Mogen we even voorstellen? Jarickson Saragoza is de naam en om het een beetje in stijl te houden, groot is zijn faam. In ieder geval in de Noord-Groninger regio. De 19-jarige spits van vijfdeklasser Noordpool-U.F.C. heeft zijn waarde voor het Uithuizer vlaggenschip inmiddels wel bewezen. Club en trainer Klaas van der Ploeg spinnen er garen bij. En de ambitieuze, aanstaande student Beveiliging aan het Noorderpoort College in Groningen zelf? Die vindt het allemaal prima zoals het nu gaat. ‘Ik wil gewoon lekker voetballen’, zegt de Uithuizer. 

Jarickson Saragoza kwam in de Caribbean ter wereld. Op het paradijselijk Curacao om precies te zijn. Erg veel heeft hij van dat stukje van het koninkrijk niet meegekregen. Kort na zijn geboorte verkaste het gezin naar Bonaire omdat de rest de familie er ook woonde. Het leven op het tropische eiland duurde maar vier jaar. Toen werd er uitgeweken naar Nederland. ‘Mijn ouders vonden dat beter om te zorgen dat ik mij hier op termijn beter zou kunnen ontwikkelen voor wat betreft voetbal en studie’, vertelt hij. En zo kwam het dat hij, nog maar net vier jaar oud, voor het eerst met voetballen in aanraking kwam. Als ‘kabouter’ bij de Uithuizer club.

De jonge Saragoza bleek wel aanleg voor de sport te hebben, speelde op zo’n beetje alle denkbare plaatsen in het geel met zwart en kwam toen terecht in Winsum, waar hij zich als speler verder wilde ontwikkelen. ‘Ik kwam daar terecht door toedoen van Flaviou Fatima. Het eerste seizoen ging het geweldig. Ze hadden een spits nodig en vonden dat dit wel iets voor mij was. Ik schopte er destijds in de JO15-1 totaal 53 doelpunten in op het niveau van de Hoofdklasse. Na dat jaar was het voor mij wel duidelijk dat ik als aanvallende middenvelder het beste uit de verf kwam.’ Hij zou van zijn veertiende tot zijn achttiende levensjaar in Winsum blijven voetballen en vertrok toen voor een avontuur buiten de landsgrenzen. In Duitsland om precies te zijn. ‘Het was eigenlijk heel vreemd hoe dat tot stand is gekomen. Ik had op zeker moment geen zin meer in voetbal maar toen kwam ik in contact met George Goguadze. Ik raakte met hem aan de praat en hij zag wel wat in mij. Hij werd mijn manager en nam me mee naar Duitsland om mee te trainen en wedstrijden te kijken. Ik raakte een beetje verliefd op het Duitse voetbal. De beleving en de sfeer waren daar heel anders. Die supporters die daar helemaal uit hun dak gingen. Het was prachtig om te zien en mee te maken.’

Saragoza begon bij VFL Leer, een niveau dat vergelijkbaar is met de eerste klasse in Nederland. Zijn grote voorbeeld is Nikki Goguadze. De Georgiër, die ooit met broers David en George stage liep bij Torpedo Kutaisi en in Usquert opgroeiden, speelt momenteel bij TSV Havelse in de Regionalliga Nord en wordt door Saragoza omschreven als iemand die hard traint en zowel binnen als buiten het veld uit het goede hout is gesneden. Het buitenlandse avontuur bracht niet het resultaat dat hij er van gehoopt had. ‘Aanvankelijk ging het wel goed. Ik had acht wedstrijden gespeeld en vijf keer gescoord. Een betere start kon ik me niet wensen. Daarna ging het mis. Ik kon uit meerdere opties kiezen, maar raakte geblesseerd aan mijn hamstring. Qua speelminuten hield het niet over en na één seizoen besloot ik weer terug naar Nederland te komen. Kijken waar ik het plezier in voetbal weer terug zou kunnen vinden.’

