Dick Bierma bergt scheidsrechtersfluit op

Dick Bierma is weer terug bij de club waar hij ooit begonnen is. Na 22 jaar als scheidsrechter voor de KNVB werkzaam te zijn geweest, bergt de Wagenborger de fluit definitief op. Hij gaat volgend seizoen verder als assistent-scheidsrechter van derdeklasser Siddeburen. In die plaats werd hem woensdagavond een afscheidswedstrijd aangeboden tussen de plaatselijke kampioen en De Pelikanen, de club waar hij de laatste tijd met de vlag stond te zwaaien. ‘De cirkel is rond. Je zou kunnen zeggen dat ik weer thuis ben’, aldus de altijd goedlachse en uiterst aimabele, maar bloedfanatieke fluitist. ‘Het is mooi geweest. De jongere garde moet het maar overnemen’, luidde zijn commentaar nadat hij zelf was vervangen om een passende huldiging mogelijk te maken.

Bierma voetbalde tot zijn 46e jaar en vond toen dat fluiten ook wel wat voor hem was. Zijn eerste officiële wedstrijd was in 1995 en ging tussen Siddeburen A1 en Loppersum A1. Zijn toenmalige begeleider Jan Dehn repte in zijn beoordeling over een ‘veelbelovende scheidsrechter die een uitstekende diagonaal liep en goed met weerstand om wist te gaan.’ De Wagenborger is altijd de nuchterheid zelve gebleven en zegt dat die zinsnede nog altijd goed op hem van toepassing is. ‘Mij krijgen ze niet zo snel over de rooie, Dan moet er heel wat gebeuren’, lacht hij.

Een bijzonderheid is dat Bierma tot aan woensdagavond de enige scheidsrechter in Nederland was die het tot groep 2 van de scheidsrechters wist te schoppen met alleen maar het diploma jeugdleider op zak. Opmerkelijk feit uit zijn plakboeken is ook de diefstal van zijn kleren bij The Knickerbockers. Bierma deed aangifte, haalde er de regionale pers mee, maar zag zijn kleren nooit meer terug.
Zijn persoonlijke archief bevat veel programmaboekjes, wedstrijdverslagen uit de kranten van wedstrijden en toernooien. Wat er ook uit bleek, waren zijn kwaliteiten als kenner van de spelregels.

Niet onopgemerkt mag blijven het feit dat hij toen jaar aan het betaalde voetbal in Veendam verbonden is geweest, waarvan negen jaar als assistent bij Onder 17 en een jaar als elftalleider van het vlaggenschip. Dit deed hij overigens samen met Klaas Drewel.

Dick Bierma heeft altijd een uitgesproken mening gehad en stak deze nooit onder stoelen of banken. Een meningsverschil tussen de afdeling wedstrijdzaken van de KNVB en hem leidde zonder pardon tot een bedankje als scheidsrechter. Een jaar later besloot hij op zijn schreden terug te keren, maar moest wel weer onderaan beginnen. In 2007 promoveerde hij twee keer en was hij dus al weer snel terug in de subtop van het amateurvoetbal.

Op de vraag of hij wel eens vervelende dingen had meegemaakt, antwoord Bierma: ‘Ach ja, die heb je altijd wel. Ik heb ooit een keer een wedstrijd gefloten waarvan omstanders dachten dat ik hem niet vol zou maken. Nou, echt wel. Ik heb wel een keer een duel on de kelder van het amateurvoetbal moeten staken tussen Neptunia 4 en Mamio 3. Een speler van Mamio kreeg rood, maar vond dat niet terecht. Op een gegeven moment voelde ik me dusdanig bedreigd dat ik er mee gestopt ben.’

Wat Bierma niet wist, was dat er een waarnemer bij die wedstrijd stond, die hem complimenteerde met zijn optreden. Het elftal van Mamio werd korte tijd later uit de competitie genomen. ‘Kennelijk had ik het dus toch allemaal wel goed gezien’, zegt Bierma.

Zoals gezegd stopt hij nu met fluiten. Een hobby die hij meer dan twee decennia kon uitoefenen omdat zijn vrouw Antje er voor de volle honderd procent achter stond. Dick Bierma zal echter niet van de velden verdwijnen. Hij gaat vlaggen bij Siddeburen en zal op zaterdag jonge scheidsrechters begeleiden.

In de kantine van Siddeburen werden door diverse mensen, waaronder een afgevaardigde van de KNVB, lovende woorden over de strenge, maar rechtvaardige scheidsrechter gesproken. Ook al was daar die brief van de overbekende Piet Plant uit 2001, waarin werd gevraagd of Dick een maaltje vis voor Plant wilde meenemen als hij de wedstrijd ASVB-Titan ging fluiten. Het mocht niet duurder zijn dan vijftien gulden. Of het goede beoordelingsrapport van Plant na afloop iets met de vis te maken heeft gehad? Het zal wel niet, maar een mooie anekdote is het wel.

Even tot zichzelf komend en bedolven onder de bloemen, keek Dick Bierma een kort moment stil voor zich uit. Het enige dat hij nog zei was: ‘Dit was mooi. Dat ik het op deze manier heb mogen afsluiten. Ik neem met een fantastisch gevoel afscheid van een prachtige periode uit mijn leven. Binnenkort begin ik aan een nieuwe uitdaging, maar eerst wil ik hier nog even van genieten.’