was wel duidelijk dat de liefhebber van goed voetbal niet aan zijn trekken zou komen. Het was vooral ploeteren geblazen en zo snel mogelijk de mensen aan het front proberen te vinden. Dat leek FC LEO als eerste te lukken met zowaar een van de fraaiste aanvallen van de middag. Op een stukje waar het nog wel groen was, sloegen Frank Veenwijk, Rowan Zijlstra en Rick van der Klei zowaar aan het combineren. Veenwijk werd goed vrij gespeeld en had de bal in de verre hoek moeten deponeren. Hij mikte echter langs de verkeerde kant van de paal. Aan de andere kant probeerde Jord Blokker zijn faam als doelpuntenmaker gestalte te geven, maar zag een kopbal door doelman Rick Seelen onschadelijk gemaakt worden. Het duurde daarna een poosje alvorens er weer sprake was van enige opwinding. Die had Blokker wel willen veroorzaken, maar het voorbereidende werk van Wouter Steen was niet aan hem besteed. Na een klein half uur spelen mocht Blokker het nog een keer proberen. Ook nu lag Seelen hinderlijk in de weg.

In de 31e minuut kwam FC LEO weer in de buurt van doelman Marijn Jager. Een prima voorzet van Frank Veenwijk werd door Rowan Zijlstra over de deklat gekopt. Naarmate de minuten in de eerste helft voorbij slopen, had het er alle schijn van dat beide ploegen de rust zouden ingaan zonder dat er gescoord was. Het spel was aan beide kanten te onrustig, de balcontrole ondermaats en het enige waar SGV op terug kon vallen was dat men bij het veroveren van de bal net iets feller was dan de gastheren. Het waren de duels die meestal in Schildwolder voordeel uitvielen en ook de afvallende ballen waren vaak een prooi voor de gasten. Vlak voor de thee werd de ban alsnog gebroken. In de 44e minuut mocht Jasper Boonstra links van het strafschopgebied een vrije trap nemen. Het speeltuig zeilde richting tweede paal, waar Jelte Bos het leer met het hoofd binnen wist te werken: 0-1. Het doelpunt viel voor SGV op een erg gunstig moment, want niet veel later mocht iedereen proberen om ergens bij een kachel weer wat warmte voor de verkleumde en verregende ledematen op te pikken.

Na de doelwisseling bleek al snel dat SGV over de betere conditie beschikte. Waarbij overigens niet vergeten mag worden dat de vechtlust van FC LEO, door de afwezigheid van een aantal spelers flink gemankeerd, er mocht zijn. De stugheid waarmee de mannen van trainer Rowan Rozema zich tegen de lijstaanvoerder wapenden was bemoedigend. ‘Zo hard hebben we ze dit seizoen nog niet zien knokken’, liet een supporter zich ontvallen. Toch leverde het keiharde werken van de thuisclub weinig op. Misschien wel te weinig, als je bedenkt dat bijvoorbeeld Johan Hofman en Frank Veenwijk verzuimden om goalie Marijn Jager eens goed uit te testen. Na driekwart wedstrijd kreeg Hofman de allergrootste kans om de ploegen op gelijke hoogte te brengen. Een voorzet van Rick Oost kwam niet uit de defensie van SGV weg en viel voor de voeten van Hofman. Diens uithaal bleef zo ongeveer aan het lichaam van Jager kleven. Het beetje geluk dat FC LEO nodig had, bleek de thuisclub niet gegund. Toen aanvoerder Justin Poort aan de andere kant een overtreding maakte en scheidsrechter Tygo Roersma de bal op de stip deponeerde, leek het gedaan met de Leensters. Jelte Bos, van huis uit een verdedigende middenvelder, besloot voor de penalty aan te leggen en liet zijn tweede van de middag noteren: 0-2. FC LEO weigerde het hoofd in de schoot te gooien en kwam na 76 minuten spelen dichterbij. Frank Veenwijk tilde het leer over de goalie heen en zorgde daarmee voor de aansluitingstreffer: 1-2.

De bal werd snel uit het net gehaald. Er was immers nog tijd genoeg om meer uit het vuur te slepen. Zo ging een vrije trap van Justin Fledderman rakelings naast en moest een inzet van Rik Schuttenbeld over de lat worden getikt. De gastheren probeerden met wat verse krachten iets van een slotoffensief te produceren en kregen vervolgens het deksel op de neus. De ruimte die achterin werd weggegeven werd door invaller Robert Kluppel handig benut. Hij veroverde de bal op het middenveld en stuurde Jord Blokker op avontuur. Doelpunten maken deed hij niet, maar de assist op Kluppel mocht er ook zijn. Die moest vervolgens wel heel veel moeite doen om te mogen juichen. Zijn inzet belandde namelijk op de paal, raakte daarna doelman Rick Seelen en sprong vervolgens via het lichaam van Tiemo Harkema alsnog tegen het nylon: 1-3. Een hard gelag voor de Leensters, die alles hadden gegeven maar uiteindelijk met lege handen van het veld zouden stappen. De Schildwolders daarentegen speelden verre van goed, maar uiteindelijk maakt het niks uit als je ook dat soort duels blijft winnen. En met de volle buit uit acht duels ben je dan gewoon de terechte periodekampioen.

