Het gezicht van De Heracliden

Wie in Uithuizermeeden en omgeving de naam Piet Geert Nicolai laat vallen wordt meteen aan voetbalvereniging SV De Heracliden gekoppeld. Nicolai was, zonder anderen te kort te doen, het gezicht van de club. De man die altijd en overal aanspreekbaar was. Een optimist die zelfs tijdens de meest zwarte dagen in de plaatselijke voetballerij nog wel een lichtpunt wist te vinden. De voetballiefhebber pur sang timmert sinds kort wat minder nadrukkelijk aan de weg. Hij heeft na twintig jaar besloten de voorzittershamer aan Geert Dijkstra over te dragen. Als dank voor de bewezen diensten werd Nicolai tijdens de onlangs gehouden jaarvergadering tot erelid van de blauwzwarten benoemd.

De 54-jarige woont niet in Uithuizermeeden maar in buurdorp Uithuizen, de thuisbasis van die andere voetbalclub met de naam Noordpool UFC. De geboren en getogen Fries, docent aan de Hogeschool Stenden in Leeuwarden, woont daar sinds 1983 en dat met veel plezier. Op de vraag hoe hij in de voetballerij verzeild is geraakt zegt de docent: ‘Ik ben altijd al in voetbal geïnteresseerd geweest. In mijn jeugdjaren voetbalde ik bij ONR in Roden. Als B-junior ben ik zelfs voor het Drents elftal geselecteerd geweest. Een technische  speler was ik niet maar als het moest was ik wel hard.’ De Uithuizer schopte het bij de Rodenaren tot en met het tweede elftal.

Vanaf het moment dat hij in Uithuizen woonde, speelde Nicolai zaalvoetbal bij De Heracliden. Na een paar jaar liep hij een enkelbreuk op die hem zelfs na het herstel parten bleef spelen. Uiteindelijk was dat er de oorzaak van dat hij met actief voetballen moest stoppen. ‘Ach, je weet hoe zoiets dan gaat. Als je het op het veld niet meer kan laten zien dan moet het er buiten maar. Ik werd vrij snel gevraagd om tot het bestuur van de zaalvoetbalvereniging toe te treden. Na een paar jaar kwam ik in het hoofdbestuur terecht en vanaf 1993 ben ik voorzitter van de vereniging geweest.’

Nicolai weet zich uit de begintijd van zijn bestuurlijke loopbaan als voorzitter nog te herinneren dat de Meister club een vrij onrustige vereniging was. Dat had onder andere te maken met de opheffing van voordeurdeler Meister SV.  ‘De samenvoeging verliep namelijk allesbehalve op rolletjes omdat er veel oud zeer bij voormalige MSV-leden leefde. Uiteindelijk is alles wel op zijn pootjes terecht gekomen en kan ik wel zeggen dat De Heracliden nu een relatief rustige, maar vooral gezellige club is. We zijn financieel zeer gezond en hebben veel aandacht voor grote activiteiten zoals Spieren voor Spieren. Het bestuur is relatief klein met negen personen. Zij vertegenwoordigen alle onderdelen van de vereniging zoals het veld-, zaal-, jeugd- en seniorenvoetbal.’

Gevoel van familie

Elke club kent zijn hoogte- en dieptepunten en bij De Heracliden is dat niet anders. Wat Nicolai zich op sportief gebied altijd zal blijven herinneren zijn de degradaties in de seizoenen 2006/2007 en 2007/2008. Na elf jaar op rij in de derde klasse te hebben gespeeld zakten De Meisters destijds af naar de vijfde klasse. Daar verbleven ze overigens slechts één seizoen.  Het zijn zwarte bladzijden uit de Meister voetbalhistorie die eveneens gevuld zijn met het overlijden van bij de club zeer betrokken mensen. ‘Het gevoel van een familie zijn is op zulke momenten het grootst’, zegt hij.

Uiteraard zijn er ook genoeg mooie zaken om op terug te kijken. Zo noemt Nicolai onder meer het verstevigen van de contacten met FC Groningen middels de RWE-wedstrijden, het voor de beker in Urk spelen, het 24- en 48-uurs zaalvoetbaltoernooi voor goede doelen in het UMC-ziekenhuis in Groningen en de Spieren voor Spieren-actie die het afgelopen jaar heeft plaatsgevonden. En dan is er natuurlijk nog de totstandkoming van het nieuwe sportcomplex.

Als er iets is wat hij nu anders zou aanpakken dan toen, dan is het wel het eerder spelers en sympathisanten van De Heracliden bij allerlei neventrajecten rondom het voetbalgebeuren betrekken. Daarbij gaat het vooral om acties, recreatieve activiteiten en spelers van de selectie warm maken voor het jeugdvoetbal.

Een voorzitter is het aanspreekpunt voor velen, zowel binnen als buiten de club. Nu Nicolai dat niet meer is wordt het anders en rijst de vraag of hij ook in een grote leegte is gevallen. Hij vertelt dat daar geen sprake van is omdat hij bij de vereniging betrokken blijft, maar dan in een representatieve functie. En ook buiten het voetbal om is Nicolai een bezig man. Zo is hij bijvoorbeeld voorzitter van de Protestantse Gemeente in Uithuizen en kan daar nu wat meer tijd aan besteden. ‘En dat je nu wat minder tijd aan het voetbal hoeft te besteden betekent ook dat er meer ruimte is voor de familie en mijn hobby’s, waaronder gitaar spelen’, zegt de Uithuizer.

Als hem tenslotte wordt gevraagd welke boodschap hij de nieuwe voorzitter en de club voor de toekomst zou willen meegeven, zegt hij: ‘Luister goed naar signalen binnen de vereniging als dingen niet lopen zoals gewenst. En verder moet je gewoon jezelf blijven.’