‘Weekendje’ SV De Heracliden hoogtepunt jubileum
* Op bovenstaande foto vanaf links de commissieleden Piet Geert Nicolay, Jos Dekker, Kelly van der Veen, Dieuwke Vogel, Fred Uil en Roy Streppel. Op de foto ontbreken Frank de Boer en Geert Dijkstra (foto: ©Ronnie Afman).
Op sportpark Meij in Uithuizermeeden barst het in juni van de activiteiten in het kader van het 90-jarig jubileum van SV De Heracliden. Ter ere van het bereiken van deze mijlpaal organiseert de club op 13 en 14 juni een heus ‘Heracliden-weekend.’ Alle bijzondere gebeurtenissen die een soort van aanloop zijn geweest, vinden dan hun absolute hoogtepunt.
De voetbalclubs schoten in het begin van de jaren dertig als paddenstoelen uit de grond. Dat was ook in Uithuizermeeden het geval. Groepjes jongeren die, allesbehalve georganiseerd, tegen elkaar voetbalden waren schering in inslag. In het centrum van het dorp, op Hefswal en meestal op weilandjes achter een boerderij in de buurt. Allemaal leuk en aardig, maar men wilde het eigenlijk wel meer vorm geven en dus werd op 1 september 1934 besloten om een georganiseerde club op te richten onder de naam Heracles. Een club vernoemd naar Hercules, een van de grootste en meest gevierde helden uit de Griekse oudheid. Dat moest wel ontzag inboezemen bij alle tegenstanders. In de beginjaren dienden strobalen als drainage onder het veld op de locatie waar men nu nog altijd speelt en inmiddels ook een kunstgrasveld wordt aangelegd. Na vijf jaar in de Onderlinge Voetbalbond (OVB) te hebben gespeeld, moest er echter een andere naam komen toen men zich bij de KNVB aansloot omdat er al een club (Heracles Almelo, red.) met dezelfde naam bestond. En omdat de nakomelingen van Heracles ook wel Heracliden werden genoemd, besloot het bestuur destijds om er dan maar SV De Heracliden van te maken.
Na de Tweede Wereldoorlog kwam er meer structuur in de club en bleef de vereniging groeien. In 1954 werd het eerste elftal van SV De Heracliden in Roodeschool kampioen na een beslissingswedstrijd tegen Poolster. Er stonden een slordige tweeduizend fans langs de zijlijn. De decennia daarna werden gekenmerkt door optimalisatie en modernisering, want als vereniging moet je natuurlijk wel met de tijd meegroeien. Lichtmasten, dug-outs op het hoofdveld, het realiseren van een eigen kantine zodat café Oosterhuis niet meer als clubhuis hoefde te dienen, een eigen supportersvereniging, een geluidsinstallatie en de intrede van shirtreclame. Ontwikkelingen die aantonen dat SV De Heracliden modernisering niet uit de weg ging en alles in het werk stelde om zo goed mogelijk voor de dag te komen. En daarin is de vereniging goed geslaagd. Het gaat er nu dan ook wel even anders aan toe dan vroeger, toen sommigen dachten dat het clubbestuur wel gevoelig was voor invloeden van buitenaf. Commissielid Piet Geert Nicolay: ‘We hebben ooit te maken gehad met een sponsor die zijn zoon hoe dan ook in het eerste elftal wilde zien spelen. En gebeurde dat niet, dan zou hij wel zorgen dat alle andere sponsors zich tegen de club zouden keren.’
