Het krachtsverschil tussen thuisclub Ezinge en het nog altijd zonder puntverlies zijnde SIOS was zaterdag te groot in Feerwerd. De gastheren kregen een half dozijn treffers om de oren (0-6) en wisten de eindstreep niet met elf man te halen omdat een keiharde overtreding van Niels Giesen met rood werd bestraft.
Voor Ezinge zou het hoe dan ook een lastige middag worden op het eigen Feerwerder veld. Na amper een kwartier spelen wisten de Sauwerders de score al open te breken. Een corner van Dennis Berghuis werd door Reinder de Haan verlengd. Coen Sijbolts stond op de goede plek en zorgde voor 0-1. Niet veel later werd de marge verdubbeld, al was de thuisclub daar dan ook mede debet aan. Sijbolts werd op snelheid gelanceerd door Ramon Buikema en gaf de bal strak voor. Verdediger Thijs Guikema dacht de bal weg te werken, maar joeg het leer langs zijn eigen doelman John Nooren: 0-2. Daarna ontstonden er kansen voor Thomas Kloosterman, Bo Tukker en Coen Sijbolts, maar gescoord werd er niet meer voor de rust. Nadat er van doel was gewisseld was het Ramon Buikema die het net als eerste wist te vinden na een corner van Dennis Berghuis: 0-3. In het toch al grijze en ook in Feerwerd mistige weer werd de stemming er niet beter op bij Ezinge. De kleumende doelman Leroy Munters van SIOS zal zich ook wel eens lekkerder hebben gevoeld. Op wat speldenprikjes na kreeg hij namelijk bar weinig te doen. Er stond ongeveer een uur speeltijd op de klok toen een ingooi van Coen Sijbolts bij Bo Tukker terecht kwam. Die haalde op schitterende wijze uit en zag het speeltuig in de bovenhoek verdwijnen: 0-4. Tien minuten later deed Tukker het nog eens dunnetjes over en ook nu was Sijbolts de aangever: 0-5. Tussen de bedrijven door kregen beide teams met afgekeurde goals te maken vanwege buitenspel of een overtreding. Namens Ezinge zag Niels Giesen een treffer letterlijk en figuurlijk de mist in gaan. Quinten Hogeveen en Thomas Kloosterman overkwam aan de zijde van SIOS het zelfde. Zeven minuten voor het laatste fluitsignaal was er in het Sauwerder kamp wel weer reden tot juichen. Een indraaiende voorzet van Thomas Kloosterman leidde tot het slotakkoord van Coen Sijbolts: 0-6. Een mooi moment voor SIOS was de terugkeer van Jack Alt. Na twee jaar van blessureleed kon hij eindelijk weer minuten maken en werd daarmee beloond voor het harde werken tijdens zijn revalidatie. De voetbalmiddag eindigde overigens wat vervelend na een charge van Giesen op tegenstander Quinten Hogeveen. De Ezinger kon vroegtijdig gaan douchen. Aan de stand veranderde echter niets meer.
Erwin Molog (Ezinge): ‘In het tweede deel van de eerste helft wisten we wel tot wat kleine mogelijkheden te komen, maar over het algemeen was het te weinig wat we hebben laten zien. Het was gewoon onvoldoende. Na de derde goal van SIOS was het eigenlijk wel gedaan. In de slotfase was de pijp leeg bij ons en verder was het uitvallen van Julian Kemkers ook een behoorlijke aderlating.’
Quincy Dijkstra (SIOS): ‘Al met al was het voor ons een vrij eenvoudige overwinning. Het krachtsverschil was gewoonweg te groot. De rode kaart was terecht, maar de overtreding onnodig. Het was voor het overige namelijk een sportieve wedstrijd. Maar goed, na elf wedstrijden hebben we nog steeds niets laten liggen. Het is mooi dat we de competitie op deze manier hebben kunnen hervatten.’
