Op de laatste dag van de meteorologische herfst heeft Omlandia duur puntverlies geleden. Bij zwembad de Parrel in de stad-Groninger wijk Selwerd ging het team van trainer Martijn Smit met 3-2 kopje onder op bezoek bij Mamio. En dat kon zonder veel omhaal als een verrassing worden beschouwd.
door Klaas G. Dijkhuizen
Omlandia kon nagenoeg op volle oorlogssterkte aantreden voor de uitwedstrijd. Mamio kent wekelijks een geheel wisselend team. Een grote variatie aan wereldspelers (letterlijk en figuurlijk) staat telkens paraat en Engels is onderling de voertaal. Dat betekent ook dat je als tegenstander geluk of pech kunt hebben qua tegenstand. Na vier minuten werd al een daverende dreun uitgedeeld. Vanaf links leidde een snelle aanval tot een voorzet die door de defensie werd gemist en Mamio de voorsprong opleverde: 0-1. Twee minuten ontstond er opnieuw een kansrijke aanval voor de gastheren. Nu werd het leer echter naast het doel van Devon Harmsma geschoten. In de eerste helft ging het redelijk gelijk op qua kansen. In de tiende minuut was het Remco Bolhuis die zijn eerste goede mogelijkheid zou krijgen. Hij zocht de verkeerde kant van de paal op. Een goede aanval over rechts via Remco Bolhuis leidde niet veel later tot een voorzet op Jeroen Haan. Hij was er een fractie te laat bij om de gelijkmaker te scoren. Omlandia moest veel moeite doen om wat grip op het felle en snelle spel van de thuisclub te krijgen. Het duel golfde op en neer. Devon Harmsma moest nog een keer ingrijpen en aan de zijde van Omlandia werden goede mogelijkheden niet benut. Een van de pogingen van Ferry Knol ging bijna letterlijk en figuurlijk naar de maan, maar typeerde wel het gebrek aan slagkracht van de Ten Boersters.
De tweede helft begon identiek aan het eerste bedrijf. Vanaf rechts plaatste Mamio een aanval, slordig verdedigen bij Omlandia betekende een gaatje tussendoor. Een Mamio-speler glipte in de 49e minuut langs alles en iedereen en schoot vanaf links hard raak: 2-0. De taak van Omlandia werd er vanaf dat moment alleen maar zwaarder op. De aansluiting zou er echter komen. Ferry Knol kreeg de bal op de rand van het strafschopgebied aangespeeld en werd neergelegd. De toegekende penalty werd door Jeroen Haan verzilverd: 2-1. Omlandia leek weer in de race te zijn, maar de doelman van Mamio had kennelijk besloten om de weg naar succes voor de Ten Boersters in zijn eentje te blokkeren. Elke bal richting doelgebied werd als een magneet naar hem toe te worden getrokken. Gezien de stand op de ranglijst, waarop Mamio als elfde stond genoteerd, moest dit dus haast een eenmalige geschiedenis zijn, al zou het ook aan zijn medespelers kunnen liggen dat de Stadjers al 21 tegendoelpunten hadden staan.
Met nog een half uur te spelen nam Omlandia het heft in handen. Er ontstonden kansen voor Jeroen Haan, Remco Bolhuis, Quinten Luider en Lars Venhuizen. Geen uitgespeelde, maar wel mogelijkheden volgens het ‘pompen of verzuipen principe’. Er had zomaar een goal uit kunnen vallen. Mamio probeerde het tussendoor nog een keer met een schitterende omhaal, maar de bal smoorde in de verdediging van Omlandia. De defensie van de bezoekers was in de 88e minuut gedeeltelijk onderbemand en dat zou cruciale gevolgen krijgen. Middels een flitsende counter werd de laatste linie uit elkaar gespeeld en met een hard schot wordt Devon Harmsma voor de derde keer gepasseerd: 3-1. Met de moed der wanhoop en vechtend als getergde leeuwen ging Omlandia door. Net zo genadeloos tikten ook de seconden voorbij. Remco Bolhuis zorgde weer voor een sprankje hoop bij de gasten met een intikkertje: 3-2. Ook keeper Devon Harmsma verscheen nu aan het front. Dat was eigenlijk al tegen het einde van de reguliere speeltijd. Om raadselachtige redenen liet scheidsrechter Freek Reitsema echter minutenlang door spelen. Hij leek het de Ten Boersters oprecht te gunnen dat ze langszij zouden komen, maar tegen het ‘avondeten’ besloot hij toch eens op zijn horloge te kijken om het duel vervolgens de boeken in te fluiten.
Vijf ‘bedrijfsongevallen’ mag Omlandia dit seizoen incalculeren om in ieder geval ergens om te spelen. Dit was de derde al na pas negen wedstrijden en dat betekent dat, als de ‘afspraak’ wordt nageleefd, de witblauwen nu aan een ongekende succesreeks mogen beginnen. In de stijl van PSV (van 0-2 naar 3-2) en Feijenoord (van 3-0 naar 3-3) is dat vanaf heden niets meer of minder dan geloof in het ongelooflijke hebben.
Martijn Smit (Omlandia): ‘We hebben iets meer dan een uur heel behoorlijk gespeeld en daarin flink wat kansen weten te creëren. Die maken we te weinig af en tegelijkertijd geven we de doelpunten kinderlijk eenvoudig weg. Noem dat maar rustig lullig. Het was allemaal te vrijblijvend. Als we echt wat willen dit jaar moet de lat omhoog. Daar gaan we hard voor aan de slag. De credits gaan overigens naar Mamio. Ze waren compleet en ik zag een team voetballen. Ook individueel waren ze erg goed. Ze toonden lef en speelden erg energiek.’
Bennie Berghuis (Mamio): ‘Ik ben van mening dat we heel anders kunnen spelen als we compleet zijn en dat is lang niet altijd het geval. Nu konden we dat gelukkig wel zeggen en we hebben niet eens zo onverdienstelijk gespeeld. Ze waren scherp en hebben laten zien dat er kwaliteit genoeg voorhanden is. Dit is dan ook een verdiende overwinning.’
Mamio – Omlandia 3-2 (1-0). Daniël Rasekh 1-0; Daniël Rasekh 2-0; Jeroen Haan (strafschop) 2-1; Kern Mackey Jones 3-1; Remco Bolhuis 3-2.