En omdat hij ooit had gezegd dat hij bij een terugkeer in ieder geval weer bij Noordpool-U.F.C. zou gaan spelen, voelde het als vanouds en vertrouwd op het moment dat hij de clubkleuren van de Uithuizers opnieuw om zijn schouders trok. Op de vraag of het weer even wennen was aan het verschil in niveau, zegt de student: ‘Nee, absoluut niet. Ik wist wat ik kon verwachten en waar ik voor gekozen had. Ik heb het nu prima naar de zin bij de club, die me met open armen heeft ontvangen.’ En dat hij het plezier in het spelletje ook weer heeft gevonden, blijkt wel uit het feit dat hij na tien wedstrijden in 5D te hebben gespeeld al op veertien voltreffers staat. Eentje minder dan Jord Blokker van SGV uit Schildwolde, die de topscorerslijst in deze klasse dan ook aanvoert. Maar even ter illustratie, Noordpool-U.F.C. heeft deze competitie tot nu toe achtentwintig keer gescoord. En dus heeft Saragoza de helft van die productie van zijn handtekening voorzien. De vraag rijst of hij het in het noordelijk amateurvoetbal in de nabije toekomst niet hogerop zou willen proberen. ‘Ja, dat zou wel leuk zijn. Voor mij heeft dat echter geen prioriteit. Ik ben negentien jaar en wil mezelf geen druk opleggen. Ik ga gewoon lekker voetballen dit seizoen en kijk wel wat er op me af komt.’

Toch maar even een soort van open sollicitatie doen dan? Hoe zou Saragoza zichzelf in dat geval als voetballer zien? Hij omschrijft zichzelf als tweebenig, een echte tien die kan aanvallen, verdedigen, versnellen, veel meters maken, gretig voor het doel zijn en goals maken.’ Het totaalplaatje van een leergierige, jonge voetballer die nog wel eens teveel hooi op zijn vork wil nemen. Dat verklaart hij dan weer als volgt: ‘Ik heb het zelf niet door dat ik veel meters maak doordat ik teveel van het voetbal geniet en het kan zijn dat ik meer dan de spelers om mij heen ren. Maar zodra de wedstrijd begint geeft iedereen voor mijn gevoel honderd procent. Dat maakt mij als aanvoerder blij. Het gaat allemaal niet om mij en mijn doelpunten. De rest doet zijn stinkende best ook en meer dan dat kunnen ze niet doen.’

De jongeling rekent er op dat zijn team na een periode van groei zeker in staat moet worden geacht om te promoveren. ‘Onze trainer Klaas van der Ploeg vindt dat we soms te gretig zijn en zeker qua volwassenheid nog flink kunnen groeien, maar dat komt wel goed. Als we dit elftal bij elkaar kunnen houden gaan er mooie dingen gebeuren in Uithuizen.’ Er zal nog even stevig aan getrokken moeten worden om van dit seizoen iets te maken, want ondanks al zijn goals reiken de Uithuizers momenteel niet verder dan de zevende plaats in de ranglijst.

Voor zichzelf hoopt Saragoza dat hij ooit in de eredivisie mag schitteren. En voor het nationale team van Bonaire te mogen uitkomen. Spelen waar zijn ouders zijn opgegroeid en hij vier jaar heeft gewoond. Waar hij graag wil laten zien dat de overstap van de tropen naar het vaak koude kikkerlandje niet vergeefs is geweest. Of al zijn doelen haalbaar zijn? De tijd zal het leren. Een ding is zeker. Jarickson Saragoza heeft zich inderdaad ontwikkeld. Tot een meer dan middelmatige voetballer met een prima neus voor de goal. Tot een zelfbewuste jongeman die deksels goed weet wat hij wil. En dat kun je volgens hem alleen maar bereiken door hard te trainen, aan jezelf te blijven werken en nooit op te geven. ‘Alles is mogelijk en of je nou zestien of vijfentwintig jaar bent, je kunt altijd prof worden. Dat geldt voor alle andere sporten ook. Als het talent en de wil er zijn, dan komt ooit de dag dat je gezien wordt en een kans krijgt.’