De mooiste verhalen hoor je in de kantine van een sportvereniging. Elke sporter of supporter kan dat meteen beamen. En hoe later op de dag, hoe grootser ze worden. Of moet ik zeggen hoe grotesker? Hoe dan ook, een bezoekje aan een sportpark of sporthal brengen is altijd weer een belevenis. De sfeer van de Euroborg zou ik graag nog eens willen proeven, maar het is bij de onbetaalde sportbeoefenaars vaak net zo gezellig.
Zondag waren we te gast bij SC Scheemda. Meteen bij binnenkomst op sportpark d’ Oosterd valt het oog op een manspersoon die met een ijzige blik de ruimte in staart. Gekleed in het tenue van de thuisclub. Hij staat bewegingsloos achter het glas te koekeloeren. De etalagepop zal die dag in ieder geval niet van zijn plek komen. De mensen die dat wel doen zijn de kaart- en lotenverkopers. Met een rollade als lokmiddel is het niet ook zo moeilijk de bezoekers een paar euro te ontfutselen. De bestuurskamer is er eentje die we in de afgelopen jaren al zoveel hebben gezien. Er liggen papieren, er staan veel lege stoelen en er is koffie. De elftalleider van de thuisclub ontvangt ons en geeft nog wat informatie weg die niet meer in het programmaboekje terecht is gekomen. Waarschijnlijk is hij iets te laat opgestaan.
Om klokslag twee uur wordt er voor de eerste keer gefloten. Erg veel toeschouwers zijn er niet. En ze staan ook nog eens langs de verkeerde zijde van het veld, want het spel speelt zich grotendeels aan de overkant af. Dat is overigens niet zo verwonderlijk met een windkracht acht die dwars over het sportpark staat. Het flitsende scorebord met lichtkrant is een opvallende attribuut voor een vijfdeklasser.
Bijzonder is ook het kleine speeltuintje. Waar vindt je dat nog bij een voetbalveld. Een handvol kinderen vermaakt zich er kostelijk. Zij krijgen meer waar voor hun geld dan de voetbalfans. En dus wordt er langs de lijn over andere zaken gesproken. Zoals bijvoorbeeld over Jan. Dat hij de kraag een avond eerder weer aardig vol had. Zouden de spelers van de thuisclub misschien ook nog in nevelen gehuld over het veld lopen? Ze bakken er namelijk niet veel van.
Na veel meer dan anderhalf uur voetbal vallen sommige spelers als bij toverslag ondersteboven. Het zal toch niks te maken hebben met het feit dat ze een vrouwelijke supporter tot verzorger hebben gebombardeerd? Hoe dan ook, als er voor de laatste keer gefloten is, zoeken beide clubs de warmte van de kleedkamer op. Althans, dat zou je verwachten. Ware het niet dat er bij de gastheren vierentwintig blondjes voor de deur worden afgezet. Ze gebruiken al hun aantrekkingskracht om de sportievelingen naar buiten te krijgen. Toch wel lekker zo’n schuimend biertje na de wedstrijd. De trainer blijkt ondertussen tot materiaalman te zijn omgedoopt en de verliezende club zingt aan de andere kant van het gebouw het hoogste lied onder de douche.
In de kantine komen we wat oude bekenden tegen en verhalen over wat ooit is geweest. We lachen om kippenpoten en echtscheidingen, op tafel dansende vrouwen in een midlifecrisis en in plakjes gesneden frikadellen die met een lepel werden opgegeten. Ondertussen komen de bamihapjes voorbij. Jan Boskamp zou er een moord voor plegen. Ook hierin onderscheidt SC Scheemda zich van anderen. Na een poosje nemen we afscheid. We bedanken de vrijwilligers voor de gastvrijheid en groeten bij het weggaan de dooie diender achter het glas. Een middagje sportpark d’ Oosterd is zeker de moeite waard. Al is het alleen maar om de volgende keer wel het lot te kopen waar de rollade op zal vallen.
No Replies to "Op bezoek bij d' Oosterd"