Roy Kamps wil Noordwolde in 3e klasse houden

Zijn karaktereigenschappen als mens en ex-voetballer heeft hij meegenomen op het moment dat voetballen niet meer kon en hij zich bij Noordwolde als oefenmeester ontwikkelde. Ook als trainer is Roy Kamps fanatiek en perfectionistisch. Dat hij ook na dit verloren seizoen zijn naam aan de derdeklasser verbindt, is niet helemaal toevallig. De selectie en het bestuur van de club wilden maar wat graag met hem verder. Er speelde echter nog iets anders mee. Kamps is namelijk niet vergeten dat Noordwolde hem destijds de kans heeft gegeven om als hoofdtrainer te starten.

De 36-jarige Bedumer heeft heel wat voetsporen op diverse groene grasmatten achtergelaten. Van zijn zesde tot en met achtentwintigste levensjaar was dat als voetballer. In die periode heeft hij meerdere mooie momenten mogen meemaken. Als Kamps er eentje moet uitlichten, kiest hij voor de tijd dat hij bij PKC ’83 speelde. Toen nog actief in de hoofdklasse. ‘Ik draaide een hele sterke voorbereiding, maar raakte geblesseerd en moest herstellen. Door een hele brede selectie bij de club moest ik hard trainen om weer kans te maken en daar ging ik voor.’

Na een tijdje kwam hij terug. In de uitwedstrijd tegen Go Ahead Kampen was Kamps wisselspeler en kwam halverwege de tweede helft binnen de lijnen. ‘Het was een spannende wedstrijd en we stonden met 2-3 voor. Wij kregen het steeds lastiger en stonden onder druk. Vanuit een counter werd ik diep gestuurd en stiftte ik de bal over de uitkomende keeper. Toen was de wedstrijd wel beslist. Dat was voor mij persoonlijk een heerlijk gevoel en zeker op dat niveau.’

Hij moest op zeker moment stoppen vanwege een jumperknee. Bij een springersknie is de knieschijfpees geïrriteerd, vooral als gevolg van veel springen. De klachten kunnen lange tijd aanhouden. ‘Ik heb jaren met pijn gespeeld en veel medicatie geslikt. Het zat niet in mijn karakter om op te geven. De pijn was op den duur echter niet meer te verdragen. Ik kon op het veld niet meer laten zien wat ik wilde en besloot rust te nemen.’ Die rust kwam ten einde toen hij zichzelf fit genoeg achtte om toch weer te gaan spelen. Bij SV Bedum speelde hij met een vriendenteam op zondag. Kijken wat de knie kon hebben. Vervolgens vroeg schoonvader Jaap van der Ploeg of hij Eenrum, destijds spelend in de 5e Klasse D zondag, wilde komen versterken. Het werd een seizoen dat hij niet snel zal vergeten. ‘Ik heb die periode mooi kunnen afsluiten met een kampioenschap’, blikt de docent aan het Terra in Assen terug. De champagne kon ontkurkt worden na een duel met Tynaarlo. De Marnebewoners wisten het treffen met 5-1 te winnen. Roy Kamps scoorde drie keer.

Omdat hij de beleving en energie toch in het spelletje wilde blijven stoppen, besloot Kamps het over een andere boeg te gooien. Bij het toenmalige Viboa in Winsum kreeg hij de kans om als trainer te ontwikkelen. ‘Deze kans heb ik gepakt en beleef ik elke keer nog met veel plezier, al blijft zelf voetballen toch het mooiste dat er is. Ik probeer nu mijn karaktertrekken en manier van willen spelen op de groep over te brengen.

Zoals reeds gememoreerd werd zijn eerste club Noordwolde. Kamps had zijn TC2-diploma nog maar net op zak en kon dus meteen aan de bak. ‘Ze gaven me de kans om mij te laten zien als jonge trainer. Daar ben ik ze ook nog steeds dankbaar voor. Noordwolde speelde elk seizoen tegen degradatie in de derde klasse. Het was dus best een uitdaging om hier als beginnend trainer aan de slag te gaan. In het eerste seizoen speelden we ons vrij gemakkelijk en snel veilig en eindigden op de zesde plek.’

Zijn tweede seizoen was bijna identiek, met dat verschil dat Noordwolde net geen periode wist te pakken. ‘We werden wel steeds meer een team en speelden goed en verzorgd voetbal. Het seizoen 2016/2017, mijn derde jaar, was het mooiste dat ik tot nu toe heb meegemaakt als trainer. We speelden het beste seizoen uit de geschiedenis van Noordwolde tot nu toe. We wonnen bijna alles en op de laatste speeldag speelden voor zeshonderd toeschouwers tegen Marum om het kampioenschap. Een mooi moment voor mij maar ook voor iedereen die aan de club verbonden was.’

De strijd om de titel was minder fraai, want Noordwolde ging roemloos onderuit en werd tot nacompetitievoetbal gedwongen. Dat avontuur was een kort leven beschoren. Nieuwleusen was twee keer te sterk voor de mannen van Kamps.

De geelzwarten wisten het in de beker wel ver te schoppen. Kamps: ‘Wij schakelden clubs uit de tweede klasse uit en wonnen vervolgens uit bij Gorecht, dat toen nog in de eerste klasse speelde. We bereikten de laatste zestien en gingen met een supportersbus naar eersteklasser Nieuw-Buinen. We kwamen ook nog met 0-1 voor te staan en dat met een jonge ploeg. We verloren uiteindelijk van een veel beter Nieuw-Buinen, maar ik ben nog steeds van mening dat we toen een knappe prestatie hebben neergezet. Als trainer was dit een super mooie ervaring en zeker als eerste klus.’

