jan 16. 2024 | Atletiek
Een kwartet lopers van de Loopgroep Bedum heeft zaterdag aan een tweetal evenementen deelgenomen. De lange afstandslopers kwamen weer aan hun trekken bij de RunForestRun, editie Drents Friese Wold. Er kon op verschillende afstanden gestart worden maar de beide atleten kozen (uiteraard) voor de langste afstand van 43 kilometer om extra lang te genieten. Door het vele water en de vorst lag het parcours er uitdagend bij. Atlete Eva Petersma noemde het zelfs haar ‘eerste marathon op natuurijs’.
Bram Wubs bedacht zich na de start geen moment en ging snel van start. Daardoor was voor hem het vele ijs nog niet overal gebroken en kon half glibberend, half door het ijs zakkend toch nog goed doorlopen. Zijn finishtijd van 3 uur en 45 minuten was zelfs goed voor de een na snelste tijd. Petersma liep samen met de debuterende Daan Voermans en kwam na 4 uur en 56 minuten over de meet. In Otterlo op de Veluwe namen Irene Wigboldus en nieuw lid Marijke Huisman deel aan de Otterlo trail over een afstand van 10,4 kilometer. Ze liepen door de prachtige bossen en zandvlaktes van Otterlo strak aan het Nationaal Park De Hoge Veluwe en genoten van de mooie omgeving. Gezamenlijk kwamen ze na 1 uur en 10 minuten over de finish. Foto boven (vanaf rechts): Bram Wubs, Eva Petersma en Daan Voermans voor de start van de RunForestRun over 43 kilometer. De foto is gemaakt door Eva Petersma. Foto onder (vanaf rechts) Irene Wigboldus en Marijke Huisman voor de start in Otterlo. Deze foto is gemaakt door Marijke Huisman.
jan 16. 2024 | Tennissport
Klimaatgroep Stars start de voorjaarscompetitie op zaterdag 3 februari met een uitwedstrijd in Veenendaal, tegen Autobedrijf J. de Gooijer/SKF. De eerste thuiswedstrijd van de tweede competitiehelft is op zondag 18 februari in Middelstum tegen Van Wijnen/Smash’70. De laatste speelronde op zaterdag 13 april speelt Klimaatgroep Stars thuis tegen De Boer Taverzo.
De selectie van Klimaatgroep Stars bestaat dit voorjaar uit de Fransmannen Alexis Douin en Clement Chobeau en daarnaast de Nederlanders Colin Rengers en Shuohan Men. Jan Tammenga is teammanager. De Belgische Lisa Lung, die zou aansluiten voor trainingen en wedstrijden, heeft alsnog moeten afzeggen. Zij komt dit voorjaar namelijk uit in de Kroatische competitie. De reglementen sluiten een ‘dubbele’ speelgerechtigheid uit in de Nederlandse eredivisie.
In de voorjaarscompetitie speelt de top vier na zeven speelronden om de titel via halve finales en een finale. De onderste vier ploegen spelen play-outs in hetzelfde format. Nieuw sinds de najaarscompetitie is dat beide teams een thuisduel spelen in de play-offs en dus niet alleen het hoogst geplaatste team. Als de voorjaarskampioen een ander team is dan najaarskampioen De Boer Taverzo, volgt er nog een tweestrijd om de algehele landstitel van het seizoen 2023/2024.
Speelschema voorjaar 2024
Zaterdag 3 februari 15.00 uur: Autobedrijf J. de Gooijer/SKF - Klimaatgroep Stars
Zondag 18 februari 14.00 uur: Klimaatgroep Stars - van Wijnen/Smash '70
Zondag 25 februari 14.00 uur: VeerhuisWessem/Westa - Klimaatgroep Stars
Zondag 3 maart 14.00 uur: Klimaatgroep Stars - Tempo Team
Zaterdag 30 maart 15.00 uur: De Boer Taverzo 2 - Klimaatgroep Stars
Zaterdag 6 april 15.00 uur: Estillon Maashorst - Klimaatgroep Stars
Zaterdag 13 april 15.00 uur: Klimaatgroep Stars - De Boer Taverzo
jan 16. 2024 | Interview
Van begenadigd voetballer tot succesvol trainer. Als we de sportieve loopbaan van Gerard Zeeman moeten omschrijven, dan is dat ene zinnetje wel van toepassing. De 54-jarige Damster ademt voetbal. Zoveel zelfs dat er af en toe meer tijd in gaat zitten dan hem eigenlijk lief is. Maar de voormalige prof doet het met plezier. Voetbal is na al die jaren nog steeds zijn leven, tweedeklasser Valthermond volgend seizoen zijn nieuwe club.