Corenos heeft in Schildwolde de niet al te gemakkelijke uitwedstrijd tegen SGV in een 2-4 overwinning weten om te zetten. Bij de gastheren overheerste na het fluitsignaal vooral een gevoel van teleurstelling, omdat men van mening was dat er meer had ingezeten tijdens de tweestrijd met de koploper van de 4e Klasse E. De lijstaanvoerder wist dan ook pas in de extra tijd het duel definitief naar zich toe te trekken.
De onderhoudsmensen van SGV hadden er in de aanloop naar het treffen van alles aan gedaan om het gehavende speelveld van de Schildwolder promovendus in prima conditie te krijgen, zodat het duel in ieder geval afgewerkt kon worden. Er was een puik staaltje werk afgeleverd, want het doorgaans zwaar te bespelen veld lag er keurig bij. Na een aftastend begin van beide kanten, waarin de gastheren erg compact speelden en Corenos het meeste balbezit had, was de eerste goed lopende counter van SGV meteen doeltreffend. Spits Jord Blokker werd aan de rechterkant van het veld op pas gestuurd, wist zijn directe tegenstander af te schudden en deponeerde het leer in de voeten van de meegelopen Mathijs Mollema. Die wist daar wel raad mee en passeerde doelman Dennis Carretero Seinhorst: 1-0. De vreugde over die treffer was van zeer korte duur. Meteen vanaf de aftrap zocht Corenos de diepte. Een solo van Brian Pattiwael werd in eerste instantie nog onschadelijk gemaakt. De afvallende bal viel echter voor de voeten van Sven Knot die de bal met een geweldig schot in de kruising liet verdwijnen: 1-1. In de fase die daarna volgde had SGV de zaken verdedigend goed op orde en was het aan Corenos om naar openingen te zoeken die tot succes zouden kunnen leiden. De gastheren probeerden vooral in de omschakeling voor gevaar te zorgen. Het tegenovergestelde gebeurde echter. Een corner van SGV werd afgeslagen en vervolgens sloeg Corenos in de counter razendsnel toe. Germen Tamsma verscheen oog in oog met doelman Marijn Jager en bleef rustig: 1-2. SGV weigerde zich bij de gang van zaken neer te leggen, kreeg meer balbezit en wist de achterstand nog voor de thee weg te werken. Thomas Mollema werd in de diepte aangespeeld en beloonde zichzelf met een treffer: 2-2. Er was nog wel gevlagd voor buitenspel, maar scheidsrechter besloot er geen gehoor aan te geven omdat hij het beter had gezien. Met die stand zou ook de thee worden opgezocht.
De gastheren begonnen na de doelwisseling goed. Er werd vrijwel niets weggegeven en het duel speelde zich vooral op de helft van Corenos af. Na een uur spelen leek Jord Blokker de voorsprong op zijn schoen te hebben liggen. Hij werd alleen voor doelman Dennis Carretero Seinhorst neergezet. Die liet opnieuw zien dat hij ook in dit soort situaties zijn mannetje staat. De inzet werd knap gekeerd. Er werd nog een aantal kansen gecreëerd, maar tot scoren kwamen de gastheren niet. De Roodeschoolsters leken een goede kans te krijgen toen Jordan Muller na 72 minuten voor doelman Marijn Jager opdook. De sluitpost won het tweegevecht echter en hield zijn ploeg daarmee op de been. De minuten tikten voorbij, over en weer waren er wat mogelijkheden, maar het scorebord bleef vooralsnog verder onaangeroerd. Daar stonden inmiddels negentig minuten op en dus leek het duel in een remise te zullen eindigen. Buiten Schildwolde werd de bereikte stand al als eindstand doorgegeven en op sommige velden met enig gejuich begroet. Een misrekening, want het laatste fluitsignaal had nog niet geklonken. Er kwamen zes minuten bij vanwege ene blessurebehandeling van doelman Carretero Seinhorst. In de 95e minuut leed SGV balverlies op het middenveld en werd het doel van Marijn Jager tot twee keer toe onder vuur genomen. Uiteindelijk was het Daan van den Berg die de bal via de vingers van Marijn Jager tegen het nylon zag verdwijnen: 2-3. Een hele zure gewaarwording voor SGV, dat nog een keer op de tanden moest bijten toen het zelf niet in staat bleek om de schade te repareren en Jordan Muller er na 97 minuten ook nog 2-4 van wist te maken na goed voorbereidend werk van Joran Knot.
