Onder een stralende junizon en met de geur van pas gemaaid gras in de lucht, vond zaterdag de vierde editie van het inmiddels befaamde Eenrumer Klompentoernooi plaats. Acht mannenteams en acht vrouwenteams betraden het veld met één doel, de felbegeerde klompenbokaal mee naar huis nemen. Maar wie erbij was, weet dat het toernooi om veel meer draait dan alleen winnen. Bij de heren ging SV Lycurgus er met de eerste prijs vandoor. De dames uit Grijpskerk wonnen voor de tweede keer op rij.
Een dag vol klompen, kameraadschap en competitie, dat is het Eenrumer Klompentoernooi in volle glorie. We treffen John Visser, organisator én speler van het tweede 7×7-team van VV Eenrum, terwijl hij met een brede glimlach over het veld kijkt. In zijn voetbaltenue, bezweet maar zichtbaar tevreden, vertelt hij: ’Ik ben bijna vijftig, maar het spelletje blijft trekken. En niet alleen het voetbal zelf, ook het sociale aspect is zó waardevol. Dit toernooi is echt een hoogtepunt in het jaar.’ Visser is samen met een hechte groep vrijwilligers verantwoordelijk voor de organisatie. Een van hen is Linda Faber, voetbalster en nog altijd actief betrokken bij het toernooi. ‘Het was behoorlijk warm’, zegt ze terwijl ze een flesje water aan een vermoeide speelster geeft. ‘Vooral voor ons, laten we zeggen, iets rijpere deelnemers’, voegt ze er lachend aan toe. ‘Maar dat maakt het ook weer bijzonder. Iedereen helpt elkaar en de sfeer is fantastisch.’
Ook supermarktondernemer Raymond Bijlholt, bestuurslid van VV Eenrum en mede-organisator, is zichtbaar in zijn element. ‘We hebben gelukkig genoeg drinken koel staan’, zegt hij terwijl hij een kratje bidons naar de zijlijn draagt. ‘We zorgen goed voor onze mensen. Dat hoort erbij.’ En dat blijkt. Overal op het sportpark staan emmers met water, sponsen en uiteraard aan het eind van de middag een uitgebreide catering. De sfeer is gemoedelijk, het gelach klinkt luid en de wedstrijden worden fanatiek maar sportief gespeeld.
Bij de mannen ging de winst uiteindelijk naar de Stadjers van SV Lygurgus, die in een spannende finale SIOS uit Sauwerd versloegen. ‘Een mooie pot. Het bleef tot het laatste fluitsignaal spannend’, aldus een toeschouwer. De befaamde klompenbokaal werd uitgereikt door Robert van der Meulen van de Klompenmakerij. De sportiviteitsprijs ging naar vv Winsum, mede dankzij de inzet van Neil Judkins. Die staat bekend om zijn fanatisme én dus zijn zij wel de verrassende winnaars. ‘We vinden het belangrijk om ook sportiviteit te belonen’, zegt Peter Smits. Hij is eveneens bij de organisatie betrokken. ‘En niet winnen is hier echt geen straf. We hebben ook hapjesschalen als prijzen. Dat soort extra’s maken het toernooi juist zo leuk.’
Bij de vrouwen was het Grijpskerk dat opnieuw de bokaal wist te veroveren. Voor het tweede jaar op rij namen zij de klompenbokaal mee naar huis. ‘Een knappe prestatie’, zegt Linda Faber. ‘Het is mooi om te zien hoe fanatiek en gezellig het eraan toe gaat.’ Na het sportieve gedeelte brak het tweede deel van de dag aan, de feestelijke afsluiting. Met muziek, hapjes, drankjes en een ondergaande zon bleef het nog lang gezellig op het sportpark. ‘De weergoden waren ons goed gezind’, zegt John Visser. ‘Het was echt genieten. Dit is waar we het voor doen.’
En dan is daar nog Anton Brontsema, de spreekstalmeester die inmiddels een begrip is geworden. Met een klomp op zijn hoofd en een microfoon in de hand praat hij de hele dag aan elkaar. ‘Ik doe dit al jaren en het blijft geweldig’, vertelt hij. ‘Noteer het maar vast: de tweede zaterdag van juni 2026 zijn we er weer. Dan gaan we opnieuw knallen.’ Op bovenstaande foto het winnende team van Grijpskerk, poserend met de klompenbokaal.