De geboren Delfzijlster bracht een groot deel van zijn voetbaljeugd door bij het Woldendorper WEO. Van daaruit verkaste hij naar Appingedam, de club die toen al een naam in de regio had. Zeeman kreeg te maken met trainer Hans Meijer. Die vond het prachtig dat de toenmalige eersteklasser versterking kreeg, maar een basisplaats kon hij de jongeling niet garanderen. ‘Ik kwam in de A-junioren terecht. Dat heeft een stuk of zeven wedstrijden geduurd, toen werd ik bij de eerste selectie gehaald.’
De inwoner van Appingedam maakte zijn debuut tegen Alcides en droeg het wit met zwart tot het seizoen 1987/1988 om zijn schouders. Hij verkaste van de kampioen naar BV Veendam. ‘Ik kreeg er een klotencontractje. Had nog geen rijbewijs en tufte altijd met mijn brommer op en neer. In mijn eerste jaar ben ik er kampioen warmlopen geworden. Spelen zat er niet in. Het tweede jaar ging het beter. Toen debuteerde ik tegen VVV Venlo.’ Een debuut met een bijzondere voorgeschiedenis. Hij speelde namelijk zeventig minuten met een blessure. ‘Voordat ik naar de club ging werd ik namelijk door onze rottweiler gebeten. Dat kreng was me daar een partijtje vals.’
Toen Zeeman achttien jaar was, wilde hij op eigen benen staan. Met het ‘klotencontractje’ van de Veenkolonialen, waar hij onder andere met Ron Jans, Rob MacDonald, Joop Gall, Grads Fühler en Henk Veldmate heeft gespeeld, kon hij niets. ‘BV Veendam zat destijds al in de financiële problemen. Ze konden me niks garanderen. Toen heb ik zelf de knoop maar doorgehakt en ben naar Appingedam teruggekeerd. Jan Teunissen was er toen trainer en de club speelde nog altijd in de eerste klasse.’
In een later stadium kreeg hij op het Wellemansportpark met Henk Bodewes te maken. De man met een duidelijke voetbalvisie die hij op geheel eigen wijze op de spelers wist over te brengen. Het was de veel te vroeg overleden coach die een duidelijk stempel op de vereniging wist te drukken. Om Henk Bodewes kon je eenvoudig niet heen. Het was de man die het wel aandurfde om met een grootheid als Henk Nienhuis ruzie te maken en zich niet te beroerd toonde om zijn spelers gedurende een duel eens flink de oren te wassen.
‘Hoe eigenzinnig en dwars hij ook kon overkomen, ik heb veel van hem geleerd en we hebben met hem gouden tijden beleefd’, blikt Zeeman terug. Heel even doemen de beelden weer op van titelgevechten, een kleine vierduizend toeschouwers langs de lijn, vuurwerk en spandoeken en twee kampioenschappen in de hoofdklasse. Gouden tijden met spelers als Eddy Tuik, Marcel Roode, Bob Mulder en Martin van Dijken.
Gerard Zeeman moest op 32-jarige leeftijd afscheid nemen van de voetballerij. Na anderhalf jaar lang met een knieblessure sukkelen was het genoeg geweest. Hij had al wat ervaring met het trainersvak en besloot daarin verder te gaan. ‘Ik wilde bij de voetballerij betrokken blijven, al vond ik het als trainer eerst maar niks. Persoonlijk sta ik veel liever midden in een spelersgroep dan er voor. Ik was daar altijd veel te timide voor. Een beetje bleu zelfs. Misschien is dat ook wel de reden waarom ik als profvoetballer nooit geslaagd ben. Ik had meer van me af moeten bijten. Net als die rottweiler van ons.’