Willard Bos (SGV): ‘We hebben vandaag punten laten liggen tegen de koploper. Verdedigend hadden we de zaken goed op orde en Corenos kwam er voetballend niet doorheen. In de tweede helft waren wij beter en kregen we de grootste kansen. Het is jammer dat je jezelf dan niet weet te belonen. Het is dan ook heel zuur dat je in de extra tijd alsnog met lege handen komt te staan.’
Marco Pesiwarissa (Corenos): ‘het is altijd even afwachten hoe clubs uit de winterstop komen. Wij hadden al twee zeges te pakken, waarvan een oefenzege op ons trainingskamp en ik vond ons dan ook zeer volwassen spelen. En dat ondanks het gemis van Cris Uil, Dennis Molema en de op de bank begonnen Joran Knot. Hun vervangers deden het echter prima. We raakten niet in paniek toen we achter kwamen te staan en bleven de rust bewaren. Uiteindelijk heb ik een ploeg gezien die veerkracht heeft getoond. En dan met name in de laatste minuten van de wedstrijd. Volgend weekeinde wacht ons opnieuw ene finale, want dan spelen we tegen Omlandia.’
Het Leenster FC LEO was zaterdag duidelijk te sterk voor Zeester en mocht met een reguliere 0-2 overwinning tevreden terug naar huis. het was lang was het onzeker of de wedstrijd wel doorgang kon vinden. Het veld was niet al te best en de weersomstandigheden lieten ook te wensen over. Toch kon er om twee uur afgetrapt worden op een drassige ondergrond waar het gras eigenlijk net even te hoog was. De kou en de dichte mist waren voor het publiek geen reden om thuis te blijven want die waren in grote getallen naar sportpark Toercamp gekomen.
door Tjipco Werkman
Aan- of afhaken bij de bovenste ploegen was het devies voor beide ploegen. Trainer Jaap van der Ploeg van Zeester had wel wat problemen voorafgaand aan de wedstrijd. Een aantal blessures en het gebrek aan training was voor de oefenmeester wel een reden geweest om liever niet te gaan voetballen, maar het veld was best redelijk en de reeds ingehuurde zanger moest natuurlijk ook publiek hebben. Zijn collega Eduard Zuidema was zeer blij dat er weer gevoetbald kon worden. Ook bij FC LEO ontbraken wel wat spelers, maar daar wilde hij zich niet achter verschuilen. ‘Er zijn elke week wel spelers niet beschikbaar. Ik kijk naar de jongens die er wel zijn en die kunnen het Zeester zeer lastig maken’, zei hij voorafgaand aan de wedstrijd. En dat bleek zaterdag wel. Vanaf de aftrap was er meteen al spektakel voor beide doelen. Henri Nienhuis was de eerste die kansrijk was, maar de Zoutkamper beet zich stuk. Binnen vijf minuten verscheen Justin Poort aan de overkant vanaf links vrij voor keeper Daniël Veenstra van Zeester. Zijn uithaal verdween langs de verkeerde kant van de paal. Aan de andere kant werd een corner bij de eerste paal gemist door Bram Batema waardoor deze in het doel leek te verdwijnen. Keeper Robin Werkman van FC LEO wist echter ternauwernood redding te brengen. Even later was Zeester weer dicht bij de openingstreffer. Weer een corner werd gevaarlijk voor de goal gebracht. Bij de tweede paal caramboleerde de bal over de doellijn, maar werd op miraculeuze wijze toch nog naast gewerkt door een Leenster. Na deze openingsfase nam FC LEO het heft in handen. Het begon steeds beter te voetballen en steeds meer grip op de Zoutkampers te krijgen. Vooral in de omschakeling waren ze levensgevaarlijk omdat de verdediging van Zeester vaak compleet open lag. In de 29e minuut kwam dan ook de verdiende voorsprong. Een combinatie door het hart van de verdediging tussen Justin Poort en Frank Veenwijk zorgde voor een vrije doortocht voor laatstgenoemde. Hij omspeelde keeper Daniël Veenstra en kon de bal in het lege doel lopen: 0-1. Even daarna kreeg uitblinker Rowan Zijlstra van FC LEO de mogelijkheid om de voorsprong te verdubbelen, maar zijn inzet vanaf een meter of vijftien vloog hoog over.