Farmsumer Remon Huizinga was een van de vele rijders die zaterdag aan de start verscheen van de Tamoil Internationale grasbaanraces in Loppersum. De 36-jarige Noord-Groninger zit al vanaf zijn vierde levensjaar op een motor. Hoewel hij van iedere minuut in Loppersum genoot, waren er geen grote successen voor hem weggelegd. ‘Het gaat mij er vooral om dat ik er plezier aan beleef’, zegt hij zelf.
De man die momenteel vierde staat in de tussenstand om het Belgisch kampioenschap speedway was er wel op gebrand om voor de eigen fans iets te laten zien op de Lopster kleipiste. Dat moest dan gebeuren in de klasse Specials Nationalen. Erg tevreden was hij na afloop niet. ‘Ik had veel last van mijn handen. En dat is lastig als je een stuur moet vasthouden. Daar moet ik binnenkort eerst maar eens naar laten kijken’, blikt hij op de motordag terug. Ondanks dat hij zelf geen potten kon breken, vond de Farmsumer het een prima evenement met prachtige wedstrijden.
In de Friese hoofdstad Leeuwarden stonden zaterdag maar liefst 23 bokspartijen op het programma. Voor Boksvereniging Delfzijl moest Sterre Cramer in de ring verschijnen. Zij bokst in de 66 kilogram damesklasse. Haar tegenstander Isa Odding uit Groningen bokst voor BSG, de club die ooit is opgericht door de inmiddels overleden oud-trainer van Delfzijl Wim Gerlach.
Sterre Cramer bokste een zeer goede partij en technisch was het ook allemaal prima in orde. Haar tegenstander was wel iets groter en redelijk goed in het achteruit boksen. Cramer was wel de meest aanvallende bokser en de partij ging eigenlijk gelijk op wat betreft rake stoten die punten opleverden. De uiteindelijke uitslag was volgens de jury in het nipte voordeel van de bokser uit Groningen. Eigenlijk zou een onbeslist beter passen bij deze partij. Toch ging trainer Dick Zwiers met aanhang tevreden huiswaarts. Alleen al omdat Sterre Cramer zich heel goed staande wist te houden en er volgens Zwiers zeker vooruitgang in zit.
Voetbalvereniging Godlinze bestaat dit jaar 70 jaar, en dat wordt op zaterdag 20 september groots gevierd. In de gymzaal onder de kantine organiseert de club een feestelijke jubileumavond waarbij gezelligheid, herinneringen en muziek centraal staan.
Het bestuur van de vereniging nodigt alle (oud-)spelers, leden, vrijwilligers, sponsoren, dorpsgenoten en andere betrokkenen van harte uit om samen stil te staan bij deze bijzondere mijlpaal. ‘We willen dit jubileum vieren met iedereen die vv Godlinze een warm hart toedraagt,’ laat de club weten. Bezoekers kunnen rekenen op een sfeervolle avond met livemuziek, volop gelegenheid om herinneringen op te halen en natuurlijk een hapje en een drankje. ‘We kijken uit naar een feest waar jong en oud samenkomt, waar we het verleden vieren en vooruitkijken naar de toekomst van onze club.’ Verdere details over het programma volgen binnenkort via de kanalen van de vereniging.
‘Wat kan er mooier zijn dan winnen in het hol van de leeuw.’ Het waren de woorden die trainer Martijn Smit van Omlandia voor de aftrap sprak van het promotieduel tegen het Friese Foarut uit Menaldum. Die gaven de Ten Boersters in een poll op voorhand al weinig kans om te zegevieren. Hoe anders was de werkelijkheid na een zinderend duel op sportpark De Bosk in Harkema. Op de thuisbasis van Harkemase Boys wist Omlandia in extremis met 1-2 te winnen dankzij een benutte omstreden strafschop van Jeroen Haanen was promotie naar de derde klasse een feit.
