Erwin Heerlijn: ‘Ik ben trots op NEC Delfzijl’

In elk ander jaar hadden ze met een dergelijke serie zonder twijfel een prijs gepakt. Het was NEC Delfzijl op de laatste competitiedag echter niet gegund. De Delfzijlsters wisten weliswaar met 2-1 van Noordscheschut te winnen, maar men was te afhankelijk geweest van resultaten op de andere velden. Toch overheerste na afloop een gevoel van trots bij scheidend trainer Erwin Heerlijn. ‘We hebben een prima seizoen meegemaakt.’

In het seizoen 2014/2015 werd Heerlijn met NEC Delfzijl kampioen in de derde klasse. Niemand had verwacht dat de voormalige voetballer het voor elkaar zou krijgen om met de nieuwe en bovenal jonge ploeg in het eerste fusiejaar meteen al te promoveren. De tweede klasse was een feit en leek aanvankelijk een behoorlijke kluif te worden voor de uit Neptunia en Eems Boys ontstane fusieclub. Het eerste seizoen eindigde men op de negende plaats. Klassebehoud was het doel geweest en werd bereikt. Nu moest de volgende stap gezet worden. Na een goede start van dit seizoen volgden vijf nederlagen op rij. De complimenten voor het spel waren talrijk, maar de punten bleven achter.

De ommekeer kwam echter na de winterstop. Heerlijn en zijn mannen zetten een prima serie neer en leken regelrecht op de nacompetitie af te stevenen. Dat was hen echter niet gegeven. ‘We gingen voor de top zes en eindigen uiteindelijk op een gedeelde tweede plaats. Of ik teleurgesteld ben dat we nacompetitie niet hebben gehaald. Het klinkt misschien gek, maar nee. Mooier dan dit wordt het niet. We moeten hier heel blij mee zijn.’

Tegen Noordscheschut namen de Delfzijlsters na een paar minuten al de leiding dankzij Dennis Boerma: 1-0. De gastheren speelden prima en hadden de voorsprong moeten verdubbelen, maar Erwin Noordhof raakte slechts de lat. Vlak voor de pauze kwamen de Drenten langszij door toedoen van Danny Kiekebelt: 1-1. In het tweede bedrijf leek het alle kanten op te kunnen en had het er alle schijn van dat er niet meer gescoord werd, totdat de bank van NEC Delfzijl besloot om reserve-doelman Niek Verheek te laten opdraven. Hij presteerde het om bij het scheiden van de markt de 2-1 op de borden te krijgen. Een misschien wel vreemde ingeving, maar wel eentje met een gouden rand.

En zo kwam er een einde aan de periode Heerlijn op Sportpark Centrum. Door een haag van mensen liep hij richting kleedkamers in het besef dat dit het was geweest. Een emotioneel afscheid, want hij zei gedag tegen meer dan voetbal alleen. ‘Je neemt met pijn in het hart afscheid van de club waar je van houdt. We hebben hier samen iets moois neergezet. Ieder lid van de vereniging heeft daar een steentje aan bijgedragen. Zoiets wordt maar al te snel vergeten. De trainer en de topscorer zijn vaak de mensen die genoemd worden, maar de supporters, de materiaalman en de kantinedames zijn net zo belangrijk.’

Erwin Heerlijn, een clubman uit de fusieclub en telg uit een echt voetbalgezin, had al vroeg aangegeven dat hij afscheid zou nemen om voor verdere ontwikkeling van zijn carrière te kiezen. Door de trainerscursus TC1 te gaan volgen hoopt hij zijn voetbaltechnisch plafond te verhogen. Hierdoor is naast zijn werk en de stages geen ruimte voor een selectie-elftal.

De oefenmeester is nog steeds blij dat juist hij de kans kreeg om hoofdtrainer van NEC Delfzijl te worden. Het was een gewaagd besluit van het toenmalige bestuur, maar men had vertrouwen en is hem altijd blijven steunen. Ook als het even wat minder ging.

Heerlijn: ‘Ik heb als trainer goede stappen gemaakt. Heb de rust en de tijd gekregen om ook zelf te groeien. Daarvoor ben ik de club dankbaar. Ik hoop dat mijn opvolger Kees Pranger hier een goede periode meemaakt. Ik gun hem het allerbeste.’

Op de vraag wat hij gaat doen als hij het diploma TC1 op zak heeft, antwoordt Heerlijn: ‘Dat weet ik nog niet. Ik kijk wel wat er dan op mijn pad komt. Of er ooit een terugkeer naar Delfzijl in zit? Wie zal het zeggen. NEC Delfzijl zal altijd mijn club blijven, maar voorlopig is het tijd voor anderen. Het is oke zo…’