Na de rust probeerde Jaap van der Ploeg wat meer naar voren te voetballen, door Vince van der Veen iets door te schuiven. Dit zorgde wel voor meer balbezit bij de Zoutkampers, maar veel uitgespeelde kansen kwamen er nog niet. Het was juist FC LEO weer scoorde. Nou ja, eigenlijk scoorde Zeester. Zij deden dit echter in het eigen doel, zodat de Leensters op een 0-2 voorsprong kwamen. Een vrije trap vanaf rechts werd door Justin Poort met links hard voor de goal gebracht. Bij de tweede paal stond Frank Veenwijk klaar om binnen te tikken maar voordat hij dat kon doen dook Jan Wouter Zwart naar voren. Zijn kopbal verdween prachtig in de rechter benedenhoek achter zijn eigen goalie. Deze achterstand noopte Zeester om nog meer risico’s te nemen. Dit leverde de gastheren eigenlijk maar één grote kans op. Ruim vijftien minuten voor het einde had Jasper Nijenhuis het duel nog enige spanning kunnen geven, maar hij treuzelde te lang waardoor hij Robin Werkman de kans gaf om knap redding te brengen. Zo voetbalde FC LEO redelijk eenvoudig tegen het onmachtig en achter de feiten aanlopend Zeester naar een mooie overwinning. Vlak voor het einde had Frank Veenwijk deze overwinning nog meer glans kunnen geven, maar alleen voor keeper Daniël Veenstra miste hij het doel op een haar na. Nat ruim negentig minuten floot de goed leidende scheidsrechter Smit voor het einde en konden de gasten drie punten bijschrijven. Hierdoor wippen ze over Zeester heen op de ranglijst en doen ze goede zaken in de tweede periode. Komend weekeinde mogen ze het thuis opnemen tegen KRC terwijl Zeester de lastige uitklus wacht in Baflo tegen de plaatselijke roodzwarten.
Jaap van der Ploeg (Zeester): ‘We waren vandaag niet goed genoeg. Het ontbrak ons aan ritme en training. Op het laatst zag je dat ook. We moeten het vooral van mannelijk voetbal hebben en dat konden we niet brengen vandaag. We hebben de hele voorbereiding binnen kunnen trainen, maar dat zijn toch andere omstandigheden dan op een echt veld. De wil was er wel, maar doelman Werkman stond meerdere keren op de juiste plek.’
Eduard Zuidema (FC LEO): ‘Ik ben zeer content. We hebben gestreden tot het einde en dat betaalde zich uit. Als we de afspraken nakomen, weten we dat we best een goede ploeg hebben die het elke tegenstander lastig kan maken. Ik ben ook vooral blij dat we wederom de nul hebben gehouden. Dit biedt perspectief voor de komende wedstrijden.’
Een trainingskamp op Benidorm, vertrouwen tanken in de Spaanse zon en dan in het vrieskoude Noord-Groningen de uitwedstrijd tegen SV De Heracliden met 2-4 winnen. Bij NEC Delfzijl hoorde je dan ook niemand klagen na de zege in Uithuizermeeden. Gemakkelijk ging het echter allemaal niet. De Havenkanters namen weliswaar een 0-2 en een 1-3 voorsprong, maar kregen het erg moeilijk omdat de gastheren tot twee keer toe dichterbij wisten te komen. De gelijkmaker wilde echter niet vallen.