De emoties laaiden af en toe hoog op, zowel binnen als buiten de lijnen, waar beide ploegen door een grote schare fans werden vergezeld. Bij Omlandia had men vooraf nog een motivatiefilmpje in elkaar geknutseld waarin velen de spelers en de staf een hart onder de riem probeerden te steken. De ploeg was er zichtbaar van onder de indruk. Emoties waren er ook bij doelman Devon Harmsma, die zijn laatste wedstrijd zou spelen in de hoofdmacht van de witblauwen. Hij droeg elf seizoenen het shirt van Omlandia en kreeg wat hij wilde. Een afscheid met promotie naar de derde klasse. De tranen vloeiden dan ook rijkelijk na afloop van het duel dat zich in tropische omstandigheden voltrok. Volgend seizoen verdedigt Harmsma de kleuren van Germanicus uit Coevorden. Hij verhuist met zijn gezin naar Emmen en zal waarschijnlijk nooit meer voor Omlandia spelen. Na het laatste fluitsignaal werd hij letterlijk en figuurlijk bestormd. Er was een spandoek opgehangen en zijn naam werd uitvoerig gescandeerd. Het afscheid van de Ten Boerster rots in de branding vormde maar weer eens het bewijs van de enorme meerwaarde die de boomlange sluitpost altijd heeft gehad. Een clubman in hart en nieren die alles in zijn keepersleven al heeft meegemaakt. Het einde van een tijdperk, al zal hij op de velden van Omlandia dan ook nooit vergeten worden.
En ja, er werd ook nog gevoetbald op De Bosk. Omlandia had al acht wedstrijden op rij weten te winnen en daar zou een negende wel bij passen. Het zou in de drukkende hitte een slijtageslag worden. Beide ploegen, zo bleek uit de statistieken, leunden zwaar op de verdediging waarbij Omlandia duidelijk meer scorend vermogen bezat. Een ruime uitslag viel niet te verwachten in de tropische hitte, wel veel spanning en vuurwerk in voetballend opzicht. Nadat de rookwolken van het vele vuurwerk langs de lijn waren opgetrokken, kon scheidsrechter Al Bouzidi voor de aftrap fluiten. De Friezen kwamen beter uit de startblokken, terwijl het bij Omlandia aanvankelijk zoeken was. De defensie werd in het eerste kwart herhaaldelijk zoek gespeeld en het was eigenlijk wachten op het moment dat het verkeerd zou aflopen. Met veel kunst- en vliegwerk wisten de Ten Boersters vooralsnog stand te houden op inzetten van Max Cuperus en Jorrit Boomsma. Een razendsnelle uitbraak leidde tot een situatie waarbij Devon Harmsma de laatste blokkade leek te moeten vormen op weg naar een goal van Jelmer Nawijn. Robert Dijkhuizen schoot zijn goalie echter te hulp en tikte de bal voor de voeten van de spits weg.
Het blad draaide daarna om. Omlandia kreeg ook mogelijkheden en het was Farid Balvaneh die na een vrije trap de lat toucheerde. Ook Wouter Hoek, Jeroen Haan en Remco Bolhuis waren kansrijk. De mogelijkheid van Remco Bolhuis was daarbij het grootst. Hij mocht alleen op de Friese doelman afstormen, maar schoot de bal in diens armen. Het duel vloog op en neer, maar voor de doelwisseling werd er niet gescoord. Daar zou na de onderbreking snel verandering in komen. Lars Venhuizen mocht vier minuten na de hervatting een corner nemen en deponeerde de bal op het hoofd van Jeroen Haan. Die knikte het speeltuig fraai langs goalie Henk Witte: 0-1. De ban was gebroken, Foarut moest nu wel komen. En dat deden ze, waarbij meerdere kansen werden gecreëerd. De defensie van Omlandia wilde echter van geen wijken weten, roste alles weg en ook Devon Harmsma liet met enkele fabuleuze reddingen zien waarom hij onder de lat stond. Aan de overzijde van het veld bood Foarut de opponent steeds meer ruimte om in te duiken. Bodhi Prenger, Wouter Hoek en Jeroen Haan lieten echter na om een nieuwe tik uit te delen. Naarmate de tijd vorderde, er vaker werd gedronken en bijna net zo vaak gewisseld, leek het alsof men bij Foarut het hoofd in de schoot had geworpen. Ze zouden echter toch op gelijke hoogte komen. Nadat Jorn Lars van Been op goalie Devon Harmsma was gestrand, liet Jelmer Nawijn even later een voorzet van zijn voet vertrekken die plotsklaps achter Devon Harmsma tegen het nylon plofte: 1-1. Het spel kwam daarna even stil te liggen omdat fans van Foarut het doelpunt met vuurwerk vierden. En dat was jammer voor de mannen uit Menaldum, want zij hadden op dat punt wel het momentum te pakken. Met nog zes reguliere minuten te gaan was het grote nadenken begonnen. Hoe zouden spelers zich houden als het op een verlenging zou uitdraaien. In de slotminuut kreeg de net in het veld gekomen Ferry Knol een beuk. De arbiter liet doorspelen omdat hij vond dat er sprake was geweest van een ongelukkige botsing. Terwijl Knol bleef liggen ging het spel verder en kwam Ruben Meijer ter hoogte van het strafschopgebied in aanraking met doelman Henk Witte. Of het nou buiten of binnen de beruchte lijnen was? Iedereen had daar zo zijn eigen mening over. De scheidsrechter deponeerde de bal in ieder geval, na een minutenlange aarzeling en veel overleg, op de stip en dat karweitje wilde Jeroen Haan wel opknappen. Knol was inmiddels al weer van het veld gehaald en door Sem Schaaphok vervangen. De omstreden elfmetertrap verdween tegen het nylon: 1-2.
