Bedumer Winterloop overtreft zichzelf

Emotionele reacties, hartverscheurende verhalen en toch ook ruimte voor een lach. De 7e editie van de Bedumer Winterloop, de sponsorloop ten behoeve kankeronderzoek, is een volksfeest geworden. Maar wel eentje met een indringende boodschap. Het werd aanvankelijk voor onmogelijk gehouden om het bedrag (60.000 euro) van vorig jaar te overtreffen, maar nog voor de laatste deelnemer aan de Bedumer Winterloop de finishlijn had overschreden, bleek al wel dat er op Wereldkankerdag opnieuw een recordbedrag zou worden opgehaald voor het UMCG Kanker Researchfonds. De teller stond zaterdagavond laat op maar liefst 93.000 euro.

‘Dit gaat echt helemaal nergens meer over. Het is niet te filmen wat hier in Bedum door de Bedumers allemaal tot stand is gebracht. Ik ben apetrots op mijn dorpsgenoten’, sprak aanjager Klaes Hoekstra namens de organisatie. Het was op dat moment nog vroeg in de middag op het overvolle Versplein, het kloppend hart van alle activiteiten. Wat Hoekstra toen nog niet kon bevroeden, was dat de dag op grootse wijze zou eindigen. Met weer een nieuw record. De verwachting is dat het eindbedrag uiteindelijk op zo’n 95.000 euro zal uitkomen.

Hoekstra voelde zich machteloos toen er bij zijn vrouw Greetje kanker werd geconstateerd. Hij wilde iets doen en besloot met een sponsorloop geld in te zamelen voor het kankerfonds.Ze liep in 2012, het jaar dat ze overleed, nog een paar ronden mee. Nadat in 2011 de loop voor de eerste keer was georganiseerd, heeft het evenement in ijltempo aan omvang en populariteit gewonnen. Hoekstra over dat fenomeen: ‘Dat is in de eerste plaats te danken aan lopers, sponsors, bedrijven en vrijwilligers. Zij zetten zich iedere keer weer vol overgave in om ieder jaar meer geld op te halen voor onderzoek naar het ontstaan en bestrijden van die vreselijke ziekte. Want daar doen we het voor. We willen er met onze bijdrage voor zorgen dat het onderzoek naar kanker een boost krijgt en dat er voor een ieder die er mee te maken krijgt een nieuwe morgen aanbreekt.’

Ook kersverse burgemeester Erica van Lente was tijdens de loop aanwezig. Haar eerste publieke optreden bestond uit het openen van het Glazen Huis op het Versplein. ‘Ik wist dat de saamhorigheid in Bedum groot was, maar dit overtreft mijn stoutste verwachtingen. Het is onvoorstelbaar mooi om te zien wat hier allemaal voor het goede doel wordt gerealiseerd’, sprak de eerste burger van de gemeente Bedum.
De loop is na zeven succesvolle jaren nog steeds niet uitgegroeid. Ieder jaar weer worden de stoutste verwachtingen overtroffen en iedere editie duiken er nieuwe elementen op die aan het toch al niet geringe programma worden toegevoegd. In de speciaal gedrukte krant die voorafgaande aan het evenement het daglicht zag, stond die groei treffend omschreven. Als een boom waar ieder jaar weer een nieuwe tak aan ontspruit. Een boom die nog lang niet uitgebloeid is.

De Bedumer Winterloop is in de loop der jaren een enorme happening geworden. Eentje waar allang niet meer alleen maar in het dorp zelf over wordt gesproken. En dat is iets waar iedere betrokkene trots op kan zijn. Een etmaal na de loop is Hoekstra nog steeds zwaar onder de indruk van hetgeen er is gepresteerd. ‘Je zult het niet geloven, maar er zijn bedrijven geweest die niet eens meer aan hun eigen werk zijn toegekomen. Ook voor hen is dit natuurlijk geweldig. Dit is een topjaar.’

Het is overigens nog even de vraag waar de Bedumer Winterloop volgend jaar zal plaatsvinden. Op het Versplein verrijst namelijk een gezondheidscentrum en dus moet de organisatie op zoek naar een andere locatie waar alle activiteiten gebundeld kunnen worden. Daar wil men nu nog even niet aan denken. ‘Het Versplein is een prima plek geweest. Dat daar een einde aan komt is jammer, maar we wijken graag uit voor iets dat het dorp ten goede komt. Waar we zullen belanden zien we binnenkort wel weer. Eerst willen we met z’n allen van dit moment genieten. Dat gevoel van gelukzaligheid nog even koesteren. Het is bijna niet in woorden uit te drukken, maar wat ben ik ongelofelijk trots op mijn dorpsgenoten.’