Amper een week voor de start van de 56e Rondom de Bult van Usquert uitte voorzitter Klaas Smith van het plaatselijke wielercomité nog zijn zorgen over het voortbestaan van de wielerkoers. Het aantal inschrijvingen liet namelijk te wensen over. Uiteindelijk kwam het allemaal goed, moest er bij de dames een fotofinish aan te pas komen en veegde Axel van der Tuuk bij de heren het hele peloton op een hoop. En zo kon er aan het einde van de middag bij de organisatie toch nog een lach af. ‘Ik kan nu wel zeggen dat de 57e editie er ook gaat komen’, aldus Smith.
Vlak voor het begin van de dameskoers, waarvoor zich 23 deelneemsters hadden gemeld, viel de regen met bakken tegelijk uit de hemel en leken zelfs de weergoden niet mee te willen werken. De jury besloot de start op te schuiven en de koers in te korten. Naarmate de wedstrijd vorderde werd het wel iets minder nat en kregen de toeschouwers een spannende koers te zien. Er moest uiteindelijk een scherp oog aan te pas komen om de winnares aan te wijzen. Nationaal kampioen Manon de Boer uit Leeuwarden en stad-Groninger Haike Verbree gaven elkaar namelijk nog geen banddikte toe.
Uiteindelijk bleek Verbree enkele millimeters eerder te zijn gefinisht en daar was ze zelf nog het meest verbaasd over. ‘Echt joh? Was het verschil zo klein?’, vroeg ze zich hardop af. Als haar de finishfoto wordt getoond, kan er wel een glimlach af. Verbree won ook het eindklassement van de Dames Criterium Cup Noord, dat na drie wedstrijden werd opgemaakt. De andere twee waren in Kloosterburen en Zeijen verreden.
Bij de heren kon Usquert ruim veertig renners op de startlijst zetten, waaronder zelfs enkele prominenten zoals schaatser Jorrit Bergsma en Bert-Jan Lindeman, de wielrenner die in 2015 tijdens de Vuelta op de top van de van de Sierra Nevada-reus La Alpujarra als eerste wist aan te komen. Grote smaakmaker was echter Axel van der Tuuk uit Assen. Na 31 rondjes over de lokale kuitenbijter en inmiddels weer in de zon koersend, werd een kopgroepje gevormd van drie man. Van der Tuuk fungeerde daarbij als grote motor. De Drent bleef niet lang bij zijn medevluchters hangen. Hij schakelde een tandje bij en ging er als een raket vandoor. Het was de laatste keer dat ze hem in de rug konden kijken. Zijn voorsprong bedroeg op zeker moment meer dan een halve minuut. Op dat moment werd er aan kop van het peloton flink gesleurd in een poging om dichterbij te komen, maar dat lukte niet. Sterker nog, naarmate de koers vorderde was het niet meer de vraag wie de vluchter terug ging halen, maar of Van der Tuuk in staat zou zijn om het hele peloton te dubbelen. Drie ronden voor de finish slaagde hij in die missie. Uiteindelijk kwam hij met een grote glimlach over de eindstreep en gaf toe dat hij pas een dag voor de koers had gehoord dat er in Usquert werd gereden Van der Tuuk noemde dat zelf ‘een beetje dom’, maar was blij dat hij toch had besloten om deel te nemen. ‘Ik moest hoe dan ook trainen en voelde me hartstikke goed. In het begin keek ik wel even raar dat niemand mij kon volgen. Toen het gat geslagen was ben ik vol door blijven gaan.’ Hij had genoten van de koers en pleit er dan ook voor dat dit soort wedstrijden moet blijven bestaan. ‘Dan zal ik er beter op letten wanneer Usquert weer op de kalender staat. Ik heb nu natuurlijk wel iets te verdedigen’, aldus de glorieuze winnaar. Dat klonk als muziek in de oren van Klaas Smith, die hem maar al te graag meteen had willen inschrijven.