Uiteindelijk zou er nog meer dan een kwartier aan extra tijd worden bijgetrokken vanwege de vele drinkpauzes, het tijd rekken en de blessurebehandelingen. Veel tijd waarin Foarut nog de mogelijkheid kreeg om terug te komen, De ploeg van trainer David Elmendorp slaagde daar echter niet in. Na precies 108 minuten blies arbiter Al Bouzidi voor het laatst in Harkema en stond alles wat Omlandia was in vuur en vlam. Aan Friese zijde zakte iedereen naar de grond. Ze waren letterlijk en figuurlijk uitgeteld. De teleurstelling was groot, zo groot zelfs dat de scheidsrechter her en der nog met kaarten aan het strooien sloeg omdat men bij Foarut behoorlijk verbolgen was over de in hun ogen onterecht toegekende strafschop.
Martijn Smit (Omlandia): ‘De afgelopen twee jaar hebben we naar dit moment toegeleefd en het is ons gewoon gelukt. Ik ben waanzinnig trots op deze groep, maar vooral op alles wat Omlandia en Ten Boer een warm hart toedraagt. Dit hebben we samen geflikt. Het was een emotionele dag. Door de wedstrijd natuurlijk, maar ook door het afscheid van Devon Harmsma. Hij heeft dit echt verdiend. Je ziet hoeveel dit voor alle betrokkenen betekent en droog houden kon ik het dan ook niet. Wat hebben we een fantastische en bovenal onvergetelijke dag meegemaakt.’
David Elmendorp (Foarut): ‘Ik moet zeggen dat ik het nog had moeten zien als we de verlenging waren ingegaan. Nadat Omlandia op voorsprong kwam, liepen ze alleen maar achteruit. Dat verbaasde ons wel een beetje. We komen daarna op gelijke hoogte en toen werd het een hele open wedstrijd. De onderbreking daarna vanwege het vuurwerk was jammer, het haalde ons uit het moment weg. En die strafschop? Die kun je op allerlei manieren uitleggen. Zoals wij het zagen was onze keeper eerder bij de bal, dus was het een overtreding aan de zijde van Omlandia. Mijn doelman probeert daarna nog te redden wat er te redden valt en raakt hem daarna. Tja, waar fluit je dan voor, de eerste of de tweede overtreding? Het was allemaal heel verwarrend. Daarna hadden we het niet meer. De frustratie was groot en we bleken niet meer in staat om het nog een keer om te draaien.’
Voor ruim vierhonderd toeschouwers is Corenos er als derde club uit de 4e Klasse E in geslaagd om naar de derde klasse te promoveren. Het technisch begaafde FC Ulu Spor kreeg op het bloedhete sportpark De Steegde in Appelscha, de thuisbasis van Stanfries, voldoende mogelijkheden om de Roodeschoolsters voor de pauze al in grote problemen te brengen. Ze sprongen echter veel te slordig met de kansen om. Corenos daarentegen speelde erg zuinig. Het had aan een klein aantal mogelijkheden genoeg om de ploeg uit Zwolle met 1-2 op de knieën te dwingen.
