Het ‘geheim’ van Memesa

Op de foto vanaf links: Anette Ottens, Leonie Mooi, Sharon Langerhuizen, Margot Bisschop, Marjan Bodde, Marjolein Groeneveld (meetrainend, niet spelend), Dolf Langerhuizen en Regina de Haan. Niet aanwezig waren Lisanne Bakker, Sylvia Hartjes, trainer coach Kees Parent jr en Herma Meijer (meetrainend, niet spelend).

Het eerste damesteam van volleybalvereniging Memesa uit Appingedam is kampioenskandidaat nummer één in de 2e klasse B, regio Noord. De Damster koploper gaat met een verschil van dertien punten op nummer twee Oranje Nassau 6 aan de leiding. Wat kan het team van de coaches Kees Parent jr. en Dolf Langerhuizen nog gebeuren? Wat is de kracht van de meiden die in tien wedstrijden nog maar vijf sets hebben ingeleverd en waarom zijn ze zo zuinig op spelverdeelster Marjan Bodde? Tijd om eens een kijkje in de Damster volleybalkeuken te nemen.

Ergens aan het einde van een donker weggetje draai ik mijn auto de parkeerplaats van een school op. Als ik de sleutel uit het contact haal en naar rechts kijk doemt Leonie Mooi op. Ze is stipt op tijd voor het interview waarbij ook trainer Dolf Langerhuizen aanwezig zal zijn. We lopen de school in en komen in de sportzaal terecht waar het tweede damesteam van Memesa een trainingspartijtje speelt. Meiden die het eerste team qua prestaties naar de kroon steken. Met de doorstroming lijkt het dus wel goed te zitten.

Als we Mooi en Langerhuizen vragen wie de grondlegger is van het huidige Memesa, dan noemen beiden Kees Parent jr. Langerhuizen vindt dat hij zelf een bescheiden rol in het geheel speelt. De man die decennia lang aan buurvereniging Thalassa uit Delfzijl verbonden is geweest, kent weliswaar het klappen van de zweep, maar is van mening dat Parent jr. alle eer toekomt.

‘We hebben mindere jaren gekend doordat dragende speelsters vertrokken. Kees heeft vooral de jongere speelsters stabieler gemaakt. Gezorgd dat de basis goed was om van daaruit verder te bouwen’, zegt Mooi. Zij is een van de dames met de meeste dienstjaren bij Memesa. In haar studententijd verkaste ze naar Groningen en ging bij Kroton spelen maar uiteindelijk keerde ze op het oude nest terug.

Het is volgens trainer en speelster ondoenlijk om een uitblinker binnen het eerste damesteam aan te wijzen. Langerhuizen: ‘Ons geheim, als je dat al zo wilt noemen, is het team zelf. Er staat een hecht geheel waarin iedereen gelijkwaardig is. Wat ons zou kunnen opbreken is de smalle selectie. We hebben met Marjan Bodde een prima spelverdeelster. Het is echter wel de enige, dus moeten we er extra zuinig op zijn. Zonder anderen te kort te doen kan ik wel stellen dat zij onmisbaar is voor ons.’

Mooi knikt bevestigend en rept over een groep meiden die elkaar oppeppen, vermanend toe kunnen spreken maar niet afbranden. ‘We maken elkaar beter. Onze grote kracht is het collectief. Iedereen weet dat er voluit getraind en gespeeld moet worden, anders sta je er gewoon naast. Binnen het team is geen plaats voor afgunst, wel voor een gezonde portie concurrentie. Dat houdt ons allemaal scherp.’

Over scherp gesproken, het wil nog wel eens gebeuren dat Memesa na een zeker lijkende winst wat terugzakt. Langerhuizen: ‘Dat klopt, maar gebeurt steeds minder vaak. Daarbij komt dat we niet in paniek raken als het even niet loopt. Onze basis blijft goed, daar vertrouwen we op en maakt dat we uiteindelijk ook sets winnen waarin we niet honderd procent geven. Sterker nog, ik durf te stellen dat er teams in onze competitie spelen die meer kwaliteit in huis hebben dan wij maar niet aan onze organisatie kunnen tippen. Je hebt de wedstrijd tegen Oranje Nassau gezien. Als je die meiden ziet inslaan, dan snap je er toch niets van dat ze zo laag staan? Met inslaan win je echter geen duels. Het gaat om de uitvoering en daar is bij onze dames niet veel op aan te merken.’

Op de vraag welk team de Damsters nog kan stuiten op weg naar de titel blijft het even stil. ‘We moeten uitkijken dat we ons zelf niet kloppen door te vroeg te juichen’, lacht Langerhuizen. Om er meteen aan toe te voegen dat hij dit niet verwacht. Toch wil hij de titelkansen relativeren. ‘Het lijkt misschien een groot gat dat we geslagen hebben, maar schijn bedriegt. Een misser van ons, een winstpartij van de concurrentie en de hele ranglijst schuift weer in elkaar.’  Mooi voegt er aan toe dat de maand maart heel belangrijk gaat worden. ‘Dan hebben we de complete top gehad en wordt het beeld een stuk duidelijker. Maar misschien laat de concurrentie hier en daar wel wat liggen en kunnen we wat eerder een feestje vieren.’

Ze zegt het met enige voorzichtigheid in haar stem omdat ze voor lichtzinnigheid wil waken. Langerhuizen denkt echter dat het wel goed komt. ‘Ik heb er vertrouwen in dat we uiteindelijk bovenaan gaan eindigen. We hebben de kwaliteit er voor in huis.’

Mooi stelt dat de damesploeg nog lang niet uitgeleerd is. ‘Er liggen voldoende mogelijkheden om speltechnisch beter te worden. Verdedigend staat het goed en zoals Dolf al zei, ook organisatorisch loopt het op rolletjes. De mix van jonge en ervaren speelsters klikt prima. Ik ben er van overtuigd dat, als we allemaal het beste van onszelf eisen, we een degelijke eersteklasser kunnen worden.’ Waarvan akte…