De mensen van EemsmondSport zijn wekelijks op pad om verslag te doen van sportieve gebeurtenissen in de regio of anderzijds voor de stichting bezig te zijn. Daarbij krijgen we regelmatig de vraag gesteld of dit allemaal op vrijwillige basis gedaan wordt en wat onze drijfveren zijn. ‘Je moet wel helemaal gek van sport zijn om zoiets in weer en wind te doen. Je moet het er maar voor over hebben’, wordt er dan gezegd. Daar zit een kern van waarheid in. We nemen u mee naar een voor ons ‘normale’ sportzaterdag.
Toen we in 2013 begonnen, telden we wekelijks zo’n driehonderd unieke bezoekers, zoals dat in webstatistieken zo mooi wordt weergegeven. Iemand die in een bepaalde periode minimaal één keer onze website had bezocht. Voor een dergelijk aantal halen we nu onze neus op. Zo ijdel zijn we dan ook wel weer. En dat mag, want een gemiddeld verslag levert al snel vier- tot vijfduizend hits op. Met flinke uitschieters naar boven als er ook nog eens bewegende beelden bij zitten. Dankzij onze cameraman Alex Warners, die ooit op het idee kwam om hier een begin mee te maken. Zo’n unieke bezoeker troffen we onlangs op een van de vele voetbalvelden die we onderhand met de ogen dicht weten te vinden. Hij stond vlak achter ons terwijl we onze spullen in gereedheid brachten voor reportage nummer 358 of iets in die richting.
‘Ik ben voetbalsupporter, dus ik heb het er wel voor over om hier in de regen te staan, maar waarom doen jullie dit? En is dat allemaal op vrijwillige basis?’, wilde hij weten. ‘Omdat we het leuk vinden om te doen en omdat we de amateursport een warm hart toedragen. En ja, wij zijn inderdaad vrijwilligers’, gaf ik als antwoord. Even was het stil, maar al snel kwam de volgende vraag om de hoek zeilen. ‘Maar wie betaalt al die apparatuur dan die jullie elke week meeslepen?’ Nou, dat halen we deels uit sponsoring. Omdat er ook bedrijven zijn die het waardevol vinden wat wij aan het doen zijn. Voor het overgrote deel zijn het echter allemaal privé-spullen die onze mensen gebruiken. En dus moet je wel een beetje gek van sport zijn om dat op vrijwillige basis te doen. Maar geldt dat niet voor iedere vrijwilliger? In welke tak van sport dan ook? In die antwoorden kon de vragensteller zich wel vinden. ‘En toch is het heel bijzonder wat jullie doen. Het is hartstikke mooi om ’s avonds op de bank te zitten en nog een keer te beleven wat je ’s middags hebt gezien.’
Dat compliment staken we maar al te graag in onze binnenzak, die door de voortdurende regenval al behoorlijk nat was geworden. Net als de foto- en filmcamera die we bij ons hadden. Die vochtige bedoening deed een voorzichtige vloek aan de lippen van onze eigen Roger Deakins ontsnappen. U weet wel, die vrij beroemde cameraman van onder andere de Bond-film Skyfall. ‘Dit is toch geen doen meer. Ik denk niet dat het wat wordt met de beelden’, liet hij zich enigszins mopperend ontvallen. Nou ken ik hem wat langer dan vandaag, dus vertelde ik hem dat het wel wat zou meevallen. En anders? Tja, dan was het dikke pech hebben.
Doorweekt als we waren stonden we na het laatste fluitsignaal, met een dak boven ons hoofd, nog wat interviews te doen en daarna was het klaar. Terwijl we inpakken zien we twee plasjes water liggen op de plek waar we net hebben gestaan. Verkleumd en nat tot op het bot gaan we naar huis. Daar begint de volgende fase van de sportdag. De beelden moeten geknipt, geplakt, gemonteerd en geëxporteerd worden. Daarna nog ‘snel’ even een verhaal maken en een passende foto zoeken. Rond tien uur in de avond is die ene wedstrijd dan eindelijk online gezet. Kan onze vragensteller de benen op de bank gooien en nog een keer bekijken wat hij al heeft gezien. We zijn dan inmiddels negen uur bezig geweest. Je moet het er maar voor over hebben.
Een etmaal later vis ik tussen de vele mails met sportverhalen een berichtje weg. ‘Het was leuk om gister even met jullie te praten. Ik heb nu wel een aardige indruk gekregen van jullie werkwijze. En bedankt voor de fraaie beelden en het verslag. Het was opnieuw genieten geblazen.’ Het mailtje komt van onze vragensteller. Ik bedank hem voor de complimenten en beloof zijn bericht door te sturen naar cameraman Alex. Die reageert via Whatsapp met wat emoji’s, zoals dat in dit digitale tijdperk hoort, en zegt daarbij; ‘Kijk, dat is mooi. Daar doen we het tenslotte voor.’ Kennelijk is hij zijn gemopper van een etmaal eerder al weer vergeten. En terecht, want het zag er weer gelikt uit. En als je hem een week later weer vraagt om beelden te maken, staat ie weer langs de lijn of ergens in een sporthal. Net zoals al die andere mensen die meer dan eens voor EemsmondSport op pad zijn, in welke hoedanigheid dan ook. Waar het bestuur alleen maar ontzettend veel waardering voor heeft. Topsport is het niet wat ze doen, maar toppers zijn het wel. Je moet er tenslotte wat voor over hebben.
