Armoede, drugs en voetbal

Nick de Groot, een van de initiatiefnemers van het succesvolle voetbalevenement Eurocup Delfzijl, vertrok eind april naar Brazilië om voor Stichting REMER te gaan werken. Hij ging straatkinderen helpen voorbereiden op een terugkeer in de maatschappij. Te ontsnappen aan een sfeer van drugs en dodelijk geweld. En omdat hij inmiddels ervaring heeft met het organiseren van een voetbaltoernooi, ging De Groot tevens meewerken aan de eerste editie van de Favelacup. Hij is inmiddels weer terug op vaderlandse bodem. Een schat aan ervaringen rijker. Met een hart dat vol vuur zit. Dat aan de ene kant de wereldvoetbalbond FIFA verafschuwt en aan de andere kant het WK niet had willen missen.

door Nanko Kiel

Omdat in 1992 het toenmalige doorgangshuis dreigde vol te lopen met onbemiddelbare kinderen, werd een nieuwe fase aan het werk van REMER toegevoegd. Op een afstand van 168 kilometer van Rio de Janeiro in het plaatsje Pequeri in de staat Minas Gerais werd met steun uit Nederland een terrein van 36 hectare groot aangekocht en is sindsdien met de hulp van vele mensen en organisaties uitgegroeid tot een woonboerderij met een levendige gemeenschap en diverse voorzieningen.
Kinderen die om wat voor reden dan ook niet bij hun familie kunnen wonen, uit Rio de Janeiro maar ook uit steden rondom Pequeri, kunnen hier in een veilige omgeving onder professionele begeleiding in een gezinssituatie opgroeien. De kinderen gaan naar school, krijgen een beroepsopleiding en worden op alle mogelijke manieren voorbereid op een terugkeer in de maatschappij. Hier komen kinderen tot rust en leren weer kind zijn. En dat dit hard nodig is, heeft Nick de Groot met eigen ogen kunnen aanschouwen.

Drie maanden was hij in het voetbalgekke Brazilië. ‘Je hoort er veel verhalen over, maar kunt je geen voorstelling maken van wat het in werkelijkheid is. De dagelijkse schietpartijen en het openlijk verhandelen van drugs. Het is verschrikkelijk te moeten constateren dat er uit naam van de FIFA straatkinderen zijn vermoord om het imago van het WK op te vijzelen. Om vooral te voorkomen dat de buitenwacht het echte Brazilië te zien zou krijgen. Een land waar armoede heerst. Jonge kinderen in de frontlinie staan van een oorlog tussen politie en drugsbendes en vaak de eerste slachtoffers zijn die vallen. Wij kunnen ons daar geen beeld bij vormen, maar het is de dagelijkse realiteit.’

REMER zit al een kwart eeuw in Brazilië en probeert iets aan de uitzichtloze situatie te doen. Ze laten  kinderen zien dat er ook een andere wereld is. Eentje zonder angst om jong te zullen sterven.  De Groot wilde graag een steentje bijdragen. Hij verbleef op korte afstand van de oudste Favela van Rio de Janeiro, Morro da Providência. Gelegen achter het centraal station, in het centrum van Rio. Hij had geen klagen, maar dook wel weg toen hij de kogels hoorde fluiten op het moment dat hij zijn internetverbinding bij het raam aan het testen was. ‘Of het op mij gericht was weet ik niet. Angst heb ik niet gekend, al schrok ik natuurlijk wel.’

Zijn voetbalachtergrond kwam goed van pas bij het helpen organiseren van de Favelacup. Het bleek een doorslaand succes te zijn met veel aandacht van de nationale, maar vooral de internationale media. ‘Het was geweldig om mee te maken en ik zou het zo weer doen. Al was het alleen al vanwege de blije gezichten die we hebben gezien’, vertelt Nick de Groot.

De Favelacup werd overigens gewonnen door Favela Moro de Providencia (PSV) dat in de finale van Santa Marta (FC Twente) wist te winnen. De beslissende match werd door veel pers, waaronder drie televisieploegen, gevolgd. Na het laatste fluitsignaal kon Youri Mulder de beker aan de trotse winnaars overhandigen. Z’n grootste wens is het realiseren van een voetbalterrein in een van de Favela’s. Om de kinderen bij de aanwezige drugsbendes weg te houden.

Dat dit veel geld gaat kosten weet hij als geen ander. Hoe hij het moet aanpakken weet hij nog niet, maar de vastberadenheid is er. ‘Ik ben de Almachtige niet en heb ook zeker niet de illusie dat REMER een cultuur van tientallen jaren ineens weet om te draaien. Maar niets doen is geen optie.

Dat het WK ondanks alles toch een feest is geworden zegt volgens De Groot niks over het land zelf. ‘Niemand heeft het echte Brazilië gezien. Daar heeft de FIFA wel voor gezorgd. Natuurlijk is het prachtig dat een dergelijk evenement in zo’n voetbalgek land wordt gehouden. Ik heb zelf ook twee wedstrijden bezocht en de sfeer was geweldig. Het kan echter niet verhullen dat er veel problemen in Brazilië zijn. Dat er elke dag letterlijk en figuurlijk gevochten moet worden om te overleven. Hoe klein het gebaar ook is, laten we met elkaar zorgen dat er iets verandert. Laten we de kinderen uit de sloppenwijken een kans geven op een beter bestaan. Eentje zonder de voortdurende angst om jong te zullen sterven als gevolg van de eindeloze spiraal van geweld en drugs.’

Met dank aan SBS6