IJskoude nieuwjaarsduik in Delfzijl

Luttele minuten nadat de laatste deelnemer het koude water voor een warme deken had verruild, zeulde Erik Bosscher alweer met dranghekken. Hij kon wel een glimlach op zijn gezicht toveren. De nieuwjaarsduik van Delfzijl was in alle opzichten geslaagd. Enkele honderden deelnemers trotseerden een temperatuur van net boven het vriespunt om een traditionele duik in het nieuwe jaar te nemen.

Om kwart voor vier was het razend druk op de Delfzijlster dijk, waar honderden mensen zich hadden verzameld om het water in te rennen, of gewoon te kijken hoe anderen dat deden. Het Delfzijls Harmonie Orkest zorgde voor de muzikale klanken  en binnen in de partytent aan het Baaisterhoofd ter hoogte van Groningen Seaports, werd de al even traditionele erwtensoep met worst op temperatuur gebracht.

Nadat sportwethouder de sportieve menigte had toegesproken, zette iedereen het op een lopen. ‘Even de kop fris maken. Dat is wel nodig na zo’n oudejaarsnacht’, sprak een van de deelnemers alvorens hij richting de waterlijn stoof. Een klein meisje vond het vanaf dat moment opeens allemaal niet zo interessant meer en besloot het bij een poging te laten om daarna terug te keren en zich op de snert te storten.

Niet iedereen was zo voorzichtig. Sommigen wilden wel wat meer, maar werden netjes binnen het afgebakende gebied gehouden door leden van de reddingsbrigade, EHBO-ers stonden paraat om bij incidenten meteen te kunnen ingrijpen. Enkelen gingen, al dan niet merkwaardig uitgedost, gestrekt en haalden daarmee een nat pak op. ‘Als de geest maar warm is, voelt het lichaam vanzelf zo aan’, sprak een verkleumde dame.

‘We kunnen tevreden zijn’, sprak Erik Bosscher namens de organisatie. ‘Ik weet niet precies hoeveel mensen een duik hebben genomen, maar het zijn er honderden geweest.’ Op de vraag of er nog even over het doorgaan van de duik was getwijfeld, zei hij: ‘Je hebt natuurlijk met de weersomstandigheden te maken. Rond de jaarwisseling zat het potdicht van de mist en het was even afwachten hoe dit nu zou zijn. Gelukkig viel het enigszins mee. Het zicht was redelijk en de hulpdiensten hadden goed zicht op het deelnemersveld.’

En dan blijft natuurlijk de vraag of Bosscher zelf ook in het water was geweest. Hij knikt bevestigend, maar voegt er meteen aan toe dat hij het water ruim voor het startschot had opgezocht. ‘Ik denk niet dat iemand mij gezien heeft. Je moet me dus maar op mijn woord geloven.’