Rowan Rozema (FC LEO): ‘We hebben alles gegeven wat we konden. Het was hartverwarmend om te zien hoeveel strijd de jongens hebben geleverd. Daar kunnen we mee verder, al blijft het jammer dat we een paar uitgelezen mogelijkheden hebben laten liggen om SGV pijn te doen. Dat zal dan ook wel het geluk van de koploper zijn. We hadden onszelf moeten belonen. De kansen daarvoor waren er wel.’

Michel Dammer (SGV): ‘Het was erg lastig voetballen op dit veld en dan ook nog tegen zo’n stugge tegenstander. Het openingsdoelpunt viel voor ons op een gunstig moment. Dit duel hebben we op karakter gewonnen. Het ging om de duels en tweede ballen. Die waren voor het grootste gedeelte voor ons. We zijn blij met de periodetitel, maar dat is niet ons voornaamste doel. We willen de algehele titel hebben.’

* FC LEO – SGV 1 – 3 (0 – 1). Jelte Bos 0-1; Jelte Bos 0-2 (strafschop); Frank Veenwijk 1-2; Harm Hofman (e.d)

Poolster neemt nieuw onderkomen in gebruik

Poolster neemt nieuw onderkomen in gebruik

Het sportpark Oldencate in Spijk, thuisbasis van vierdeklasser Poolster, is een fraai onderkomen rijker. Veel nieuwsgierigen waren op de opening van het clubgebouw annex sportzaal afgekomen om de vereniging de felicitaties over te brengen. En die waren op zijn plaats, want Poolster kan trots zijn op het resultaat van de verbouwing die ruwweg een jaar heeft gekost. ‘En we waren er ook wel aan toe’, vertelde voorzitter Hendrik Moesker nadat erelid Eltje Pijper letterlijk en figuurlijk een open deur had ingetrapt.

Het was nevelig en koud, maar binnen was het warm en gezellig. De bestuurders en vrijwilligers van Poolster glimmen van trots als door diverse clubs de felicitaties worden overgebracht. ‘We hebben er ons best voor moeten doen en een flinke dosis zelfwerkzaamheid meegebracht, maar het resultaat mag er zijn’, aldus Moesker. Hij verzorgt zelf een rondleiding door het gebouw, die gedeeld wordt met de aangrenzende school, die op het voormalige tweede veld van de voetbalclub is gebouwd. ‘Als je nou eens nagaat wat wij als dorp Spijk hier weten te bewerkstelligen. Dat is toch geweldig?’, zegt Moesker. Hij raakt niet uitgepraat over de vele technische snufjes, de prachtige wandschildering in de kantine en het beachvolleybalveldje dat niet zonder slag of stoot tot stand kwam. ‘Wij mogen hier als dorp en club heel blij mee zijn. We zaten natuurlijk wel in een rottijd, waarin de prijzen de pan uit rezen. Dat was wel even slikken, maar uiteindelijk loop je hier vol trots naar binnen. Voor mijn gevoel is dit het mooiste complex van de provincie Groningen’, zegt de preses.

De vereniging is nog lang niet klaar. Buitenom moet er nog het een en ander geregeld worden, maar ondertussen liggen er al weer nieuwe plannen bij de gemeente Eemsdelta op het bureau. ‘We hebben te horen gekregen dat er zeven miljoen euro voor Spijk beschikbaar komt en we moesten ruim denken wat we met dat geld wilden doen. Daarop hebben we meteen geanticipeerd. We willen graag een tweede kunstgrasveld en bijvoorbeeld een overkapping of misschien wel een tribune.’ Of het allemaal gerealiseerd kan worden? Moesker: ‘Daar reken ik niet op, maar als je groot moet denken, moet je niet te klein inzetten’’, vindt hij.

Verspreid in de volle kantine zit een aantal ereleden van Poolster, waaronder bijvoorbeeld Jan ‘ZoefZoef’ Brontsema, die in zijn tijd als voetballer bekend stond om zijn snelheid. Ook Peter Zandt was van de partij. De man die in 1997 de Noorderrondrit op de schaats reed en vervolgens zijn sporttas pakte om met Poolster een oefenwedstrijd in Appingedam te spelen. Ook Jan van der Ploeg keek zijn ogen uit. Hij dist moeiteloos een aantal anekdotes op uit de tijd dat hij elftalleider was, maar werd vooral bekend als vader van Jacob en Kees. Zijn twee zoons die een meer dan verdienstelijk balletje konden trappen. Voor Ria van Kooten, die net als alle anderen heel wat functies heeft ingevuld, hoeft die aandacht allemaal niet zo. Zij is het ‘jongste erelid’ van de vereniging en ziet in haar zoon Peter de familietraditie voortgezet dat je wat voor je club moet doen. En wat te denken van bijvoorbeeld Eltje Pijper. Hij was vanaf de eerste dag van de realisatie bij de nieuwbouw betrokken en verwoord het mooi als hij zegt dat zo’n complex toch ‘een stukje van jezelf’ wordt. Pijper mag de openingshandeling dan ook verrichten en schiet ten overstaan van alle bezoekers een bal de kantine in.

Na de formele handelingen is het netwerken geblazen en kijkt Moesker met een tevreden gevoel terug op de avond. Hij concludeert dat het op alle vlakken goed gaat met Poolster. ‘Maar we moeten realistisch blijven. Het gaat overal wat minder met het voetbal, maar als je ziet dat we nu een meidenteam kunnen samenstellen, dat het met de jeugd goed gaat en dat ons eerste elftal er momenteel ook prima voor staat? Dan mogen we zeker niet klagen. We hebben de wind zeker in de zeilen. Absoluut.’