Zijn collega Geert Dijkstra kent nog zo’n leuke anekdote. ‘Het was vaak roeien met de riemen die je had. In oude notulen vond ik bijvoorbeeld een stukje dat er vanuit de vereniging werd meegeholpen met het rooien van aardappels omdat anders de voetballende boerenzoon niet kon spelen, want het werk ging voor. Kom daar nu maar eens om.’ Dat zou bij oudgediende Fred Uil, eveneens onderdeel van de commissie, niet gebeuren. ‘In mijn tijd was voetbal alles. Eigenlijk is dat nog steeds zo, al is de beleving wel anders. Dat heeft met de hedendaagse mentaliteit te maken.’ En om die te benadrukken haalt hij nog even de bekerwedstrijd tegen Urk aan in het begin van de jaren negentig. ‘Iedereen wilde maar wat graag mee. We waren bloedfanatiek en wisten vooraf ook wel dat we een pak slaag zouden krijgen en we verloren volgens mij met 10-1. Maar voordat zij op gang kwamen had ik al drie keer moeten scoren. Man, wat heb ik toen lopen balen.’
Een fraai staaltje van inventiviteit is de korte toespraak die de grote Franz Beckenbauer op beeld hield tijdens het 75-jarig bestaan van de club. Hera-lid Arie Nienhuis kwam hem op zijn vakantie in het buitenland tegen. Na veel twijfel sprak hij Beckenbauer aan in een restaurant met de woorden; ‘Was Cruyff ist für Holland , ist Beckenbauer für Deutschland.’ En zo kwamen ze in gesprek. Er werd over veel zaken gesproken. Onder andere over de finale van 1974, maar ook over het aanstaande tentfeest in het kader van het jubileum dat toen nog moest plaatsvinden. Ze kwamen overeen dat Beckenbauer in een filmpje de leden van SV De Heracliden zou toespreken en zo geschiedde. Op de feestavond werd dit filmpje afgespeeld in de tent. In dat filmpje sprak Beckenbauer, ook uit naam van zijn kleindochter Jessica, de woorden; ‘Wij feliciteren de SV de Heracliden met hun 75-jarig bestaan. Een wereldberoemde voetbalclub uit Holland. Het allerbeste voor de toekomst met nog heel veel succesvol voetbal. We zullen jullie vanuit Duitsland blijven volgen.’ Het korte intermezzo zorgde voor nogal wat verbaasde blikken bij de feestgangers van toen. Daar had immers niemand rekening mee gehouden. Bijzondere markeringspunten in de geschiedenis van de club waren ook de wedstrijden die FC Groningen in Uithuizermeeden speelde. Het meest opmerkelijk was echter het optreden van Otto Uil tijdens een oefenwedstrijd die SV De Heracliden tegen FC Utrecht speelde. Toenmalig trainer Barry Hughes van de Domstedelingen kwam na de magere 1-4 overwinning eens even informeren wie toch die dwarsligger van een keeper was die hen het leven zuur had gemaakt.
De vereniging kende sinds de eeuwwisseling verschillende ups en downs, zoals de degradatie van de tweede naar de vierde klasse. Men wist echter altijd weer boven te komen drijven en SV De Heracliden kan zich met een slordige driehonderd leden en een 27-tal teams dan ook met recht een hele stabiele vereniging noemen. Eentje die het altijd met eigen spelers heeft weten te rooien. ‘Als je het goed bekijkt hebben we als club alleen maar jongens aan andere verenigingen verloren omdat ze iets meer konden dan een ander zoals Robin Zuidema, Dick Oosterhuis, Theo Buikema en Tim Hoff’, vertelt Piet Geert Nicolay.
De commissieleden haasten zich door te zeggen dat de vele vrijwilligers zeker niet vergeten mogen worden. Iedere vrijdag komt bijvoorbeeld een groep van vijftien van deze kanjers bij elkaar. De oudste van hen is 93 jaar. Het zijn de stille krachten die zorgen dat alle werkzaamheden worden verricht om het de spelende leden mogelijk te maken op zaterdag hun ding te doen. ‘Je moet wel een beetje gek zijn om dat te doen, maar ze doen het graag en daar kunnen we ze alleen maar dankbaar voor zijn’, zegt Fred Uil. Even is er in het verleden zelfs sprake geweest van het samensmelten van SV De Heracliden met het naburige Noordpool UFC uit Uithuizen. Na heel wat gesteggel verdween dat plan echter in de prullenbak en dus maakt de club zich nu op voor het 90-jarig jubileum. En waarom men niet tot het 100-jarig bestaan wacht? Piet Geert Nicolay: ‘We hebben ook veel leden op leeftijd, je moet maar afwachten of zij die mijlpaal nog meemaken.’
