Kees Pranger (44) is sinds de zomer hoofdtrainer van eersteklasser Winsum. De ploeg die na vijf competitieduels nog steeds ongeslagen is. De coach uit Leek volgde Simon Cageling op. De vader van drie kinderen, werkzaam bij de recherche, heeft het er duidelijk naar zijn zin, al reiken de ambities dan ook wel wat verder.
door Kees Bouma
Kees Pranger groeide op in Leek, de plaats waar hij na wat omzwervingen weer is teruggekeerd. Zijn vader Jaap was jarenlang een gewaardeerde kracht in het eerste team van VEV ’67. Daarna werd senior, meerdere keren zelfs, hoofdtrainer van The Knickerbockers en uiteraard van zijn geliefde vereniging. Junior ging natuurlijk ook bij VEV ’67 voetballen. Maar eerst moest het het zwemdiploma er komen, werd er een jaartje gymnastiek gedaan en uiteindelijk mocht hij dan voetballen en kreeg de clubkleuren om de schouders. Na zijn voetballoopbaan volgde het trainerschap. Dat leidde hem via SV De Heracliden, NEC Delfzijl en VEV ’67 naar FC Groningen. Daar was hij een jaar assistent bij FC Groningen O-21. Nu is hij dus weer terug op het Hogeland. Bij Winsum, de club die opvalt met de keuze voor sterke trainers. Immers, Pranger staat in een rijtje met Bert Vos, Fred de Boer en Simon Cageling. Dat zijn bepaald geen kleine voetbalschoenen om te vullen. Pranger is getrouwd, vader van drie jongens (19,16 en 11 jaar) en werkzaam bij de recherche. Op de vraag in wat voor gezin hij is opgegroeid zegt hij; ‘Vader, moeder en drie kinderen. Ik ben de oudste en heb een jongere broer en zus. Ik was blij dat ik op voetbal mocht, ik speelde al veel op straat. Mijn vader heb ik niet meer in het eerste zien voetballen. Ik heb hem wel als trainer gevolgd.’
Was je een talentvolle voetballer?
‘Ik was een middenvelder en ben verschillende keren uitgenodigd voor de KNVB- selecties, dus ik zal in mijn lichting bij de beteren hebben gehoord. Maar daar bleef het ook bij, dat zal mijn niveau wel ongeveer geweest zijn. Op mijn zestiende debuteerde ik in het eerste van VEV ’67, voor de beker tegen Hardegarijp. We verloren met 3-2. Ton Rozema was onze trainer. Ik weet nog dat de vaste telefoon ging en meneer Rozema belde met de mededeling dat ik met het eerste mee mocht. Ik bleef nog in de A – junioren spelen met een hele mooie lichting en sloot dan ’s middags vaak bij het eerste elftal aan.’
Wie was je beste trainer bij VEV ’67?
‘Mijn vader. Onder hem heb ik mijn beste voetbal laten zien. Hij wist heel goed hoe hij mij in mijn kracht kon zetten, vooral mentaal. Ik was soms mijn eigen tegenstander, vooral in mijn hoofd. Ik had daar op jonge leeftijd ondersteuning in moeten krijgen. Dan was ik een betere voetballer geworden en – nog veel belangrijker – een betere teamgenoot in het veld. Ik kon wel vervelend zijn voor mijn medespelers als ze fouten maakten. Mijn vader had daar een goede invloed op. Ook mijn jeugdtrainer Lef Meijer kon dat heel goed. Met Johan Pitstra hebben we in de eerste klasse gespeeld. Bij GRC Groningen heb ik ook nog een jaartje gevoetbald.’
Na je carrière ben je direct trainer geworden?
‘Ja, klopt. Ik heb mijn diploma’s gehaald en assistent bij Marum onder Marcel Poll geworden.’
Wat is je waardevolste kwaliteit als trainer?
‘Ik werk wel veel aan de relatie met de spelers. Daar heb je invloed op als trainer. Dat maakt trainer zijn leuk. Ik twijfelde, want het team ontwikkelen op tactisch gebied doe ik ook graag. Anderen zeggen weleens dat ik tactisch goed onderlegd ben. In het veldtrainer zijn wil ik me nog ontwikkelen, bijvoorbeeld een speelwijze in de trainingen vormgeven. En dan via concrete aanwijzingen voor spelers: ‘Dit verwacht ik van jou in deze situatie.’
Hoe doe je dat bij Winsum?
‘Bij Winsum verdedigen we in een laag blok. Dat heb ik nooit eerder gedaan als trainer. Altijd uitgegaan van druk zetten in een hoog blok. We doen dit zo omdat het goed past bij de spelers, de kwaliteiten en bij Winsum. In de voorbereiding zijn we wel met een hoog blok begonnen. Bij sommige spelers ontstond twijfel toen we met 5-0 verloren van Rolder Boys in de beker. Met de ouderen en de sterkhouders heb ik overlegd en toen is dit eruit gekomen. Nu willen we aan de bal stappen gaan zetten.’
Hoe heb je het jaar bij FC Groningen ervaren?
‘Geweldig, ik heb ervan genoten. Het is topsport, dus het gaat om details. Maar ook daar is de verbinding, de teamgeest en de relatie met spelers heel belangrijk. Ik kan het elke trainer aanraden als je de kans krijgt. Ik was assistent bij Melchior Schoenmakers. De gesprekken in de trainerskamer met Sander van Gessel, Peter Hoekstra en Arjen Robben waren erg waardevol,’
Heb je zelf ambitie om bij een BVO terecht te komen?
‘Nee, niet echt. Ik vind de combinatie werk, gezin en voetbal mooi. Het bevalt bij Winsum goed. Ik wilde graag naar de eerste klasse. Onze teamgeest is fantastisch, die gaat ons ver brengen. Mannen als Hans Zwakenberg, Thijs Gerlofs, Wouter Meijer, de broers Menno en Tijs Mulder en Heinze Andringa zijn daar belangrijk in.’
Wie wordt kampioen in de eerste klasse?
‘Lastige vraag, ik verwacht dat Be Quick 1887 de langste adem heeft. Wij krijgen het niet gemakkelijk. Er zijn nogal wat spelers weggegaan, zoals Jared Faleye (naar Buitenpost), Daan van der Meulen (Oosterparkers), Eric Cruiming (Grijpskerk), Rick Cazemier,(Aduard) en Jose Bello (Velocitas). Maar dat geeft jongens uit het tweede of de jeugd ook weer kansen.’
Wat doe je over tien jaar?
‘Ik heb zeker ambitie. Dan ben ik trainer op divisieniveau, hoop ik..’
(foto: ©SterkenburgMedia/vv Winsum)
