Keeper Rody Bos (WEO): Ík had meteen door dat er iets goed mis was’

Zo sta je aan de vooravond van de nieuwe voetbalcompetitie en zo lig je in het ziekenhuis. Doelman Rody Bos van vijfdeklasser WEO weet er inmiddels alles van. Hij is al bijna dertig jaar keeper, heeft wel eens een vinger of pols gebroken, maar nu ging het echt mis. Tijdens een oefenpotje tegen DVC Appingedam brak hij zijn scheenbeen en dus zit het seizoen er voor hem al weer op. De pechvogel blijft er zelf nogal nuchter onder. ‘Dat is het risico van het keepersvak’, aldus de Damster.

Bos had zich veel voorgesteld van dit seizoen. Samen met zijn club WEO uit Woldendorp zou er een nieuwe poging gedaan worden om promotie naar de vierde klasse te bewerkstelligen. Na een uiterst slopende krachtmeting aan het einde van de vorige voetbaljaargang viel die deur dicht na een strafschoppenserie in een duel met SC Roswinkel.

En zoals dat gaat in de aanloop naar een nieuw seizoen, speel je als club beker- en oefenwedstrijden om te kijken waar je sterke en misschien wel zwakke punten liggen. Daar kan dan aan gewerkt worden alvorens het echt om de knikkers gaat. Voor het WEO van Rody Bos was dat niet anders. Een doordeweeks oefenpotje tegen DVC zou de opmaat moeten worden naar een hopelijk mooi seizoen voor de Woldendorpers. Een laatste test die voor de doorgewinterde goalie desastreus zou verlopen.

Na tien minuten spelen was er nog niet gescoord in het duel en dook de van Holwierde overgekomen Jurelly Torbed voor de neus van Bos op. De aanvaller speelde de bal iets te ver voor zich uit en de doelman zag zijn kans schoon om de spits van scoren af te houden. Beide sporters knalden vol op elkaar. ‘Ik had meteen door dat er iets goed mis was, want het voelde net alsof mijn been er los aan hing’, haalt Bos zich het moment voor de geest. Mensen langs de zijlijn hadden de klap ook gehoord.

Er werd een ambulance opgeroepen en nog geen kwartier later was de onfortuinlijke keeper op weg naar het Martini Ziekenhuis in Groningen. Daar werd een scan gemaakt en bleek dat het scheenbeen doormidden was gebroken. ‘Gelukkig was het kuitbeen nog heel, maar het was wel weer even schrikken. Er spookt meteen van alles door je hoofd. Een dag later ben ik geopereerd en is er een pen in mijn scheenbeen gezet die het bot op zijn plek moet houden en het herstel moet bevorderen.’

Afgelopen vrijdag mocht hij weer naar huis. Zijn bed staat inmiddels in de kamer en hoewel het gekwetste lichaamsdeel niet in gips zit verpakt, voelt de blessure toch letterlijk en figuurlijk als het spreekwoordelijke blok aan zijn been. ‘Tja, wat moet ik er van zeggen. Voor zover het gaat mag ik hem wel belasten. We moeten maar even zien hoe dat gaat. Halverwege november moet ik voor controle weer naar het ziekenhuis om te kijken of alles goed aangroeit en het herstel is ingezet. Inclusief revalidatie ben je zo weer een half jaar verder’, verzucht de doelman.

Overigens kwam ook Torbed niet ongeschonden uit de strijd. Naar verluidt is zijn kruisband opgerekt. Volgens zijn trainer Duurt Dijkman is het voor hem ook nog even afwachten hoe een en ander gaat aflopen. ‘Maar in verhouding stelt dat niet zoveel voor. Voor Rody is het veel erger. Ik heb er echt wel even een knoop van in mijn maag gehad’, aldus de oefenmeester.

Vanaf zijn bed hoopt Rody Bos dat WEO ook zonder hem tot successen weet te komen. Zijn plaats onder de lat wordt nu ingenomen door Bert Jager. Die kreeg zondag in de uitwedstrijd tegen FVV uit Foxhol drie goals om de oren. WEO verloor het openingsduel van de competitie uiteindelijk met 3-1, Daniël Boekee nam de eretreffer voor zijn rekening.

Bos wil nog wel even kwijt dat hij het hartverwarmend vindt hoe men zowel binnen als buiten de gelederen van WEO en DVC Appingedam op het incident heeft gereageerd. ‘Op zo’n moment zie je toch maar weer hoe klein het voetbalwereldje is. Ik heb echt veel bemoedigende berichten en attenties gekregen. Dat doet je toch wel wat.’

Als rasechte sportman doet niet alleen de blessure pijn, maar ook het gemis van verbondenheid met de vereniging. ‘Je wilt natuurlijk het liefst midden tussen de jongens staan. Maar goed, dat is niet anders. We hebben ons als club voorgenomen om te verjongen. Er is een aantal jeugdspelers overgekomen vanuit de JO19. Die hebben al aardige dingen laten zien. Het is zonde dat je ze nu niet van dichtbij een beetje kunt begeleiden.’

En als het leed geleden is, wat dan? Wat zijn de opties, de mogelijkheden en onmogelijkheden. Zal hij ooit nog weer onder de lat komen te staan? Rody Bos weet het niet. ‘Ik durf daar nu geen uitspraken over te doen. Zodra ik klaar ben met herstellen en revalideren, zal ik een keus moeten maken. We zien dan wel wat de toekomst gaat brengen. Een ding is in ieder geval duidelijk, familie en werk staan voorop. Het zal hoe dan ook een hele lastige beslissing worden.’