In het eerste bedrijf liet NEC Delfzijl prima voetbal zien en was het meer aan de bal, ook omdat de ploeg van trainer Duurt Dijkman zich gewillig wat liet inzakken. Een paar corners en een mogelijkheid voor Samir Ennaciri vloeiden daar uit voort, maar gescoord werd er vooralsnog niet. Via Ruben Slager en Stijn Tiekstra probeerde de thuisclub er dreigend uit te komen. Op een prima kopbal van Corné Rijzebol na ontstonden er ook hier geen echt penibele momenten. In de 25e minuut kwamen de gasten aan de leiding. Jari Slort, eindelijk weer fit genoeg om in de basis te mogen starten, wist een corner af te leveren die heel strak indraaide en in het doel verdween zonder dat er ook nog maar iemand aan zat: 0-1. Een diepe bal op Stijn Tiekstra leek tot een veelbelovende aanval uit te groeien, maar de Meister kwam in botsing met Danny Bult. Aan de kant van de thuisclub was men van mening dat daar tegen opgetreden moest worden, maar arbiter van dienst Zuur zag er niets in. Vlak daarna kregen de bezoekers een strafschop nadat doelman Wiljan Knot een tackle op de bal uitvoerde bij een man tegen man-situatie met Jorrit van Assen. De arbiter vond dat de sluitpost daarbij in de fout was gegaan en deponeerde het leer op de stip. Een meevallertje voor de gasten, die beter speelden maar nog geen afstand hadden kunnen nemen. Jari Slort schoot het speeltuig vanaf elf meter tussen de palen door: 0-2. NEC Delfzijl leek op rozen te zitten. Voor de thee gebeurde er daarna niet veel meer en dus was het afwachten hoe de gastheren het tweede bedrijf zouden oppakken.
Na de doelwisseling zagen de toeschouwers een heel ander SV De Heracliden. Vanaf de hervatting werd er hoog druk gezet en daar wist NEC Delfzijl zich amper onderuit te voetballen. Nadat meerdere mogelijkheden op de aansluiting onbenut waren gebleven, was het Ruben Slager die wel doel wist te treffen. Dit na een assist van Stijn Tiekstra op de rand van het Delfzijlster strafschopgebied: 1-2. De Meisters drongen aan, speelden een stuk opportunistischer en de gelijkmaker leek een kwestie van tijd te zijn. Die wilde echter niet vallen. Corné Rijzebol kopte net naast, Ruben Slager schoot voorlangs en Stijn Tiekstra vond doelman Bas Westerhuis op zijn weg. In een omschakelmoment deed NEC Delfzijl de gastheren vervolgens heel veel pijn toen Samir Ennaciri het net wel wist te vinden: 1-3. De Dijkman-brigade wilde van capituleren echter niets weten en probeerde er een slotoffensief uit te persen. Dat leverde in de 84e minuut de hernieuwde aansluiting op dankzij een voltreffer van Martijs Delker: 2-3. Daar ging overigens wel een situatie aan vooraf waarbij een overtreding werd gemaakt, maar kennelijk had de scheidsrechtersfluit het begeven. In de ogen van de Meister fans vergat de scheidsrechter vervolgens de thuisclub een strafschop te geven toen Delker werd vastgegrepen en in de blessuretijd kopte Jeroen Linstra op de paal. In plaats van de eigenlijk verdiende gelijkmaker te laten noteren, sloeg NEC Delfzijl nog een keer toe in de counter. De vlag ging de lucht in, maar het signaal vanaf de zijkant werd genegeerd en dus mocht Samir Ennaciri de bal voor het doel trekken waarna Morrison Sodiko voor de 2-4 eindstand zorgde.
Duurt Dijkman (SV De Heracliden): ‘Ik ben trots op ons spel, de intensiteit die we aan de dag hebben gelegd en de getoonde werklust. We hadden in mijn ogen meer verdiend. De beslissingen van de scheidsrechter pakten voor ons helaas niet goed uit. Dat overkomt je een keer in het seizoen. We hebben echter een goede pot neergezet tegen de ploeg die voor de titel gaat.’
