Vijfdeklasser WEO neemt afscheid van vijftal spelers

Aan het einde van een lang voetbalseizoen volgt in de regel een afsluitende dag waarop er nog even teruggeblikt kan worden. Alle hoogte- en dieptepunten de revue passeren. Er onder het genot van een hapje en een drankje afscheid wordt genomen en er toch nog even tegen een bal wordt getrapt. Bij het Woldendorper WEO was dat niet anders. Daar was het vijfde elftal van DVC Appingedam komen opdraven om het vlaggenschip van de geelzwarten partij te bieden. Doelpunten kregen de aanwezigen voldoende te zien, net als bijzondere invalbeurten. En aan het einde van de rit waren doelman Rody Bos, Jan Vriemoedt, Jarno Oolders, Daniël Boekee en Jarno Medema de mensen die voor hun bewezen diensten werden bedankt en uitgezwaaid.

Voor Rody Bos was het eigenlijk al wel duidelijk dat hij niet meer onder de lat zou terugkeren na de vervelende blessure die hij in de aanloop naar de competitie opliep tijdens een oefenpotje tegen DVC. Aan een carrière van ruim dertig jaar als doelman was abrupt een in de gekomen. Het gebroken scheenbeen zou hem uiteindelijk doen besluiten om gezin en maatschappelijke loopbaan voorop te stellen. In de achterliggende decennia heeft Bos heel wat wedstrijden het doel mogen verdedigen. Voor het toenmalige De Pelikanen, Poolster, Appingedam en op het laatst dus ook WEO. Tijdens de afscheidswedstrijd op het veld naast sporthal De Vennen wist hij in het shirt van DVC zelfs nog te scoren.

Overigens net als zoon Rover, die ook wat speelminuten mocht maken en uit een assist van Robert Stubbe voor WEO het doel wist te treffen. Toen was de wedstrijd allang geen wedstrijd meer, want nadat Niels Jansen de score had geopend, waren het Stef Jansen, Jeroen ten Have (3) en Benjamin Havik (2) geweest die de stand naar 7-0 hadden weten te tillen. Rody Bos scoorde vervolgens voor DVC dus de eretreffer. Uiteindelijk was het Teun Westerhuis die de eindstand op 9-1 bepaalde, maar over het resultaat maakte niemand zich druk. Er werd gedurende de 68 minuten durende wedstrijd gewisseld dat het een lieve lust was.

Zelfs Cor van der Laan van hoofdsponsor NIVI en tevens schoonvader van de afscheid nemende doelman, mocht nog komen opdraven. Net als Jayant Medema, de zoon van Jarno Medema en speler van DVC Appingedam (JO15-1). Hij mocht na een half uur de rol van Rody Bos overnemen bij WEO. En zo kwam er een einde aan een seizoen die Bos zich heel anders had voorgesteld, maar waar toch met tevredenheid op terug werd gekeken.

Ook door Jarno Oolders, die later toegaf dat hij na acht jaar met pijn in het hart het geel met zwart te moeten achterlaten vanwege een verhuizing naar Groningen. ‘Ik blijf wel voetballen, maar dan bij GRC Groningen. En als ik op zondag geen wedstrijd heb zal ik zeker in Woldendorp te vinden zijn’, liet hij zich ontvallen. Je zou hem een kind van de club kunnen noemen omdat hij zijn eerste schreden op de grasmat in Woldendorp zette. Een korte tussenstop in Siddeburen daargelaten, speelde hij daarna voor NEC Delfzijl en schopte het tot de hoofdklasse. Na zes jaar keerde hij terug bij WEO. ‘Ik werd er met open armen ontvangen. Het is tot nu toe de mooiste voetbaltijd van mijn leven geweest, veel geleerd en gelachen en dat bereikt wat ik wilde. Het plezier in het spelletje terugvinden.’

Jarno Medema herinnert zich van zijn Damster tijd de inbreng van trainers als Jan Martin Dijkstra, Dick van Streun, Jan Medema en Dick Lukkien. ‘Het is mooi om te zien waar het voetbal Lukkien heeft gebracht. Uiteraard kijk ik ook met veel plezier terug op het feit dat ik in de jeugd van Appingedam met jongens als Arnold Kruiswijk en Cuneyt Karakaya heb mogen spelen.’ Na Eems Boys volgde een verblijf bij De Pelikanen, een vervelende kruisbandblessure en werd na zijn herstel een belofte ingelost. Hij wilde nog een keer met goalgetter Dennis van Dijk in een elftal spelen en deed dat bij Poolster, waar ook Rody Bos zijn opwachting maakte. Na een jaar keerde hij terug bij DVC en toen duidelijk werd dat Bos, Dennis de Vries en Jan Vriemoedt naar WEO zouden gaan, maakte ook Medema die switch.

Na twee jaar vindt hij het nu welletjes. Medema is sinds kort in het bezit van het trainersdiploma UEFA C en wil zich op dat vlak verder ontwikkelen. Zijn zoon Jayant en dochter Shaila hebben het stokje van hem overgenomen, al zal Medema niet helemaal stoppen. ‘Lekker een beetje ballen in het vijfde van DVC en daarnaast de JO17-1 van de club trainen. Ik zal dus veel op de voetbalvelden zijn te vinden. Bij alle clubs waar ik gespeeld heb kom ik nog wel eens. Misschien kan ik er ooit nog eens trainer worden. Dat zou wel leuk zijn.’

Drie jaar geleden riep Jan Vriemoedt, de man met rugnummer 99, nog dat stoppen nooit een optie is geweest. Hij was toen 45 jaar en omdat de kop en het lijf elkaar nog konden vinden en hij zijn zoon vaker op de zaterdag wilde zin spelen, besloot hij het Damster voetbal te verruilen voor het geel en zwart van zondagclub WEO. Ook daar is nu een einde aan gekomen. Gezin, familie en vrienden komen op de eerste plaats. Daarna zal er altijd ruimte blijven om tegen een bal aan te trappen, maar dan daar waar het ooit voor hem is begonnen. Op het Wellemansportpark in Appingedam. Omdat het lijf en de kop elkaar nog steeds niet uit het oog zijn verloren.

En dan is er nog Daniël Boekee. De man die bij WEO aan het voetbal begon te ruiken, een paar keer met de Woldendorpers kampioen werd en vervolgens bij het toenmalige Eems Boys neerstreek. Via de Delfzijlster club keerde hij aanvankelijk terug, maar verkoos het toen om naar Holwierde te vertrekken dat in de eerste klasse speelde. En weer trok het geel met zwart hem terug naar Woldendorp, waarna hij bij Appingedam en het latere DVC ging spelen.

In 2018 keerde hij definitief terug bij WEO om daar zijn voetbalboek dus nu te sluiten. ‘Ik ben trots op de 170 goals die ik heb gemaakt, al had ik graag de magische grens van 200 aangetikt. Het hoogtepunt dat ik heb meegemaakt is nog altijd de kampioenswedstrijd tegen Wedde. Ik scoorde toen twee keer in de finale, die uiteindelijk na strafschoppen werd beslist. En dat onder het toeziend oog van zo’n duizend toeschouwers. Dat was echt kippenvel. Hoewel hij officieel afscheid heeft genomen, laat hij nog wel een duidelijke boodschap klinken. ‘Ik ben nog steeds lid van WEO, dus de tegenstanders zijn gewaarschuwd.’