Een sociaal gezicht tonen vindt men bij SV de Heracliden erg belangrijk. Dat krijgt ook nu gestalte met de aanwezigheid van het G-voetbalteam Het Hogeland tijdens de jubileum-activiteiten. Eerder werden in het voetbalseizoen 2011/2012 acties ten bate van Spieren voor Spieren gehouden. Alle teams van de vereniging namen daar aan deel. Een en ander werd afgesloten met een 24-uurs-toernooi en een feestavond. Namens Spieren voor Spieren nam Jacques d’Ancona destijds de cheque met de uiteindelijke opbrengst in ontvangst en dat was bijna 21.000 euro. Het AnKo-toernooi, genoemd naar de organisatoren Anno Wassing en Koos Sikkema, zorgde voor een opbrengst van ruim 5600 euro waarmee het zieke kinderen in het UMCG iets aangenamer kon worden gemaakt. Piet Geert Nicolay: ‘Het is prachtig om te zien dat spelers, leden, vrijwilligers binnen onze vereniging oog hebben voor mensen die vanwege beperkingen niet kunnen sporten. Het is geen verplichting maar ze doen het gewoon omdat het zo binnen de vereniging wordt gevoeld.’
De opening van het nieuwe kunstgrasveld had het startsein moeten worden voor het slotweekend. Dat gaat echter niet lukken omdat de ondergrond van het veld opnieuw afgegraven moet worden. En dus is de pubquiz in de feesttent het eerste evenement van een lang feestweekend, dat op zaterdag een vervolg krijgt met een Kabouter WK, een wedstrijd van het G-voetbalteam Het Hogeland tegen het Hera Sponsorteam, een Walking Football clinic, wedstrijden van de senioren van SV De Heracliden tegen de voormalige vedettes van de club en een 45+ toernooi (7×7). Als alle sportieve activiteiten zijn afgerond, schuift men aan voor de reünie, die later op de avond naadloos overgaat in de feestavond met de band Popke Nathaalzen en deejay Rick O’Neal. En tijdens dat deel van de avond zal ook speler Cristian Uil van Corenos het nieuwe clublied van SV De Heracliden ten gehore brengen. Je moet als ‘blauwen’ maar durven om een van de ‘rooien’ te vragen dit te doen. ‘Hij moet oom tegen mij zeggen en had gewoon geen keus’, lacht Geert Dijkstra.
Enkele weken voordat het Heracliden-weekend van start gaat heeft de jubileumcommissie al tweehonderd aanmeldingen binnen van leden, oud-leden en anderen die graag aanwezig zijn. ‘Ik denk dat we ongeveer duizend berichten hebben verstuurd. Ze zullen niet allemaal komen, maar we verwachten er wel het een en ander van’, vertelt Geert Dijkstra. Samen met de overige commissieleden zijn er de afgelopen twaalf maanden bergen werk verzet om een en ander te realiseren. ‘Maar eigenlijk zijn wij het niet alleen geweest, want door de hele vereniging heen houden mensen zich bezig met het jubileum’, vult Fred Uil hem aan. En dat toont volgens Piet Geert Nicolay ook wel het gezicht van de club. ‘Wij voelen ons gezegend met al die mensen die een echt clubhart hebben. Iedereen wordt dan ook bij het jubileum betrokken, van groot tot klein. En ze willen ook allemaal meedenken. Hoe mooi wil je het hebben.’
SV de Heracliden is een springlevende, bloeiende vereniging die van levensbelang is voor een dorp als Uithuizermeeden. Alle gezindten komen er samen. Met elkaar de schouders eronder zetten is het devies van de club. Elkaar kennen en met elkaar meeleven. Daar draait het allemaal om op Sportpark Meij.