Na Noordwolde volgden uitstapjes richting vv Niekerk en Aduard 2000. ‘Mijn eerste jaar bij Niekerk was ook een heel mooi jaar. Net als in Noordwolde heb ik ook daar iets neer kunnen zetten, maar niet kunnen voortzetten. Wat mij wel van die tijd is bijgebleven, is dat wij van Noordwolde wisten te winnen. We speelden een prima pot. Daar kon ik dan ook wel weer van genieten.’

En nu is Kamps, inmiddels al zeven jaar in het bezit van het TC2-papiertje, dus alweer een poosje terug op het tussen de weilanden gelegen sportpark van Noordwolde. Onder de rook van de stad Groningen, maar onderdeel van de gemeente Bedum. Een complex waarvan wel eens wordt gezegd dat het de sfeer en de verbondenheid van een dorpsclub mist. Kamps bestrijdt dat: ‘Ik alleen maar zeggen: kom maar langs en dan zullen ze gauw van mening veranderen. Het is een hele kleine club waar meerdere mensen dezelfde pet op hebben om de club draaiende te houden.’

De coach weet ook dat het niet het mooiste complex van de regio is en dat het er door de open vlakte koud en guur kan zijn, maar er is volgens hem juist heel veel sfeer. ‘Dat moet je ook zelf creëren. Daarnaast is het heel knap dat zo’n kleine club al jaren op het niveau van de derde klasse speelt. Zeker als je ziet dat de club zich op dit complex moet zien te redden. Ik denk dat er meerdere spelers naar Noordwolde zouden komen als we over kunstgras zouden beschikken. Daarnaast organiseert de club elk jaar het Krien Kuper-toernooi. Ik zou zeggen, kom eens langs. Dan zie je meerdere voetballers van andere clubs deelnemen en krijgt men bevestigd dat er wel degelijk sfeer is.’

Uiteraard komen ook nu de perikelen rondom de corona-pandemie aan bod. ‘Elke trainer heeft hier last van uiteraard, maar je kan er altijd iets van maken waardoor jongens toch komen trainen. Hoe ik als speler was, wil ik ook als trainer uitstralen. Dat betekent altijd willen trainen om beter te worden en bezig met elkaar te zijn om door te ontwikkelen. Nu was dat een stuk lastiger want je moest gigantisch aanpassen door de maatregelen. Wij trainden tot aan twee weken geleden gewoon drie keer in de week. Ik bedacht elke keer weer nieuwe vormen waarbij de jongens veel variatie hadden.’ Met de nog scherpere maatregelen is het lastiger en trainen de geelzwarten twee keer per week. ‘Ik heb meerdere spelers die ouder zijn dan 26. Toch wil ik mijn jongens een compliment geven omdat zij er altijd zijn om te trainen. Hier geniet ik van en daar doe je het uiteindelijk voor.’

Aan de slag volgens het normale. Het spelletje weer kunnen beleven waarvoor het gemaakt is. Sfeer op de club, nazitten, gesprekjes met supporters en weer ergens voor willen spelen. Dat is wat Kamps en zijn jongens graag willen. Er zijn wat ontwikkelingen in die richting, maar een en ander is sterk afhankelijk van de lijnen die de overheid uit zet. Toch weet Kamps zijn groep wel blijvend te motiveren. ‘Natuurlijk zie je wel dat ze er anders mee omgaan dan normaal en dat is ook logisch. Je speelt immers nergens voor en het wedstrijdgevoel is er niet. Toen het nog niet bekend was dat de competitie er helemaal uit zou gaan, heb ik de jongens steeds meegegeven dat we wel scherp moeten blijven. Hiermee bedoel ik te zeggen; trainingsfit blijven, zodat de stap naar wedstrijdfit sneller behaald kan worden om weer los te gaan. De jongens pakten dit goed op. Nu is het wel anders doordat we geen competitie meer spelen, maar we blijven bezig en bovenal positief.’

Ambities en uitdagingen. Ze lagen ook bij Kamps en zijn jongens op tafel. Ze werden na een paar ronden opzij geschoven. Er was geen competitie meer. Kamps: ‘Jammer, want we wilden het plezier en de beleving in het spelletje weer terug krijgen. De jongens waren dit wat kwijt. Daarnaast gingen wij voor het linker rijtje. Tja, en dan komt ineens alles op zijn gat te liggen. Hoe we nu met volgend seizoen moeten omgaan? Ik wil en kan er nog niks over zeggen. Als onze smalle selectie fit blijft, kunnen wij misschien wel het linker rijtje halen. Het voornaamste doel is om Noordwolde in de derde klasse te houden. Dat is al een hele prestatie voor zo’n vereniging als de onze.’

Als laatste vragen we Kamps naar zijn eigen ambities. Die zijn er, want op een nog hoger niveau actief zijn zou hem wel wat lijken. ‘Maar ambitie kan ook op een lager niveau liggen waarbij een club met een goed verhaal komt om iets neer te zetten. Ik vind het belangrijk dat een club bij mij moet passen om samen iets te willen bereiken. Als ik zie dat een club als Velocitas de stap omhoog wil maken, en die kwaliteit hebben zij ook, kan ik daar wel van genieten als trainer. Daar spat zoveel voetbal vanaf. Het past wel bij mijn ambitie om met zo’n voetballende ploeg aan de slag te gaan.’