DVC nieuwe koploper na winst op buurman NEC Delfzijl

In de soms stromende regen, onder kunstlicht en op een kunstgrasveld waar zo’n vierhonderd voetballiefhebbers een plekje langs de lijn hadden gevonden, heeft DVC Appingedam prima zaken gedaan. In de thuiswedstrijd tegen NEC Delfzijl wist het team van trainer Duurt Dijkman na een energieke derby met 3-2 te zegevieren. Gezien de kansenverhouding was de zege wel terecht, al vormde een eigen goal van de Havenkanters dan ook wel het breekpunt in het duel.

Een lichtwedstrijd heeft altijd wel iets bijzonders en dat was op het Wellemansportpark in Appingedam niet anders. De omstandigheden waren allesbehalve gunstig. De vroeg invallende duisternis en de vele plensbuien maakten dat het niet bepaald een pretje was om langs de lijn te staan. En toch kregen de voetbalfans een duel voorgeschoteld waarin alles zat. Weken voorafgaande aan de aftrap ging het binnen de gelederen van beide clubs al nergens anders meer over. Ook niet zo verwonderlijk, want de spelers kennen elkaar door en door, hebben in een aantal gevallen hun sporen bij beide clubs al verdiend. Zoals bijvoorbeeld Jurelly Torbed, Jeroen van Hunnik, Brend Hansen, Devante de Windt, Brian Mulder en ja, ook trainer Duurt Dijkman. Zelfs familiaire banden doorkruisen de verenigingen. Wat bijvoorbeeld te denken van doelman Bas Westerhuis (NEC) die tegenover zijn neef en eveneens keeper Olaf Kiewiet (DVC) kwam te staan. Het duel tussen de beide fusieclubs zou in ieder geval veel duidelijk moeten maken over het verdere verloop van de competitie. Dat was tenminste de verwachting.

Beide teams vlogen er vanaf de eerste aftrap van de avond meteen vol in, maar van een echt krachtsverschil was aanvankelijk geen sprake. Het spel golfde in de stromende regen op en neer, waarbij meerdere keren de grens van het toelaatbare werd opgezocht en in sommige gevallen zelfs overschreden. Scheidsrechter Johannes de Klein had er echter goed het oog in en greep in waar het werd gevraagd. Hij stond daarentegen ook veel toe, waardoor het duel geen moment aan snelheid en intensiteit verloor. De allerbeste mogelijkheid om de score te openen was voor de gastheren. Nick Veentjer schoot echter van dichtbij huizenhoog over en zag de bal vervolgens in de duisternis verdwijnen. DVC liet de tegenstander in het eerste bedrijf opbouwen en daar hadden de Havenkanters moeite mee. Kennelijk was de spanning een aantal jonge spelers toch in de benen geschoten. NEC Delfzijl wist amper gevaarlijk in de buurt van het Damster doel te komen. Het eerste bedrijf, waarin DVC zich de beter voetballende ploeg toonde, was al meer dan driekwart gevorderd toen het spel op de wagen werd gezet. Vanaf de zijkant van het strafschopgebied schoot Devante de Windt de bal met een curve richting Delfzijlster doel. Bas Westerhuis leek niet te weten wat hij met de inzet aan moest. Twijfel is in dat geval een hele slechte raadgever en het leer zeilde dan ook over de aarzelende sluitpost heen en viel bij de verste paal binnen: 1-0. Met die minieme voorsprong zou ook de rust aanbreken.

Menig kletsnat geregende supporter moest de laatste slokken koffie nog verwerken toen scheidsrechter De Klein voor het begin van de tweede helft had gefloten. Zij misten de gelijkmaker van Jeffrey Roeters, die binnen honderd seconden op een denkbeeldig scorebord werd geschoten. Meteen vanaf de aftrap werd de bal diep gespeeld, kwam het leer uiteindelijk bij Jeffrey Roeters terecht en kon doelman Bas Westerhuis juichen omdat zijn neef kansloos werd gelaten: 1-1. Een bittere pil voor DVC, dat nu ineens en veel meer gedreven NEC tegenover zich staan. Het strijdtoneel verplaatste zich wat meer naar de helft van de gastheren. En net op het moment dat iedereen dacht dat de gasten het initiatief definitief naar zich toe zouden trekken, draaiden ze zichzelf de ‘NEC’ om. De bal werd vanaf de rechterkant in het Delfzijlster strafschopgebied gepompt. De uit zijn kooi gekomen Bas Westerhuis was te laat. Zijn ploeggenoot Joost Kombrink niet. Al vallend wist hij het leer met het hoofd te raken. Het speeltuig verdween echter niet naast het doel, zoals de bedoeling was geweest, maar vloog steenhard tegen het nylon: 2-1. Eigen goals zijn de mooiste, wordt er vaak gezegd. Deze paste naadloos in dat rijtje al was het voor de Delfzijlsters dan ook een hard gelag. Na die treffer leken ze de draad even kwijt te zijn. DVC Appingedam verscheen steeds vaker voor de neus van Bas Westerhuis, die al zijn talenten moest aanwenden om de thuisclub van scoren af te houden. Jeroen van Hunnik had dat moeten doen toen hij op amper veertien meter van het doel veel te gehaast wilde afwerken en het speeltuig vervolgens keihard op de lat schoot. Nadat de tegenvallende aanvaller Jurelly Torbed bij NEC was vervangen door José Camedo, sloeg DVC alsnog toe. Een ingooi op links werd volledig verkeerd getaxeerd, waarna Joost Blokzijl achter de defensie van de Delfzijlsters wist weg te lopen en zich een koele afmaker toonde door de bal in de verste hoek te schieten: 3-1.

