Historische voetbaldag vv ‘t Zandt

Hij zat er wat stilletjes bij te kijken. Mijmerde over kampioenschappen, overvolle kantines, veel lol maar ook verdriet en verzuchtte vervolgens dat ze in ’t Zandt de tegenstanders in de derde helft in ieder geval altijd ruimschoots wisten te kloppen. De 84-jarige oud-voorzitter Roeters van de Blue White Army, zoals de bijnaam van ’t Zandt luidt, kon enige weemoed niet onderdrukken. Het was ook niet niks wat er zich zaterdag op het feestvierende sportpark voltrok. Daar werd namelijk de aftrap gegeven voor de laatste voetbaljaargang op, wat in de volksmond ook wel gekscherend ’t Zandt Siro wordt genoemd.

Het Zandtster sportcomplex lag er prima bij. De geur van de broodjes hamburger kwam de bezoekers van verre tegemoet. Uit de geluidsinstallatie van huisdeejay Alexander klonk het door zanger Burdy en leden van de vereniging geproduceerde clublied en kinderen vermaakten zich op een springkussen. In de verte stond de oude tribune, jarenlang het boegbeeld van voetballend ’t Zandt er een beetje verlaten bij.

Het deed allemaal erg feestelijk aan en van ’t Zandt is men ook niets anders gewend. Zelfs niet nu bekend is dat dit het laatste voetbaljaar in het dorp gaat worden van de club die het 85-jarig bestaan heeft aangegrepen om de stekker er uit te trekken. Er blijft de vereniging geen andere keus dan het bijltje er bij neer te gooien. Van het eerste elftal woont maar een handjevol spelers in het dorp en van aanwas is al helemaal geen sprake. Het einde is dan ook niet anders dan onvermijdelijk.

‘Maar als we dan toch het licht uit moeten doen, dan wel op de manier zoals men dat van ons gewend is. En dat is zeker niet stilletjes. Dat doen we met opgeheven hoofd’, sprak secretaris Marijn Teerling voor de aftrap van het duel tussen oud-spelers van ’t Zandt en de voetballers die er nog één jaar tegenaan zullen gooien.

Om half drie klonk het fluitsignaal van scheidsrechter Bert Zwerver uit Onderdendam en zagen de aanwezigen talrijke grootheden van weleer in actie komen. Onder hen bevonden zich Peter Wildeman, Bas Voerman, Martijn Doorn, Bennie Veldman en jongens als de Marcel Bakkertjes met de toevoegingen Tzn en Hzn. Hun coach was Rio Zoutman, met wie ’t Zandt jaren geleden in de vijfde klasse nog een titel wist te pakken.

De selectie van het huidige eerste elftal, onder leiding van Marijn Teerling, telde heel wat namen die men het komend seizoen opnieuw kan bewonderen. Ze willen er nog één keer iets moois van maken. Onder hen bevindt zich ook Cees bij de Leij. Hij vertrok bij De Fivel uit Zeerijp, ging naar Gorecht, maar kwam daar niet uit de verf. Hij maakte de opmerkelijke overstap naar ’t Zandt en hoopt zich via die club weer ergens in de regio te kunnen nestelen. Waar dat is liet hij echter in het midden.

Langs het veld was het zo gezellig als verwacht moest worden, binnen de lijnen werd er fanatiek gestreden en lieten sommige ‘oudjes’ zien dat ze het heilige vuur nog niet kwijt waren. Nadat het laatste fluitsignaal had geklonken, moesten veel toeschouwers even navragen hoeveel het eigenlijk was geworden. Zij waren al vroeg aan de derde helft begonnen.

Er werd in totaal acht keer gescoord, waarbij de doelpunten broederlijk werden verdeeld. Peter van Weerden kon zichzelf tot topschutter laten kronen. Hij schoot drie keer raak. Voormalig spits Peter Wildeman trof de roos twee keer, net als Marcel Bakker (Tzn). Arne Roeters was één keer succesvol.

Na afloop van het duel had niemand het over het naderende einde. Over de toekomst van de velden en de zes jaar geleden aangelegde ijsbaan. Men wilde alleen maar nagenieten van de hernieuwde kennismaking met het voetbalverleden. Genieten van dat biertje, de broodjes hamburger en de sfeer rond het veld. Wat dat betreft was de opmerking van een doorgewinterde supporter veelzeggend. ‘De derde helft is in ieder geval geslaagd. Nu de competitie nog.’ En het bleef nog lang gezellig op ’t Zandt Siro.