NEC Delfzijl klopt VEV ’67

Na drie nederlagen op rij is NEC Delfzijl er aan de vooravond van de winterstop in geslaagd om weer drie punten aan het totaal toe te voegen. De thuiswedstrijd tegen het Leekster VEV ’67 werd, na een amusant kijkspel, uiteindelijk met 3-2 gewonnen door de mannen van trainer Kees Pranger.

De inzet van het treffen was duidelijk. Er moest gewonnen worden om de aansluiting met de top vijf in de tweede klasse J in stand te houden. Er was echter wel wat meer om naar uit te kijken. Het duel betekende namelijk ook het weerzien van Pranger met een hoop oude bekenden. Sterker nog, de coach van de Delfzijlsters woont in Leek en is zelfs topscorer aller tijden van VEV ’67 met maar liefst 102 treffers.

Nu stond hij tegenover zijn oude leermeester Johan Pitstra, die drie jaar zijn trainer is geweest. Er werd vooraf veel over het treffen in Delfzijl gepraat en op de eigen website van de Leekster club liet Pranger senior zich in een dubbel-interview met zijn zoon ontvallen dat VEV ’67 met 2-4 zou winnen. Junior voorspelde een 3-2 zege voor NEC Delfzijl. Over voorspellende gaven gesproken.

VEV ’67 begon sterk aan de confrontatie en schiep zich al snel mogelijkheden om de wedstrijd open te breken. Voor Arjan Klasens was het duel na een minuut of tien al voorbij. Hij raakte geblesseerd en moest zich door broer Kris laten vervangen.

Marco Soeten had de eerste goal van de middag moeten scoren, maar de Leekster mikte het leer langs de verkeerde kant van de paal. Ahmet Kiraz had NEC Delfzijl iets leuks willen schenken, maar zijn schot strandde op de voet van goalie Mats Wolthuis. VEV ’67 voetbalde wat gemakkelijker dan de gastheren, die teveel ruimtes lieten liggen en vooral op het middenveld steken lieten vallen. Dat Raymond Bolt uit een voorzet van Arjan Veenstra de 0-1 op het scorebord liet zetten, lag in de lijn der verwachtingen. Eigenlijk hadden de bezoekers de voorsprong moeten uitbreiden, maar ze lieten de kansen te gemakkelijk liggen.

NEC Delfzijl was zoekende en leek maar geen vat op de tegenstander te kunnen krijgen. Het duurde bijna een half uur alvorens er tekenen van leven werden vertoond aan de zijde van de thuisclub. De betere fase in de eerste helft begon met een spervuur aan schoten op het Leekster doel en leidde op een wel heel gunstig moment tot de gelijkmaker van Ahmet Kiraz: 1-1. De rust op het ijskoude sportpark Centrum, waar de chocolademelk en glühwein de toeschouwers een beetje warm moest houden, zal met name de Havenkanters als muziek in de oren hebben geklonken.

Na de doelwisseling waren de eerste mogelijkheden opnieuw voor VEV ’67. Ook nu weigerden de mannen van coach Johan Pitstra de trekker echter over te halen. Het spel verliep gaandeweg het tweede bedrijf ook niet meer zo soepel als voor het rustsignaal.

NEC Delfzijl toonde bij vlagen dat het in de omschakeling levensgevaarlijk kon zijn en daarbij werd vooral naar de beweeglijkheid van Edwin Hodzic en de snelheid van Dion Zimmerman en Erwin Noordhoff gekeken. De handenbindertjes bezorgden hun opponenten steeds meer hoofdbrekens. En toch zou VEV ’67 opnieuw op voorsprong komen. Nadat Hodzic een buitenkans van formaat naast het Leekster doel had geveegd, wist Marco Soeten een voorzet van rechts binnen te glijden: 1-2.

De thuisclub moest opnieuw in de achtervolging en toonde karakter. Dion Zimmermann leek de gelijkmaker op de pantoffel te hebben. Hij mikte het speeltuig echter op de deklat. Zes minuten later was het wel raak. De bal kwam via een omweg bij Zimmermann terecht, die het leer even goed moest neerleggen en vervolgens goalie Wolthuis met een strakke schuiver het nakijken wist te geven: 2-2.

NEC Delfzijl was er nog lang niet en VEV ’67 bleef gevaarlijk. Het bleek voor de gasten echter heel moeilijk om de kansen te verzilveren, al zou men doelman Robin Kuipers daarmee te kort doen. Hij was namelijk goed op dreef en wist de voorwaartsen van de Leeksters af en toe op miraculeuze wijze van scoren af te houden. Het gemis aan daadkracht zou VEV ’67 duur komen te staan. In de 82e minuut besloot scheidsrechter Robert de Wit, die af en toe pietluttig floot, de bal op de stip te leggen toen er een overtreding op Erwin Noordhoff werd gemaakt. Nino Tualena eiste de bal op en stuurde goalie Wolthuis de verkeerde kant op: 3-2.

En zo waren de rollen ineens omgedraaid. Kon simpel geconcludeerd worden dat VEV ’67 in het eerste bedrijf had verzuimd afstand te nemen om daar in de tweede helft op afgestraft te worden. Vlak voor tijd had het eigenlijk 3-3 moeten worden, maar ook nu lag Kuipers dwars. Doordat de gasten steeds meer risico’s moesten nemen en de ruimtes alsmaar groter werden, kreeg NEC Delfzijl de mogelijkheden om het duel definitief op slot te gooien. De krachten waren echter weggevloeid en daarmee ook de scherpte. Kiraz werd nog vervangen door good old Peter Wassing en Erwin Noordhoof werd in de slotminuut afgelost door Samir Ennaciri.

Uiteindelijk floot scheidsrechter De Wit het duel de geschiedenis in en verdwenen de Delfzijlster fans met een glimlach in het schemerdonker. Aan de kant van VEV ’67 baalde men als de bekende stekker.

Johan Pitstra: ‘We hebben dit over onszelf afgeroepen. Alsje de kansen niet benut, kun je er op wachten dat de tegenstander het wel doet. Ze waren bijzonder scherp en direct voorin. Na de pauze liep het bij ons niet zo goed meer en liepen we te vaak achteruit. En die strafschop? Tja, op zo’n plek moet je geen overtreding maken, Dat is gewoon dom. Ik denk dat een gelijkspel terecht zou zijn geweest.’

Kees Pranger grijnsde van oor tot oor. ‘Natuurlijk ben ik blij met deze overwinning en dat het uitgerekend tegen mijn oude club is? Ja, dat maakt het wel bijzonder. Of we gelukkig gewonnen hebben? Ja, ik weet het niet. We hebben het enkele fases knap lastig gehad, dat klopt. Maar we zijn overeind gebleven. Hoe dan ook, ik kan tevreden zijn over de manier waarop we ons iedere keer terug geknokt hebben. Ik ben trots op de jongens.’

• NEC Delfzijl – VEV ’67 3-2 (1-1). Raymond Bolt 0-1; Ahmet Kiraz 1-1; Marco Soeten 1-2; Dion Zimmermann 2-2; Nino Tualena 3-2 (str.sch.).