Roy Kamps (NEC Delfzijl): ‘We hebben een hele goede eerste helft gespeeld. Daarin hadden we ook afstand moeten nemen. Ik heb de jongens in de rust gewaarschuwd dat SV De Heracliden zou komen, maar desondanks begonnen we niet scherp aan het tweede bedrijf. We gaven ze daardoor hoop en het was ze nog bijna gelukt ook om langszij te komen. Uiteindelijk weten we het duel gelukkig in ons voordeel te beslissen.’
SV De Heracliden – NEC Delfzijl 2-4 (0-2). Jari Slort 0-1; Jari Slort 0-2 (strafschop); Ruben Slager 1-2; Samir Ennaciri 1-3; Martijs Delker 2-3; Morrison Sodiko 2-4.
In Ten Boer stond de veelbesproken derby tussen thuisclub en Holwierde op het programma. Veelbesproken omdat het grootste deel van de Holwierder selectie zich voor een trainingskamp in Marbella bevond en de tweede en soms derde keus de kleuren moest verdedigen. Op voorhand werd er langs de lijn al gezinspeeld op een forse winst voor de Omlandianen, maar die begonnen veel te slap en stonden binnen een half uur tegen een verrassende, maar niet onterechte 0-2 achterstand aan te kijken. Die poetsten ze razendsnel weg, waarna het in de tweede helft helemaal gedaan was met de gasten. Ze hadden gegeven wat ze konden, maar wisten niet meer de kracht op te brengen om na een 3-2 achterstand het duel nog een andere wending te geven. Uiteindelijk zou het 5-2 worden voor Omlandia.
Bij Holwierde, gecoacht door assistent Jari Brevet, moest er op het laatste moment op veel mensen een beroep worden gedaan die eigenlijk al niet meer beschikbaar waren, maar gehoor gaven aan de oproep om de vereniging uit de brand te helpen. Waaronder Matthijs Koster die normaliter in het derde elftal van de Katmisbewoners speelt, maar nu onder de lat stond omdat tweede doelman Aldert van der Laan eveneens ziek was. Van de oorspronkelijke selectie stonden alleen oud-Omlandiaan Thijs Sonneveld en het duo Bram en Gijs Geurtsen in de basis. Zat de ene ploeg in de Spaanse zon, bij Omlandia waren ze nog niet zo lang weer op vaderlandse bodem terug van een kort verblijf op Malta. Ook geen onverdeeld succes, want er waren nogal wat spelers met diverse ziekteverschijnselen in de Hollandse vrieskou neergedaald. Onder hen assistent René Hovenkamp, die de ook al zieke trainer Martijn Smit verving. Bij Omlandia zaten de pas later aangeschoven Jeroen Haan en Wouter Hoek op de bank. Zij zouden in het tweede bedrijf een sleutelrol spelen bij de uiteindelijke overwinning.
Schade beperken was de boodschap voor het zwaar gemankeerde Holwierde, dat eigenlijk al als underdog aan de tweestrijd begon. Zorgen dat je niet meer dan vier of vijf tegentreffers om de oren krijgt. En als dat met anti-voetbal gepaard zou gaan? Dan moest dat maar. De tegenstander daarnaast flink gek maken leek de opdracht te zijn en dat ging de bezoekers goed af. Omlandia begon allesbehalve scherp aan het duel. Een voorzet vanaf links werd door Bodhi Prenger ongewild voor het eigen doel langs gelepeld. Doelwachter Lars Heukers kreeg de vingers er nog wel tegenaan, maar dat was niet voldoende. Bij de tweede paal stond Holwierder Bram Geurtsen klaar om het leer opnieuw voor te trekken en vervolgens hoefde Ryan Riepma alleen maar tegen de bal aan te lopen: 0-1. Thijs Stoppels had niet veel later voor nog meer Ten Boerster problemen kunnen zorgen toen hij op avontuur mocht. Hij liet de bal echter van zijn voet liet springen waardoor doelman Lars Heukers eenvoudig kon ingrijpen. De sluitpost ging na een klein half uur in de fout toen hij de doorgebroken Gijs Geurtsen aantikte. Leidsman Van der Wolde was onverbiddelijk en wees naar de