Om iedereen nog eens extra op te peppen kregen de spelers van de Roodeschoolsters voor de wedstrijd persoonlijke videoboodschappen van hun dierbaren te zien. In de kleedkamer werden fotolijstjes met jeugdherinneringen getoond als motivatie. Het moest hen een extra boost geven in de aanloop naar wat een historische finale moest worden. Na de zenuwslopende wedstrijd tegen FC Lewenborg stond het team van trainer Marco Pesiwarissa nog voor één opdracht. Ze waren negentig minuten verwijderd van de derde klasse en dat cadeautje wilden ze de meegereisde fans graag geven. De aanhang van FC Ulu Spor deed qua fanatisme niets voor de Noord-Groningers onder, zodat er al snel een uitstekende sfeer rond het veld ontstond met veel vuurwerk en rookpotten in allerlei kleuren. De Zwollenaren kwamen in de reguliere competitie drie punten te kort om de titel te mogen opeisen en moesten het dus net als Corenos via de nacompetitie doen en daarin werd in de tweede ronde met SDS (1-0) afgerekend.
Corenos begon afwachtend in het tropische Appelscha, waar de thermometer op 32 graden stond. Het hield de ruimtes klein, beducht als men was voor de tegenstander. Die had beduidend meer in zijn mars dan menig ander tegenstander die de Roodeschoolsters hadden bestreden. FC Ulu Spor was eigenlijk op alle fronten de baas op het veld. Corenos kreeg geen grip op de wedstrijd en moest toezien hoe FC Ulu Spor al vrij snel de kans kreeg om op voorsprong te komen. De aandacht ging daarbij vooral uit naar de zeer behendige Mark Malynovsky en zijn teamgenoten Mohamed Al Shekh Ahmed en Talha Yasin Berk. En zo liepen er bij FC Ulu Spor nog wel een aantal voetballers rond die de defensie van Corenos handen vol werk bezorgden. Het was eigenlijk een klein wonder dat de Zwollenaren na een kwart wedstrijd nog niet hadden gescoord. Corenos had tot aan dat moment aanvallend nog maar heel weinig kunnen laten zien. Na een voorzet van Sertac Yilmaz kopte Talha Yasin Berke rakelings over. Laatstgenoemde zag een inzet langs de verkeerde kant van de paal vliegen en Mohamed Al Shekh Ahmed mocht alleen op goalie Dennis Carretero af stormen, maar strandde op de doelman. Het waren maar een paar van de mogelijkheden die genoteerd konden worden. Een oude voetbalwet liet zich vervolgens gelden. Als je zelf niet scoort, doet de tegenstander het wel. En zo ging het ook. Enkele minuten nadat een broodnodige drinkpauze iedereen weer wat had opgefrist mocht Jordan Muller een corner nemen. Hij wenkte teamgenoot Anne-Jan ten Harkel om dichterbij te komen. Die kreeg het leer in de voet geschoven en trok de bal terug tot op de rand van het strafschopgebied. De inkomende Kevin Haan joeg de bal met een laag schot langs doelman Muhammed Emin Zeylan, die tot aan dat moment nog vrijwel niets te doen had gehad: 0-1.
Een behoorlijke tegenvaller voor FC Ulu Spor, dat zich niet van de wijs liet brengen en in eigen kunnen bleef geloven. Na een half uur spelen was Talha Yasin Berke dicht bij de gelijkmaker. Zijn inzet werd echter voor de doellijn weggerost door Dennis Molema. Knullig balverlies op het middenveld werd even later genadeloos afgestraft. Mohamed Al Shekh Ahmed ging er op links vandoor en sneed vervolgens de zestien meter van Corenos in. Hij vond teammaatje Talha Yasin Berke vlak naast hem. Die kreeg de punt van zijn dikke teen nog tegen de bal aan en zag de bal in de verste hoek hobbelen: 1-1. Nauwelijks een minuut later verscheen FC Ulu Sport weer dreigend voor de neus van goalie Dennis Carretero Seinhorst. Nu aarzelde de aanval van de Zwollenaren echter veel te lang en wist Corenos de angel er uit te trekken. Dat was misschien wel de grootste fout die men bij de ploeg uit Overijssel maakte. Het moest vaak allemaal net even te mooi of het ontbrak aan overzicht. En toch waren ze nog dicht bij een tweede treffer. Mohamed Al Shekh Ahmed had die op de voet liggen na een voorzet van Mark Malynovsky. Hij mikte echter op bovenkant lat en dus kwam Corenos met de schrik vrij.
