Jur Smit uit Winsum is bezig aan zijn tweede seizoen bij vijfdeklasser Warffum en daar zal een derde aan vastgeknoopt worden. De club die ook wel luistert naar de naam ‘kanaries’ en vorig jaar besloot om van de zondag naar de zaterdag te verhuizen. Het eerste elftal is inmiddels drastisch verjongd. Een van die jongere spelers is Roy Kuipers. Insiders noemen hem een ‘supertalent’. Of dat etiket terecht op hem wordt geplakt en wat hij er van vindt, doet de geboren en getogen Warffumer uit de doeken.

Er lijkt een frisse wind te zijn opgestoken op en rond het sportpark Westervalge in Warffum. Het vlaggenschip van de plaatselijke voetbaltrots vindt zichzelf momenteel terug op de derde plaats van de ranglijst in de 5e Klasse D.

Oefenmeester Smit zag Joris Bos, Robbert Bos, Bartel Klinkhamer, Jan Klinkhamer en Peter de Vries een stapje terug doen. Zij besloten ruimte te maken voor een nieuwe lichting. En die kwam er, want Warffum haalde flink wat nieuwe spelers in huis die voor een groot deel overkwamen van de jeugd van buurman Winsum. Het waren er om precies te zijn tien. Spelers die aanvankelijk de omgekeerde weg hadden bewandeld, maar nu dus weer op het oude nest zijn teruggekeerd. Een van hen is Roy Kuipers. In zijn geval kun je zeggen dat hij, na een voetbalzoektocht, op het oude nest is teruggekeerd.

‘We wilden allemaal wel een stap omhoog doen’, verklaart de 19-jarige agrarische medewerker uit Den Andel de overstap van destijds naar Winsum. Hij begon als 4-jarige bij wat toen nog de ‘kabouters’ werden genoemd. Als E-junior draafde hij een paar keer op bij de door FC Groningen opgezette Regionale Voetbal Talentenopleiding. Een succes werd dat niet en dat had volgens Kuipers vooral met zijn mentaliteit te maken.

Toch bleef hij aan de weg timmeren en kwam uiteindelijk bij GVAV Rapiditas terecht. Kennelijk bezat de jeugdige Noord-Groninger net iets meer dan een gemiddelde voetballer en dus werd hem geadviseerd om de overstap naar een opleidingsclub te maken. Een degradatie en de intensiteit van de training werden hem teveel. ‘Ik zou bij GVAV in de hoofdklasse gaan spelen en dat betekende dat er vier keer in de week getraind moest worden. Dat niveau was ook in Winsum aanwezig en dus was een hernieuwde kennismaking met mijn voetbalmaatjes eigenlijk vanzelfsprekend.’

Tot en met de A-jeugd bleef Kuipers in Winsum spelen. Vervolgens vertrok, zoals reeds eerder genoemd, een heel leger aan spelers richting Warffum. Hij was er een van. ‘Het is niet dat we ontevreden waren in Winsum, maar van mezelf kan ik wel zeggen dat het altijd mijn bedoeling is geweest om weer voor Warffum te gaan spelen’, verklaart hij de terugkeer.

Overigens heeft Kuipers Winsum niet helemaal opzij geschoven, want in de zaal trapt hij nog altijd een balletje mee met het vlaggenschip van Futsal Winsum. Hoewel hij het veldvoetbal wel aantrekkelijk vindt, gaat zijn voorkeur uit naar de zaal. ‘Daar komt het vooral op techniek en de snelheid van handelen in de kleine ruimte aan. Dat ligt mij wel.’

Het feit dat hij op vrijdag onder dak speelt en een dag later in de buitenlucht, heeft van Roy Kuipers geen bedachtzamere speler gemaakt. Hij weet dat het gevaar van blessures er in zit als je twee heren dient, maar weigert om met een aangetrokken handrem te spelen. ‘Als ik speel, ga ik voluit. Dan maakt het mij niet uit of dat in de zaal of op het veld is. Jur Smit weet dat en heeft er vrede mee.’ Kuipers is overigens vol lof over de oefenmeester.

Hij noemt Smit een prima kerel die het goed doet bij de Warffumer club, dat de jongeling graag een supertalent noemt. ‘Ach, wat is een supertalent. We hebben momenteel een goed team. Dan ga je zelf ook beter spelen.’ Kuipers heeft de bal graag aan de voet, zegt technisch redelijk onderlegd te zijn en wil vanuit de actie het spel verleggen, een assist geven of zelf scoren. De tweebenige voetballer zegt het liefst ‘op tien’ te staan.

Talenten blijven niet eeuwig met dat etiket op hun voorhoofd spelen en dus rijst de vraag hoe Kuipers zijn voetbaltoekomst ziet. Gaat hij kijken hoe ver de mogelijkheden reiken, of is Warffum het eindstation?

‘Weet je, ik sta eigenlijk nog aan het begin van mijn voetballoopbaan en heb er eerlijk gezegd nog niet over nagedacht wat ik nog zou willen bereiken. Ik heb het voorlopig goed naar mijn zin bij Warffum en ben nog niet van plan om naar een andere club te gaan. Het gaat momenteel goed bij de vereniging. We hopen dit seizoen om het kampioenschap mee te strijden en de stap omhoog snel te kunnen zetten.’

En daarmee komt de coronacrisis al snel weer ter sprake. Nog maar enkele wedstrijden op weg of de competitie lag al weer op zijn gat. ‘Ja, dit is een gekke tijd. Gelukkig kunnen we in kleine groepjes nog wat doen, want ik heb het niet zo op hard lopen. Hopelijk mogen we na de jaarwisseling weer snel om de punten spelen. Hier is ook geen bal aan.’

Eigenlijk is het jammer dat juist nu het voetbal opnieuw stil is komen te liggen, omdat menig liefhebber wel eens wil zien in hoeverre de vernieuwing van het Warffumer team zijn vruchten begint af te werpen. Natuurlijk, het seizoen is nog lang en op de achtergrond kunnen heel wat randzaken van invloed op de resultaten zijn, maar toch. Het begin is er en wie weet welke verrassingen Warffum uit de hoge hoed weet te toveren in een klasse waarin Corenos en De Fivel als mogelijke kampioenskandidaten worden getipt.