penaltystip. Thijs Sonneveld schoot de bezoekers vervolgens naar 0-2. Een op dat moment zeker niet onverdiende voorsprong, omdat de gasten er extra op gebrand waren om te laten zien dat zij de thuisclub ook konden weerstaan. De felheid waarmee dat gebeurde, leidde nog wel eens tot gefrustreerde reacties aan Ten Boerster zijde. De arbiter kwam in de dichte mist soms vier paar ogen te kort om alles te kunnen waarnemen en daar mocht men aan weerszijden heel blij mee zijn. Vrij snel na de tweede treffer sloeg doelman Koster aan het grabbelen en was het Remco Bolhuis die van dichtbij voor de aansluiting zorgde: 1-2. Twee minuten later zag de goalie er opnieuw niet goed uit toen de Ten Boerster prijsschutter de bal maar half raakte en Koster het leer niet weg wist te werken. Jeroen Dijkhuizen stofte af en weg was de achterstand: 2-2. Het werd er daarna niet vriendelijker op binnen de lijnen. Het opgefokte sfeertje kwam tot een ontlading toen een overtreding van Holwierde ter hoogte van de dug-outs niet bestraft werd en Ruben Hummel zich daarvoor meende te moeten revancheren. De benen van Gijs Geurtsen waren het doelwit en die werden dan ook onder zijn lichaam weg geschoffeld. Arbiter Van der Wolde toonde de zondaar opmerkelijk genoeg niet eens rechtstreeks rood. Hummel kwam er met geel genadig van af. Omdat de fluitist dacht dat het zijn tweede was, trok hij alsnog rood. Vervolgens meende iedereen zich er mee te moeten bemoeien, inclusief de beide coaches. Dat leidde ter hoogte van de middenstip tot een minuten lange discussie, met als uiteindelijke resultaat dat de rode kaart werd ingetrokken omdat de arbiter zich had vergist. Uiteindelijk doken beide ploegen met de gelijke stand de kleedkamers in en was het even afwachten wat de acteurs er in de tweede helft van zouden maken.
Bij Omlandia verscheen na de onderbreking onder andere Jeroen Haan binnen de lijnen. En dat zouden ze bij Holwierde gaan merken. Nadat Remco Bolhuis een voorzet van Farid Balvaneh over het Holwierder doel had gekopt, was het Haan die met een fijne voorzet het hoofd van Bolhuis wist te vinden. Die werd helemaal vrij gelaten en dat weet de kopsterke spits in de regel wel af te straffen. Dat deed hij nu dan ook: 3-2. Een stoeipartijtje op het middenveld eiste daarna alle aandacht van de leidsman op. En daar mocht Holwierde dan weer blij mee zijn. Anders had hij ongetwijfeld gezien dat Thijs Sonneveld zijn tegenstander Remco Bolhuis tegen de koude Groninger klei gooide. Dat was wel zijn tweede geel geweest. Na driekwart wedstrijd, toen Holwierde nog steeds niets had kunnen laten zien wat op een herstel leek, verscheen bij de thuisclub ook Wouter Hoek in het veld. De eerste keer dat hij een bal raakte was na een voorzet van Jeroen Haan. Doelman Matthijs Koster wist het speeltuig nog wel onder de lat weg te tikken. De knikker viel echter voor de voeten van Hoek. Naast schieten was een stuk moeilijker dan het leer tussen de palen door te wurmen en dat laatste deed hij dan ook: 4-2. Tien minuten voor het laatste fluitsignaal joeg Jeroen Haan een vrije trap op bijzonder fraaie wijze in de kruising voor de 5-2 eindstand. Die had Omlandiaan Farid Balvaneh, nadrukkelijk solliciterend naar een tweede gele prent, eigenlijk via een omweg mee moeten krijgen toen hij Thijs Sonneveld een vervelende aai tegen het hoofd gaf. Ook die slaande beweging had bestraft moeten worden. Maar ook Balvaneh mocht van geluk spreken dat de arbiter het niet had waargenomen, al deden ze bij Holwierde dan ook hun uiterste best om de fluitist te overtuigen dat er echt een klap was uitgedeeld.