Terwijl de lucht boven Appelscha de eerste tekenen begon te vertonen van een naderend onweer, begonnen de acteurs aan de tweede helft. Die was meer in evenwicht dan het eerste bedrijf. De eerste mogelijkheid daarin was voor Corenos. Joran Knot kreeg op rechts de ruimte om aan iets moois te denken, maar schoot voorlangs. Aan de overkant van het veld wist de aanval van FC Ulu Spor ook niets uit te richten met een scherp indraaiende voorzet. Dennis Carretero Seinhorst smeet zichzelf tussen de instormende Mark Malynovsky en Talha Yasin Berke in en bleef prima overeind. Nadat er slordig was uitverdedigd hadden de Zwollenaren zomaar op voorsprong kunnen komen. Middenvelder Mijardino Rojer profiteerde echter niet. Naarmate de tweede helft vorderde, ging het tempo er steeds meer uit. De dikke dertig graden was niemand in de kouwe kleren gaan zitten. De kortstondige regenbui kon ook niemand afkoelen. Het werd er nadien alleen maar benauwder op en je zag de energie her en der uit de lichamen wegvloeien. Het begon er op zeker moment zelfs op te lijken dat er andermaal een verlenging aan te pas moest komen om een winnaar aan te wijzen. Twee minuten voor het verstrijken van de reguliere speeltijd was het echter Anne-Jan ten Harkel die op rechts eerder bij de bal was dan verdediger Furkan Berke en het leer richting strafschopgebied transporteerde. Tussen een aantal verdedigers in nam de ongedekt staande Brian Pattiwael de bal volley op de pantoffel en passeerde doelman Muhammed Emin Zeylan voor de tweede keer: 1-2.
Als je dan al niet veel kansen krijgt, moet je zuinig zijn met de mogelijkheden die je wel geboden worden en dat deed Corenos. FC Ulu Spor vergat zichzelf te belonen en kreeg de rekening gepresenteerd. Met de moed der wanhoop probeerden ze de achterstand weg te werken, maar het ontbrak aan de inventiviteit om de Roodeschoolster muur nog een keer omver te kegelen. Sterker nog, als Jordan Muller niet voor eigen succes was gegaan maar de bal breed had gelegd op Joran Knot, was het duel definitief in het slot gegooid. Nu was het nog enkele minuten peentjes zweten geblazen aan de kant van Corenos omdat de drinkpauze in het inbrengen van verse krachten de nodig tijd hadden gekost. De Roodeschoolsters overleefden die fase en nadat het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Okken had geklonken, werd het veld bestormd door alles wat Corenos een warm hart toedroeg en ging coach Marco Pesiwarissa op zeker moment op de schouders. Onder trainer Klaas van der Ploeg waren ze in het seizoen 2011/2012 uit de derde klasse getuimeld, Dertien jaar later zijn de ‘rooien’ weer terug. Bij FC Ulu Spor was de teleurstelling immens groot. Daar vloeiden de tranen van sommige fans rijkelijk. Het was ze namelijk na een prima seizoen, waarin het kampioenschap hen door de vingers was geglipt, niet gelukt om promotie af te dwingen.
Badr Hamdouni (FC Ulu Spor): ‘Wat moet je hier nou van zeggen. We waren ze op alle fronten de baas, maar vergeten ons zelf te belonen. De kansen waren rijkelijk aanwezig, zeker in de eerste helft. Als we toen met twee doelpunten verschil aan de leiding waren gegaan, had niemand iets kunnen zeggen. Maar ja, het blijft voetbal. Dat zie je nu maar weer. Zij komen amper voor ons doel, maar scoren wel twee keer. In de tweede helft zag je aan alles dat de krachten wegvloeiden. Het is ook erg slopend om in deze hitte zo’n wedstrijd te moeten spelen. Maar goed, we feliciteren Corenos en proberen het volgend seizoen opnieuw.’
Marco Pesiwarissa (Corenos): ‘Ja, wat moet je nou van zo’n wedstrijd zeggen. We hadden al een topseizoen achter de rug en hebben altijd geroepen dat het eigenlijk niet beter kon. Zelfs na het laatste fluitsignaal keken we elkaar op de bank nog even vol ongeloof aan. Corenos naar de derde klasse. Dat hadden we in de verste verte niet durven dromen. Ik ben zo onvoorstelbaar trots op deze spelersgroep. Wat we in de derde klasse te zoeken hebben? Geen idee, maar daar willen we nu niet eens aan denken. Eerst gaan we dit maar eens uitbundig vieren.’
FC Ulu Spor – Corenos 1-2 (1-1). Kevin Haan 0-1; Talha Yasin Berke 1-1; Brian Pattiwael 1-2.