De voormalige prof schikte zich echter in zijn nieuwe rol en kwam via wat tussenstations uiteindelijk weer thuis. Bij zijn oude club Appingedam. De vereniging waarvan de zondagtak op sterven na dood was. Een instituut in verval dat helemaal van onderaf weer opgebouwd moest worden. De zondagtak verdween en Zeeman kreeg de zeker niet gemakkelijke taak om Appingedam naar een hoger plan te tillen. En dat lukte, al vindt de coach dat dit zeker niet zijn verdienste is geweest. ‘De vereniging moet de omstandigheden bieden waarin het prettig werken is en die waren er destijds.’ In een paar jaar tijd wist de club van de kelder in het amateurvoetbal naar de top van de derde klasse op te klimmen en was Appingedam weer de club waarover met ontzag gesproken werd. De vereniging die volgens velen voldoende kwaliteit in huis had om in de tweede klasse mee te kunnen doen. Zo ver zou het niet komen. Na vier jaar vielen de Damsters weer terug in de vierde klasse, Zeeman nam tussentijds ook nog de honneurs waar bij het Woldendorper WEO.
Uiteindelijk werd de oefenmeester halverwege het seizoen 2016/2017 door het bestuur van vv Appingedam, dat toen in het fusiejaar met voordeurdeler De Pelikanen zat en uiteindelijk verder zou gaan als DVC Appingedam, op de keien gezet omdat de resultaten tegenvielen en men met het wegsturen van de oefenmeester iets wilde forceren. Daarna werd het stil rond de coach. In het seizoen 2019/2020 dook zijn naam weer op toen GRC Groningen hem binnen wist te hengelen. Vorig jaar werd hij genomineerd voor de titel ‘beste noordelijke amateurtrainer.’ Die prijs ging aan zijn neus voorbij en werd door collega Ruud Jalving van ACV in de wacht gesleept. Zeeman is momenteel aan zijn vijfde seizoen bezig. In overleg met de club uit de provinciale hoofdstad is besloten om daar geen zesde competitiejaar aan vast te plakken. Zeeman: ‘Beide partijen zijn van mening dat het tijd wordt om een ander gezicht voor de groep te zetten.’
De man die van uitdagingen en het verleggen van grenzen houdt heeft al snel een nieuwe club gevonden. Komend seizoen staat hij aan het roer bij tweedeklasser Valthermond. Een vereniging die de laatste twee seizoenen steevast bovenin was te vinden en er ondanks twee periodetitels niet in is geslaagd om naar de eerste klasse te promoveren. ‘Dat is iets wat ze graag nog een keer willen bereiken’, laat de oefenmeester zich ontvallen. De Drenten zullen nog flink aan de bak moeten als ze zichzelf een goede uitgangspositie willen verschaffen, want momenteel staan ze in de 2e Klasse L van het zondagvoetbal op de tiende plaats met tien punten uit evenveel wedstrijden. En als het dit jaar niet lukt, dan moet het een jaar later maar gebeuren als Zeeman het stokje overneemt?
Of het nou wel of niet lukt om de Drentse ploeg de zo vurig gewenste promotie te bezorgen, Zeeman is er de man niet naar om zichzelf de hemel in te prijzen en te beweren dat hij dat klusje wel even zal klaren. ‘Een trainer is slechts een voorbijganger en heeft altijd met externe factoren te maken die bepalend kunnen zijn voor het verloop van een seizoen. Hij is maar een onderdeel van een veel breder geheel. Je moet jezelf daarbinnen nooit belangrijker maken dan je in werkelijkheid bent.’ Wat dat betreft vindt hij de keus van DVC om volgend seizoen voor Eddy Tuik te kiezen een goede beslissing. ‘Het is heel mooi dat de club mijn voormalig teamgenoot, met wie ik volgens mij zes seizoenen heb samengespeeld, als trainer heeft aangetrokken. Ik gun hem dat ook van harte. Voor mijn gevoel is het de juiste man op de juiste plaats.’
Zeeman sluit tenslotte niet uit dat hij in de toekomst zijn weg bij een Noord-Groninger club zal weten te vinden. Het zou volgens hem dan wel fijn zijn dat het niveau ook omhoog gaat. DVC en bijvoorbeeld NEC Delfzijl zijn wat dat betreft op de goede weg. En dus kunnen we het niet nalaten om hem te vragen of hij sinds zijn laatste mislukte jaar in Damster dienst daar ooit nog een keer hoofdtrainer zou willen worden. Hij hoeft daar niet lang over na te denken. ‘Ik heb er heel veel van geleerd en ben vele ervaringen rijker geworden. Waar deuren dicht gaan, openen er andere. No hard feelings voor wat ooit is geweest. Wie weet keer ik er ooit terug.’
