Kees Bouma en de 4Mijl

Het is zondagmiddag 13.45 uur. Ik sta langs de Hereweg in Groningen en wacht op de toppers. Aangevoerd door de 40-jarige Haile Gebrselassie denderen de donkere mannen richting Herestraat en Vismarkt. Imponerend om dat geweld weer eens te zien. De snelste vrouwen volgen al rap. Het is pvallend hoe lang hun benen zijn in vergelijking met hun bovenlijf. Ook voor de kleinsten. 

Naar het station waar je met een bus naar Haren wordt gebracht. De laatste bussen zijn het, waarvan ik in eentje een plaats verover. Na twee uur gaan de bussen niet meer.  Immers, startnummer 18042 betekent pas om 14.58 uur starten. De sfeer is prettig in zo’n bus. Allemaal ontspannen lopers onder elkaar. Mannen, vrouwen, jong en oud.

We worden via een ingewikkelde route in Helpman gedropt en wandelen vervolgens naar de start. Af en toe even rennen, mooi de warming-up gemaakt. Na een kwartiertje komen de geluiden van het startvak dichtbij. Geluiden van een enthousiaste speaker worden overstemd door het eerste bandje van de dag.

Het achterste startvak gaan we in. Daar staan allemaal mensen met een startnummer tussen 18000 en 18999. Al  gauw raak ik in gesprek. Met mensen en hun eigen verhaal. Een (nog) oudere man vertelt dat het zijn eerste loop is nadat hij zijn achillespees afscheurde. Friso, 12 jaar, staat vlak bij me. Friso zat vorig schooljaar op de Harener school waar ik directeur ben. Een echte voetballer. Dat schiep een band. De 4Mijl kent een uitstekende organisatie, maar door één of andere raadselachtige reden starten we veel later dan verwacht. Om de twee minuten mogen we een startvak verder. De mensen die graag vooraan starten om in elk geval de eerste meters wat ruimte te hebben, sprinten naar het volgende hek. Ik hoor bij hen. Na zes, of waren het er acht, vakken zijn we eindelijk aan de beurt. Inmiddels is het 15.20 uur.

Veel bekenden in het begin langs de kant en na een klein rondje door Haren belanden we op de Hereweg, de richting is Noord, naar de Herestraat. De wind is matig en blaast schuin van achteren. Dat is heel prettig als je maar één kant hoeft op te rennen.

Er staat veel publiek en naarmate we Groningen naderen wordt het alleen maar drukker. Slalommen tussen langzame deelnemers, soms wandelen mensen pontificaal op het midden van de weg. Friso doet zijn uiterste best en loopt steeds tien meter voor me. In de Herestraat is het enorm druk. Het is toch een heel bijzonder gevoel om daar tussendoor te lopen. Ik zet mijn eindsprintje in ( voor wat het waard is…) en kom na 29,18 minuten over de streep.  598e van de recreanten. ‘s Avonds op internet zie ik dat Friso vijf seconden langzamer was.

Geen kleding afgegeven aan de wagens bij de start, maar denk niet dat je zomaar van het parcours afkomt om je gang te gaan. Overal hekken met strenge mannen en vrouwen die zeggen dat je vooral achteraan de hele lange rij voor de kledingwagens moet staan. Het lukt toch om ergens te ontsnappen en daarom kan ik op een televisie nog net zien hoe de laatste deelnemer over de finish strompelt. De corpulente dame krijgt meer aandacht dan haar lief is…

Mooi, die 4Mijl.