Nadat er voor de laatste keer was gefloten, kon de conclusie worden getrokken dat Omlandia heel veel moeite had moeten doen om het fantasieteam van Holwierde op de knieën te krijgen. Dat de gasten tot het gaatje waren gegaan om voor een stunt te zorgen, maar dat de kwaliteit ontbrak om dit ook te bewerkstelligen. De thuisclub speelde een half uur lang slecht voetbal en liet zich in die fase veel te gemakkelijk de kaas van het brood eten. Het verschil werd pas na de thee gemaakt. Niets ten nadele van de rest van het elftal, maar uiteindelijk waren het wel de invallers die de witblauwen de weg wezen langs het zich dapper verwerende Holwierde.
René Hovenkamp (Omlandia): ‘Het eerste half uur was het gewoon een hele slappe bedoening van onze kant. We waren absoluut niet scherp. Of het meegespeeld heeft dat Holwierde nogal gehavend begon en er wellicht sprake was van onderschatting? Ik hoop het niet. Wat ze wel konden opstellen waren zeker geen koekenbakkers. En je weet gewoon dat ze op de counter loeren. Er komt altijd wel een moment dat je op je hoede moet zijn. Dat waren wij zeker niet. Na die 0-2 zag ik het wel even zwaar in. We wisten de achterstand echter snel weg te werken en na rust hebben zij geen schot meer op doel gelost. Toen zag je hen wegzakken, maar duurde het te lang alvorens we afstand wisten te nemen. In de volgende wedstrijden zullen we echt iets anders moeten laten zien, willen we bovenin mee blijven draaien.’
Jari Brevet (Holwierde): ‘We stonden niet eens met een B- maar met een C-selectie op het veld. Desondanks kwamen we aanvankelijk goed voor de dag. We wisten op voorhand dat we voetbaltechnisch weinig kans zouden maken, dus moest er iets anders gebeuren. We kwamen niet echt aan voetballen toe en probeerden Omlandia een beetje gek te maken. Dat pakte goed uit, waardoor het een emotionele eerste helft werd. Na rust raakte het bij ons echt op. Als Holwierde zijnde kunnen we met opgeheven hoofd op dit duel terugkijken. Als wij hier op volle sterkte hadden gestaan, waren we gemakkelijk over Omlandia heen gelopen. Daarnaast was de scheidsrechter ook niet altijd even scherp, bijvoorbeeld tijdens die wraakactie van Hummel. Maar goed, je kunt ook niet alles op hem afschuiven.’
Tafeltennisvereniging TALO uit Loppersum is weer druk bezig met het organiseren van het Groninger Kampioenschap Tafeltennis op 17, 18 en 19 januari. Over het hele weekend worden ruim 250 deelnemers verwacht die er in de Boshal naar verwachting weer een gezellig en sportief weekend van gaan maken. Loppersum is dan drie dagen lang het tafeltennismekka van het Noorden.
Vrijdag vanaf 19.30 uur vinden de wedstrijden van het Open Veteranentoernooi voor deelnemers vanaf 35 jaar en ouder plaats. Zaterdag start vanaf 09.00 uur het Open Jeugdtoernooi voor de jeugdleden van de diverse verenigingen uit Noord-Nederland. Hier wordt zowel enkel- als dubbelspel gespeeld. Ook wordt er die dag vanaf 9.00 uur een Unified toernooi gespeeld. Hierbij vormt een G-speler (spelers met een verstandelijke beperking) samen met een niet G-speler een team. Na het Unified toernooi is er het Open Groninger G-kampioenschap, dat om 13.00 uur begint. Het GK wordt zondag 19 januari afgesloten met een seniorentoernooi voor spelers uit de regio Groningen. Vanaf 09.00 uur tot aan de finales tegen 17.30 uur zal er weer flink gestreden worden om het kampioenschap van de verschillende klassen. De sporthal aan de Bosweg is een half uur voor aanvang van de wedstrijden open.