Het duel leek daarna wel te zijn beslist omdat DVC ook nog verzuimde enkele goede mogelijkheden te benutten. Daar dachten ze bij NEC Delfzijl iets anders over. Er werd steeds meer druk op het Damster doel uitgeoefend, waardoor DVC in de situatie terecht kwam dat men de bal alleen nog maar zo ver mogelijk naar voren kon rossen in de hoop dat de behendige Joost Blokzijl of de watervlugge en vaak ongrijpbare Diyar Kaya er iets mee zouden kunnen uitrichten. Eddy Silva was toen al ingebracht in de hoop dat hij de bal op de helft van NEC vast zou kunnen weten te houden, waardoor de angel uit de Delfzijlster aanval zou verdwijnen. Nadat Chris Dijks tussendoor nog een inzet voor de doellijn had weggerost, was het uitgerekend José Camedo die de voorzet gaf waaruit Jeffrey Roeters enkele minuten voor het verstrijken van de reguliere speeltijd koppend zijn tweede van de avond kon laten aantekenen: 3-2. De spanning groeide in beide kampen, net als de emoties en alles waardoor je weet dat je naar een derby kijkt en zelfs de regenval niemand meer kan deren. DVC stond op het laatst in de overlevingsmodus. NEC Delfzijl was dreigend, hoopte dat er nog een bal goed zou vallen en het bleef dan ook spannend tot aan het laatste fluitsignaal. Toen dat had geklonken, was de ontlading aan Damster zijde groot. ‘Wij staan bovenaan. Wij staan bovenaan’, galmde het door de kleedkamers onder de tribune.

De familietwist werd dus op punten in het voordeel van DVC-doelman Olaf Kiewiet beslist. ‘Maar geen zorgen hoor, het zal niet op ruzie uitlopen’, grinnikte Westerhuis terwijl hij gebroederlijk met Kiewiet richting camera liep om de pers te woord te staan. Ook dat kenmerkte de derby. Natuurlijk was er de teleurstelling aan Delfzijlster zijde en de intense vreugde in het Damster kamp, maar meer dan een wedstrijd was het niet. ‘En geen nood, ze komen nog naar Delfzijl. Dan laten we ze wel een toontje lager zingen’, sprak een supporter. Waarvan akte. Olaf Kiewiet en zijn teammaten zijn gewaarschuwd.

Duurt Dijkman: ‘Ik ben ongelofelijk trots op de jongens. En niet alleen op de basiself, maar ook op de invallers. Al speelden ze ook maar ene kwartiertje, ze doken meteen vol in de duels. Ik heb enorm veel beleving gezien en natuurlijk heeft dat te maken met het feit dat het een derby is. We hebben voetballend echter laten zien dat we ons mannetje staan. In de loop van de eerste helft gingen we steeds beter spelen, al bleven echte kansen uit. Na rust kwamen we slecht uit de kleedkamer en kregen we die tegengoal ook. We hebben het daarna weer goed opgepakt. En ja, hoe sneu ook voor Kombrink, maar die eigen goal hielp wel een beetje mee. Dat we hem uiteindelijk over de streep hebben weten te trekken is niet meer dan terecht. Komend weekeinde gaan we proberen de periodetitel te pakken.’

Roy Kamps (NEC Delfzijl): ‘We kwamen de eerste helft niet in ons spel. Kennelijk had een aantal jongens toch last van stress. Niet zo verwonderlijk, want het ging al wekenlang over deze wedstrijd. Ik denk dat we daardoor ook veel te onrustig aan de bal waren en veel fouten maakten. Na de snelle gelijkmaker hadden we ze een korte periode klem. Dat je dan zo’n raar eigen doelpunt om de oren krijgt? Tja, dat is extra zuur. We zijn echter rustig gebleven en de nadruk nog meer op de aanval gelegd. Ze scoren dan weliswaar 3-1, maar als je naar het laatste kwart kijkt, hadden we ook zomaar een gelijkspel uit het vuur kunnen slepen. Dat zou in mijn ogen ook niet meer dan terecht zijn geweest. Ik ben van mening dat de meest gelukkige heeft gewonnen.’

* DVC Appingedam – NEC Delfzijl 3-2 (1-0). Devante de Windt 1-0; Jeffrey Roeters 1-1; Joost Kombrink (e.d.) 2-1; Joost Blokzijl 3-1; Jeffrey Roeters 3-2.